Αριστοτελης, Ο Ανθρωπος Που Δεν Εχει Φιλους Είναι Θεός ή Αγρίμι.




 - Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον που τον θαυμάζει ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο αν ο άλλος τον ξεπερνάει.

 - Αναγκαστικά όλοι είναι φίλαυτοι, περισσότερο ή λιγότερο.

 - Αυτοί που δίνουν καλή εκπαίδευση στα παιδιά, πρέπει να τιμώνται περισσότερο από εκείνους που τα γέννησαν, γιατί οι γονείς τους έδωσαν μόνο τη ζωή, οι παιδαγωγοί όμως την ικανότητα να ζουν καλά.


 - Αυτοί που μελέτησαν προσεκτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί ότι πως η τύχη των εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων.

 - Για να γίνει κανείς ικανός σ' οποιοδήποτε επάγγελμα τρία πράγματα χρειάζονται: φύση, μελέτη και πρακτική εξάσκηση.

 - Δεν είναι αυταπάτη η αγάπη του εαυτού μας: αυτό το αίσθημα είναι ολότελα φυσικό. Ο εγωισμός, να το είδος της αγάπης που δίκαια δυσφημίστηκε, γιατί δεν είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας, μα ένα πάθος αχαλίνωτο απ' τον εαυτό μας, πάθος ολέθριο που παρασέρνει τον φιλάργυρο προς το χρήμα του, κι όλους τους ανθρώπους προς το αντικείμενο των επιθυμιών τους.

 - Δεν είναι κακό να νομίζει ο άνθρωπος ότι έχει κατιτί δικό του. Είναι φυσικό να αγαπάει κανείς τον εαυτό του, μόνο δε ο εγωισμός πρέπει να κατακρίνεται. Δηλαδή όχι το να αγαπάς απλώς τον εαυτό σου, αλλά το να τον αγαπάς περισσότερο απ' ό,τι πρέπει.

 - Δεν θυμώνουμε με τους πεθαμένους, γιατί αυτοί έπαθαν το μεγαλύτερο κακό.

 - Δεν ταιριάζει στη γυναίκα να είναι πολύ γενναία ή πολύ εύγλωττη.

 - Είναι μια αρχαία παράδοση, που παντού έχει μεταφερθεί απ' τους πατέρες στα παιδιά, ότι όλα πηγάζουν απ' τον Θεό και ότι όλα έγιναν απ' αυτόν για μας.

 - Εκείνος που διατάσσει η σύνεση να είναι η υπέρτατη εξουσία, νομίζει πως κυβερνούν ο Θεός και οι νόμοι. Εκείνος όμως που δίνει την εξουσία στον άνθρωπο την παραδίνει σε θηρίο. 
   Γιατί η εμπάθεια αυτών που ανεβαίνουν στην εξουσία φέρνει την καταστροφή και στην περίπτωση ακόμα που είναι οι καλύτεροι άνθρωποι. Γι' αυτό, ο νόμος είναι λογική χωρίς εμπάθεια.

 - Επειδή οι άνθρωποι ως επί το πλείστον είναι φιλόδοξοι, αναγκαστικά τους αρέσει να κακολογούν τον πλησίον τους.

 - Η ανώτερη εξουσία βρίσκεται αναγκαστικά στα χέρια ενός ή μερικών ή και πολλών. Όταν όλοι αυτοί κατευθύνουν όλες τους τις προσπάθειες προς το γενικό καλό, τούτο το κράτος διοικείται καλά, αλλά όταν ο ένας, οι λίγοι ή οι πολλοί αποβλέπουν μόνο προς το δικό τους συμφέρον, πρέπει να περιμένουμε μια εξέλιξη προς το χειρότερο.

 - Η αποστολή του άντρα είναι να κερδίζει και της γυναίκας να αποταμιεύει.

 - Η αρετή είναι ανώτερη απ' τον πλούτο και χρησιμότερη απ' την υψηλή καταγωγή, γιατί όσα είναι αδύνατα για τους άλλους αυτή τα καθιστά δυνατά, κι όσα προκαλούν φόβο στους πολλούς τα υπομένει με θάρρος, και γιατί νομίζει ότι ο μεν δισταγμός είναι μομφή και κατάκριση, η δε εργατικότητα έπαινος.
     
- Όλοι οι άνθρωποι από τη φύση τους επιθυμούν την γνώση.
Πάντες ἄνθρωποι τοῦ εἰδέναι ὀρέγονται φύσει.

- Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ον.
Φύσει μέν ἐστιν ἄνθρωπος ζῷον πολιτικόν.

- Άνθρωπος που δεν έχει φίλους ή είναι θεός ή αγρίμι.
Ἀεὶ Λιβύη φέρει τι κακόν / καινόν (λατ. Ex Africa semper aliquid novi)

- Διαφορετικοί άνθρωποι κυνηγούν την ευτυχία με διαφορετικούς τρόπους και διαφορετικά μέσα, και έτσι φτιάχνουν για τον εαυτό τους νέους τρόπους ζωής και είδη διακυβέρνησης.

- Είναι απρεπές για τους νέους να εκφέρουν γνωμικά.

- Η ελάχιστη αρχική απόκλιση από την αλήθεια πολλαπλασιάζεται στην συνέχεια χιλιάδες φορές.

- Η ευτυχία  μας εξαρτάται από εμάς.

- Η περισσότερο χαμένη από όλες τις μέρες του ανθρώπου, είναι εκείνη κατά την οποία δεν γέλασε.

- Η φύση δεν κάνει τίποτα άχρηστο.

- Μην κρατάς την οργή  σου αθάνατη, αφού είσαι θνητός.


- Ο μορφωμένος  διαφέρει από τον αμόρφωτο όσο ο ζωντανός από τον νεκρό.

- Ο πόλεμος, είναι το σχολείο της αρετής.

- Ο σκοπός της τέχνης  δεν είναι να αναπαραστήσει την εξωτερική εμφάνιση των πραγμάτων, αλλά την εσωτερική τους σημασία.

- Όλες οι ανθρώπινες πράξεις έχουν ως αίτιο ένα από τα εξής επτά: τύχη, φύση, παρόρμηση, συνήθεια, λογική, πάθος, πόθο.


- Όσοι μελέτησαν την τέχνη της διοίκησης, έχουν πεισθεί ότι η τύχη των κρατών εξαρτάται κυρίως από την εκπαίδευση των νέων.

- Όταν τα πράγματα δεν γίνονται όπως θέλουμε, τότε πρέπει να τα θέλουμε όπως γίνονται.

- Τα αστεία είναι αρεστά και στους θεούς.

- Τι είναι αυτό που γρήγορα γερνάει; Η ευγνωμοσύνη.

- Φαίνεται ότι κανείς δεν προτιμάει να ευεργετήσει άλλους, όταν η ευεργεσία του θα παραμείνει μετά άγνωστη.

- Τρία πράγματα χρειάζεται η εκπαίδευση: τη φύση, τη μάθηση και την άσκηση.

- Της παιδείας  οι ρίζες είναι πικρές, μα οι καρποί γλυκοί.


- Η τάξη που διακρίνεται για την αρετή της, δεν επιχειρεί παρά σπάνια επανάσταση. Αυτό γιατί βρίσκεται πάντα σε μειοψηφία.

- Χρέος έχουμε να θεωρήσουμε το Θεό πνεύμα πανίσχυρο, αθάνατο και τέλειο. Γιατί αν και αόρατος για τα μάτια των ανθρώπων, φανερώνεται με τα έργα του.

- Ο άνθρωπος που είναι εγωιστής , υπερηφανεύεται ότι έμαθε πολλά , ο σοφός όμως λυπάται που δεν έμαθε περισσότερα.


- Το κάλλος είναι η καλύτερη συστατική επιστολή.

- Έξις δευτέρα φύσις εστί.

- Περισσότερο αγαπούν οι ευεργέτες αυτούς που ευεργέτησανε, παρά αυτοί που ευεργετήθηκαν τους ευεργέτες τους
Μάλλον φιλούσιν οι ποιήσαντες ευ τους παθόντας ή οι παθόντες ευ τους ποιήσαντας.

Ορισμός της τραγωδίας. ερμηνεία αριστοτελικού ορισμού.
Ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας.
________________________________________________






* Αριστοτέλης, Ο άνθρωπος που έκανε τη λογική πρόταγμα του φιλοσοφικού κόσμου και ασχολήθηκε -στο πλαίσιο της φυσικής φιλοσοφίας του- με τον περιβάλλοντα κόσμο και τα πλάσματά του δεν χρειάζεται φυσικά συστάσεις.

   Πανεπιστήμων, φιλόσοφος, κορυφαίος εκπαιδευτικός και αναμφίβολα ο συστηματικότερος και μεθοδικότερος νους της αρχαιότητας, έμελλε να μεταλαμπαδεύσει το φωτεινό του πνεύμα στον μαθητή του Αλέξανδρο τον Μέγα, ενώ αργότερα θα ίδρυε τη δική του σχολή, το περίφημο αριστοτελικό Λύκειο της Αθήνας, όπου και θα περνούσε στην αθανασία τόσο από το διδασκαλικό του έργο όσο και -κυρίως- από την ασύλληπτη συνθετική ικανότητα της διάνοιάς του.

   Το αριστοτελικό σύστημα, με την πρωτοφανή εξηγητική του ρώμη, επιβίωσε της εποχής του και μπόλιασε γόνιμα τη δυτική σκέψη στους αιώνες που θα ακολουθούσαν, διαπερνώντας ταυτόχρονα την επιστημονική σκέψη μέχρι και τα νεότερα τουλάχιστον χρόνια της επιστημονικής επανάστασης. 

   Ο Αριστοτέλης γεννιέται περί το 384 π.Χ. στα Στάγειρα της Χαλκιδικής ως γιος του Νικόμαχου, του βασιλικού γιατρού του ηγεμόνα της Μακεδονίας Αμύντα Γ' (πατέρα του Φιλίππου). Για τη μητέρα του, Φαιστίδα, πολύ λίγα είναι γνωστά, πρέπει ωστόσο να ήταν αριστοκρατικής καταγωγής.

   Ο Νικόμαχος πέθανε όταν ο Αριστοτέλης ήταν σε νεαρή ηλικία (πιθανότατα και η μητέρα του λίγο αργότερα) και την ανατροφή του μικρού αναλαμβάνει πλέον ο Πρόξενος ο Αταρνεύς, οικογενειακός φίλος και σύζυγος της μεγαλύτερης αδερφής του Αριστοτέλη, Αριμνήστης. Κοφτερό πνεύμα ήδη από τα μικράτα του, αναγκάζει τον Πρόξενο να τον στείλει στην Αθήνα σε ηλικία 17 ετών (367 π.Χ.) -το αδιαφιλονίκητο ακαδημαϊκό κέντρο του τότε γνωστού κόσμου- για ανώτερες σπουδές. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερη σχολή για το δαιμόνιο πνεύμα του εφήβου από την Ακαδημία του Πλάτωνα, το κορυφαίο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Αθήνας.

   Ο Αριστοτέλης θα παραμείνει στο πλευρό του Πλάτωνα για δύο σχεδόν δεκαετίες, κατανοώντας πλήρως τη συλλογιστική του ξακουστού δασκάλου του και αναπτύσσοντας ιδιαίτερη ακαδημαϊκή σχέση μαζί του. Οι φιλοσοφικές διαμάχες των δύο αντρών ωστόσο σύντομα θα τους έφερναν σε σχετική ρήξη κι έτσι, όταν ο Πλάτωνας πέθανε το 347 π.Χ., ο Αριστοτέλης δεν θα έπαιρνε τη θέση του διευθυντή της Ακαδημίας, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε όμοιός του σε όλη την Αθήνα και ο Πλάτωνας τον εκτιμούσε όσο κανέναν.
______________________________________________________
απόσπασμα από το Πορτραίτο του Αριστοτέλη στο  www.newsbeast.gr 

Scholeio.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: