Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΝ ΑΡΜΟΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΝ ΑΡΜΟΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Μπορούμε να εκφράζουμε εποικοδομητικά το θυμό μας ;



Το πρώτο στάδιο είναι 

να παραδεχτούμε ότι ο Θυμός είναι δικός  μας 

   Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σε θέση να καταλάβουν πότε είναι εκνευρισμένοι. Το μυστικό είναι να παραδεχτείτε ότι έχετε νεύρα, για το λόγο που τα έχετε. Η αλήθεια είναι ότι ο θυμός είναι ένα δευτερεύον συναίσθημα που προκύπτει από άλλα συναισθήματα όπως φόβος, ντροπή, απειλές ή αν σας έχουν πληγώσει. 

   Κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι κανείς δεν μπορεί να σας εκνευρίσει. Είναι τελείως δικό σας θέμα το πώς αντιδράτε και αντιμετωπίζετε αυτά τα πρωταρχικά συναισθήματα. Το να παραδεχτείτε, λοιπόν, το θυμό σας διαβεβαιώνει ότι δεν μπορείτε να αρνηθείτε ότι είναι δικά σας τα νεύρα αποδίδοντας την αιτία στις πράξεις κάποιου άλλου. Είναι δικά σας νεύρα και δεν σας φταίει κανένας.

   Αν πιστέψετε ότι ο εκνευρισμός είναι δικός σας, θα μετατραπεί αυτόματα σε δική σας ευθύνη, την οποία πρέπει να αντιμετωπίσετε. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι μπορούν να σας πληγώνουν ή να σας απειλούν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αισθάνεστε το θύμα. Απλά σημαίνει ότι μπορείτε να αντιμετωπίσετε αυτά τα αισθήματα με τον κατάλληλο τρόπο κάνοντας κάτι για να λύσετε το πρόβλημα, αντί να παλεύετε άσκοπα με το θυμό σας. Ο στόχος είναι να τον παραδεχτείτε και να αντιμετωπίσετε τα συναισθήματα που τον προκάλεσαν. Αν τον κρύβετε για πολύ καιρό, θα σας κάνει πικρόχολους και αυτό θα σας στοιχίσει στο μέλλον.




Μπορούμε να Καταστείλουμε ή να Μεταβολίσουμε το Θυμό μας ;


   Οι θυμωμένοι άνθρωποι έχουν την τάση να ζητούν πράγματα. Δικαιοσύνη, αποδοχή συμφωνία, θέληση για να κάνουν τα πράγματα με τον δικό τους τρόπο. Όλοι επιθυμούν τα παραπάνω και όλοι τραυματίζονται και απογοητεύονται γιατί δεν τα επιτυγχάνουν αλλά οι θυμωμένοι άνθρωποι τα απαιτούν και όταν οι απαιτήσεις τους δεν ικανοποιούνται, τότε η απογοήτευσή τους γίνεται θυμός.

   Μερικές φορές, ο θυμός και η απογοήτευση προκαλούνται από πολύ αληθινά και αναπόφευκτα προβλήματα στην ζωή μας. Ο θυμός δεν έχει πάντα διαφορετική κατεύθυνση και συχνά είναι υγιής, φυσιολογική απάντηση σε αυτές τις δυσκολίες.

   Η καλύτερη συμπεριφορά λοιπόν δεν είναι να εστιάσουμε και να βρούμε τη λύση αλλά να εξετάσουμε πως διαχειριζόμαστε και αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα. Κάνοντας ένα πλάνο και ελέγχοντας τη διαδικασία από την αρχή ως το τέλος. Προσπαθήστε να το επιλύσετε βάζοντας τα δυνατά σας αλλά μην είστε αυστηροί με τον εαυτό σας όταν η απάντηση δεν έρχεται αμέσως. Αν επιχειρήσετε να το προσεγγίσετε με τις καλύτερες προθέσεις και προσπάθειες και κάνετε μία σοβαρή απόπειρα να το αντιμετωπίσετε κατάματα, τότε θα είναι δυσκολότερο να χάσετε την εμπιστοσύνη σας και να πέσετε στην παγίδα του «όλα ή τίποτα» ακόμα και αν το πρόβλημα δεν λύνεται αμέσως.

   Οι θυμωμένοι άνθρωποι έχουν την τάση να βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα, να ενεργούν πάνω σε αυτά και κάποια από αυτά να είναι ανακριβή. Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνετε αν βρεθείτε σε δύσκολή θέση είναι να ηρεμήσετε και να σκεφτείτε πιο διεξοδικά τις απαντήσεις σας. Μην πείτε το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας, αλλά κατεβάστε ταχύτητα και σκεφτείτε προσεκτικά τι θέλετε να πείτε. Την ίδια στιγμή ακούστε προσεκτικά τι έχει να πει το άλλο πρόσωπο και πάρτε το χρόνο σας πριν απαντήσετε.

   Ακούστε προσεκτικά τι κρύβεται κάτω από τον θυμό. Για παράδειγμα, επιθυμείτε συγκεκριμένο χώρο και ελευθερία και ο σύντροφός σας θέλει περισσότερη προσοχή και επαφή. Αν αρχίσει να παραπονιέται για τη δική σας συμπεριφορά μην προσπαθήσετε να τον παρομοιάσετε με δεσμοφύλακα ή καταπιεστικό γύρω από τον λαιμό σας.

   Είναι φυσιολογικό να θέλετε να αμυνθείτε όταν δέχεστε κριτική αλλά μην επιτίθεστε πίσω. Αντιθέτως ακούστε τι κρύβετε πίσω από τις λέξεις: είναι το μήνυμα που κρύβεται από πίσω ότι το άτομο αυτό νιώθει απόρριψη. Ίσως χρειαστεί να ρωτήσετε υπομονετικά από την πλευρά σας, ώσπου να αντιληφθείτε τι συμβαίνει. Κρατώντας την ψυχραιμία σας, μπορείτε να διατηρήσετε την κατάσταση από τον να γίνει καταστρεπτική.


Tι κρύβεται πίσω από το συναίσθημα του θυμού;


   Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα, που όπως και τα υπόλοιπα, συνοδεύεται από ψυχολογικές και βιολογικές αλλαγές. Είναι μία συναισθηματική κατάσταση που η έντασή της ποικίλει, από έναν απλό ερεθισμό μέχρι έντονη μανία και οργή.
Όταν θυμώνουμε οι χτύποι της καρδιάς και η πίεσή μας ανεβαίνουν και το ίδιο συμβαίνει και με τις ορμόνες μας, την αδρεναλίνη και τη νοραδρεναλίνη.

   Ο θυμός προκαλείται από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες. Μπορεί να θυμώνουμε κατά ενός συγκεκριμένου προσώπου (όπως ένας συνάδελφος, προϊστάμενος ή άγνωστος), κατά μίας κατάστασης όπως η κίνηση στους δρόμους, μία ακυρωμένη πτήση,  ή ακόμα και εξαιτίας προβλημάτων που εντοπίζονται μέσα μας.

   Η ενστικτώδης, φυσική έκφραση του θυμού είναι η επιθετική αντίδραση. Ο θυμός είναι μία φυσική και προσαρμοσμένη απάντηση στην απειλή. Ενέχει δυναμικά, συνήθως επιθετικά συναισθήματα και συμπεριφορές που μας επιτρέπουν να πολεμήσουμε και να αμυνθούμε όταν μας επιτίθονται. Μία συγκεκριμένη ποσότητα θυμού είναι αναγκαία για την επιβίωσή μας.
Από την άλλη όμως δεν μπορούμε και να επιτιθέμεθα σε κάθε άτομο όταν αυτό μας ενοχλεί ή μας κατηγορεί. Υπάρχουν νόμοι, νόρμες και φυσικά κοινή λογική που βάζουν όρια στο που μπορεί να φτάσει ο θυμός μας.

   Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μία ποικιλία απó συνειδητά και ασυνείδητα στάδια για να αντιμετωπίσουν τα θυμωμένα συναισθήματά τους.
Οι τρεις βασικές διαδικασίες είναι η έκφραση, η καταστολή και η ηρεμία.

   Η κατηγορηματική και όχι επιθετική έκφραση του θυμού είναι η πιο υγιής έκφρασή του. Για να επιτευχθεί όμως αυτό, χρειάζεται να μάθουμε πώς να γνωρίζουμε τι πραγματικά θέλουμε, πώς να το παίρνουμε και κυρίως χωρίς να πληγώνουμε τους άλλους. Γινόμενοι κατηγορηματικοί δεν σημαίνει ότι γινόμαστε πιεστικοί ή απαιτητικοί, σημαίνει ότι σεβόμαστε τους άλλους και κυρίως τον εαυτό μας.

   Ένα άλλο στάδιο του θυμού, είναι η καταστολή του και ο μεταβολισμός του προς μία άλλη κατεύθυνση. Αυτό συμβαίνει όταν καταπιέζουμε το θυμό μας, σταματάμε να τον σκεφτόμαστε και επικεντρωνόμαστε σε κάτι θετικό. Ο στόχος είναι να καταστείλουμε το θυμό και να τον μετατρέψουμε σε εποικοδομητική συμπεριφορά.

   Ο κίνδυνος σε αυτή την μορφή έκφρασης είναι ότι αν δεν εξωτερικευθεί ο θυμός μπορεί να γυρίσει προς το εσωτερικό μας, προς τον εαυτό μας. Ο θυμός που στρέφεται προς τον εαυτό μας, μπορεί να προκαλέσει υπερένταση, υψηλή πίεση ή ακόμα και κατάθλιψη.

   Ο θυμός που δεν εκφράζεται μπορεί να προκαλέσει και άλλα προβλήματα. Μπορεί να οδηγήσει σε παθολογικές εκφράσεις του θυμού, όπως παθητική επιθετικότητα ή μία προσωπικότητα που δείχνει κυνική και εχθρική.

   Οι άνθρωποι που επικρίνουν συνέχεια τους άλλους και κάνουν κυνικά σχόλια, δεν έχουν μάθει να εκφράζουν εποικοδομητικά το θυμό τους. Δεν μας εκπλήσσει που δεν έχουν και επιτυχημένες σχέσεις.

   Τέλος, επέρχεται η ηρεμία. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο υπάρχει έλεγχος της εξωτερικής συμπεριφοράς, αλλά επίσης έλεγχος και των εσωτερικών απαιτήσεων, προλαμβάνοντας και ηρεμώντας τους καρδιακούς ρυθμούς, ηρεμούμε τον εαυτό μας και αφήνουν τα συναισθήματα στην άκρη.


Είναι καλό να «αφήνουμε το θυμό να εκτονώνεται»;

   Οι ειδικοί μιλάνε εδώ για έναν επικίνδυνο μύθο. Αρκετοί χρησιμοποιούν αυτή τη θεωρία ως μία ευκαιρία για να πληγώσουν άλλους. Έρευνες έχουν δείξει ότι αν αφεθούμε στον θυμό, αυτό μπορεί να οδηγήσει σταδιακά σε περισσότερο θυμό, επιθετικότητα που δεν ωφελεί τον εαυτό μας ή τον απέναντί μας για επιλυθεί το πρόβλημα.

   Το ιδανικό είναι να ανακαλύψουμε τι κινητοποιεί το θυμό και να αναπτύξουμε στρατηγικές για να σταματήσουμε αυτούς τους παράγοντες από το να μας κινητοποιούν.
Η επίλυση του θυμού, δεν είναι μία απλή διαδικασία που μπορεί να λυθεί άμεσα.

   Υπάρχουν όμως μερικοί τρόποι για να κατευναστεί το αρχικό συναίσθημα και έτσι να μην διοχετευθεί σε μεγαλύτερη έξαρση. Μία πρώτη διαδικασία είναι η αλλαγή στον τρόπο σκέψης. Οι θυμωμένοι άνθρωποι έχουν την τάση να βρίζουν, να καταριούνται και γενικότερα να μιλάνε πολύ έντονα, γεγονός που αντικατοπτρίζει τον εσωτερικό τους κόσμο.

   Όταν είμαστε θυμωμένοι, οι σκέψεις μας είναι υπερβολικές και παίρνουν δραματικό τόνο. Μία προσπάθεια αλλαγής αυτών των σκέψεων με πιο λογικές, έχει ιδιαίτερο νόημα. Για παράδειγμα αντί να πείτε

«...είναι απαίσιο, καταστράφηκαν όλα» πάρτε μια βαθιά ανάσα και πείτε

«είναι απογοητευτικό και δεν κατανοώ πως έχω θυμώσει με αυτό το πράγμα, αλλά δεν έχει έρθει το τέλος του κόσμου και με το να θυμώσω απλά θα το κάνω χειρότερο».

   Μία άλλη παγίδα είναι η αλόγιστη χρήση λέξεων όπως «ποτέ» ή «πάντα», ειδικότερα όταν απευθύνεστε σε άλλο κόσμο και κυρίως σε παιδιά.

«Πάντα ξεχνάς πράγματα...»,  «Δεν είσαι ποτέ καλό παιδί....», οι φράσεις αυτές εκτός από ανακριβείς, βοηθούν στο να δικαιολογούν το θυμό μας και ότι δεν υπάρχει καμία επίλυση του προβλήματος.

Επίσης, αν αναφέρονται σε παιδιά, τους δημιουργούν μία αίσθηση απόλυτης διαπίστωσης, που όταν έρχεται και από τους γονείς, δεν μπορούν παρά να την υιοθετήσουν.
___________
Xαράλαμπος Πίσχος, Ψυχολόγος - 
Υπαρξιακός Συστημικός Ψυχοθεραπευτής




  Scholeio.com    

Όσσο, Αν Έχεις Ζήσει μέσα στο Σκοτάδι, Πώς να σου Μιλήσω για το Φως...




...και τον Ήλιο, Πώς να σου Μεταφέρω τις Ακτίνες του ;

 Είσαι ολόκληρος ο κόσμος. 


Όλα όσα πρόκειται να συμβούν στον κόσμο, στο σύμπαν, τα κουβαλάς ήδη μέσα σου σαν δυνατότητα.  

   Αιτίες και αποτελέσματα, παρελθόν και μέλλον, το κάθε τι συνυπάρχει μέσα σου. 

Κάθε γραμμή της ύπαρξης διασταυρώνεται στο σημείο που είσαι εσύ.  Το ζήτημα της γνώσης είναι γοητευτικό αλλά κι επικίνδυνο.
Όταν ο άνθρωπος "γνωρίζει", γνωρίζει αυτή την πολυπλοκότητα. Και  πρέπει να την υπολογίζει σε κάθε του απόφαση και δραστηριότητα, αλλιώς θα χάσει.

   Μερικές φορές οι άνθρωποι που δεν ξέρουν αυτή την επικινδυνότητα της γνώσης, μπορεί να νομίζουν πως βοηθούν, αλλά στην πραγματικότητα καταστρέφουν ! 

   Πολλοί άνθρωποι φωτίζονται, ελάχιστοι όμως είναι δάσκαλοι, επειδή για να φωτιστείς πρέπει να λύσεις μόνο τα δικά σου προβλήματα. Όταν φωτίζεσαι, η γνώση είναι τόσο απέραντος ωκεανός, που το να τη διαχειριστείς και να είσαι σε θέση να βοηθήσεις άλλους, γίνεται πάρα πολύ δύσκολο.  Μπορεί να νομίζουν ότι σε βγάζουν έξω από τη σύγχυσή σου, αλλά στην πραγματικότητα σε πετάνε όλο και πιο πολύ μέσα στην σύγχυση σου. 


   Είναι τόση η απεραντοσύνη, είναι τόσο βαθιά η πολυπλοκότητα... Που όποτε λες κάτι, προσπαθείς να εξηγήσεις κάτι σε κάποιον, γίνεται απλό. Μιλώντας γι αυτό, πρέπει να το "κατεβάσεις κάτω", να το περιορίσεις σε ένα απλό φαινόμενο, να του βάλεις όρια και πλαίσια.


          Μικρές Αλήθειες


   Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές, ένας άνθρωπος φτάνει στην αλήθεια χωρίς τη βοήθεια κανενός δασκάλου.  Όμως αλήθεια είναι και το αντίθετο, ότι μερικές φορές ένας άνθρωπος φτάνει στην αλήθεια μέσα από τη βοήθεια πολλών δασκάλων, όχι μόνο ενός. 


   Είναι αλήθεια ότι μπορείς να ωριμάσεις μόνος σου και είναι επίσης αλήθεια ότι μπορείς να ωριμάσεις και μέσα σε μια κοινότητα, σε μια σχολή, σε μια οικογένεια αναζητητών. 


   Είναι αλήθεια ότι ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει στον "τελικό" χωρίς καμία μέθοδο. Και είναι επίσης αλήθεια και το αντίθετο.  Είναι δυνατόν αυτό ; 

   Για τους ανθρώπους που έχουν ορθολογική στάση για τη ζωή, αυτό, γίνεται δύσκολο, έως αδύνατο. 

   Η ζωή δεν χωρίζεται ανάμεσα στο ναι και το όχι. Ανάμεσα σε δύο άκρα, ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο υπάρχει μια γκρίζα περιοχή. Μια περιοχή που το ένα χρώμα "επεμβαίνει" μέσα στο άλλο. 


   Ο Αριστοτέλης έδωσε στον δυτικό νου μια λογική στάση προς τη ζωή, η οποία ίσως να είναι λανθασμένη. Έδωσε τον διαχωρισμό -είτε το ναι  είτε το όχι. Μας λέει ότι: 


Δεν μπορούν να είναι αληθινά και τα δύο μαζί.  Κι όμως είναι. 


   Κι όμως είναι...  Επειδή η ζωή είναι και τα δύο -μέρα και νύχτα, καλοκαίρι και χειμώνας, θεός και διάβολος. Η ζωή είναι αδιαχώριστη κι αυτό ίσως είναι πάρα πολύ δύσκολο να κατανοηθεί γιατί η γλώσσα επιτρέπει μόνο το ναι ή το όχι. 


   Άλλος ένας επώδυνος διαχωρισμός, εκτός αυτόν του Αριστοτέλη που χώρισε τη ζωή στα δύο, είναι η Σταύρωση του Ιησού που χωρίζει την καρδιά στα δύο. 


   Αν είσαι χριστιανός, πηγαίνεις στον παράδεισο. Αν δεν είσαι, πηγαίνεις στην κόλαση. Αν είσαι χριστιανός, είσαι άνθρωπος, σίγουρα. Αν δεν είσαι όμως... παίζεται το αν είσαι άνθρωπος ή όχι. 

Η αγάπη χωρίστηκε, ο νους χωρίστηκε, η καρδιά χωρίστηκε... 

   Η Αλήθεια δεν μπορεί να σου ειπωθεί άμεσα, πρέπει να γίνει κάτι σ' εσένα... μέσα σου, στην επίγνωσή σου, ώστε να μπορείς να προχωρήσεις εσύ σιγά σιγά προς την αλήθεια.  

   Η Αλήθεια δεν μπορεί να σου δοθεί. Πρέπει να ωριμάσει μέσα σου, μέσα από τις περιστάσεις. Αν είσαι ψεύτικος... Οι αληθινές περιστάσεις δεν θα σε βοηθήσουν, μόνο οι ψεύτικες.
   Παράδειγμα, Ζεις μέσα σ' ένα κλειστό σπίτι. Δεν έχεις βγει ποτέ έξω απ' αυτό, δεν έχεις δει ποτέ τον ήλιο, δεν έχεις ακούσει ποτέ τα πουλιά, δεν έχεις νιώσει ποτέ τον άνεμο. Ποτέ δεν έχεις βγει έξω, δεν έχεις δει λουλούδια, βροχή... Αν έρθω να σε καλέσω να βγεις έξω να τραγουδήσεις μαζί με τα πουλιά και να χορέψεις μαζί με τον άνεμο... Πώς θα σου μιλήσω, πως θα σου περιγράψω, τον κόσμο που βρίσκεται έξω ; 
   Αν σου μιλήσω για λουλούδια... θα πεις "Τι εννοείς "λουλούδια" ; Απόδειξέ το ότι υπάρχουν"...

   Οι άνθρωποι που έχουν ζήσει σε ένα κλειστό κόσμο, έχουν πάντοτε επιχειρήματα για να διαφωνούν -πάντοτε. Όσο πιο κλειστός είναι ο νους, τόσο περισσότερα επιχειρήματα για να διαφωνεί έχει, επειδή δεν γνωρίζει τίποτα πέρα από τα επιχειρήματα, τη λογική και την εκλογίκευση. Είναι περιορισμένος. Αν έχεις ζήσει μέσα στο σκοτάδι, πώς να σου μιλήσω για το φως και τον ήλιο... πώς να σου μεταφέρω τις ακτίνες του ;

____________________________________________________


Οι απόψεις αποτυπώνουν  την ματιά του μυστικιστή φιλόσοφου.  
Το Perasma προσπάθησε να μεταφέρει την σκέψη του Osho με πιστότητα. 
Ελπίζουμε ότι το καταφέραμε.
_____________________________________________



*  Όσσο πραγματικό όνομα Τσάντρα Μοχάν Ζαΐν, Ινδός μυστικιστής φιλόσοφος και πνευματικός διδάσκαλος που κέρδισε διεθνή αναγνώριση.γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1931 και απεβίωσε στις 19 Ιανουαρίου 1990. Πήρε το όνομα Όσσο (Osho) τo 1989. 

    Η διδασκαλία του επικεντρώθηκε στη σημασία του διαλογισμού, στην αγάπη στη δημιουργικότητα και στην ευδαιμονία, στοιχεία που ενυπάρχουν στον άνθρωπο και τα οποία χάνει εντεταγμένος ων σε ένα σύστημα που αποτελείται από στατικά πιστεύω αυστηρές θρησκευτικές παραδόσεις και κοινωνικοποίηση μέσα σε αυστηρά νομικά πλαίσια. 

   Ο Όσσο υπήρξε καθηγητής φιλοσοφίας. Ταξίδεψε σε ολόκληρη την Ινδία διδάσκοντας. Οι απόψεις του για την σεξουαλικότητα έγιναν αιτία να του κολλήσουν το παρατσούκλι "ο γκουρού του σεξ", (αποτέλεσμα του φοβικού συνδρόμου που κυριεύει την συντηρητική θρησκευτικοκεντρική κοινωνία όταν απειλούνται ο θεσμοί της). 

   Το 1970 εγκαταστάθηκε στην Βομβάη, οπότε και άρχισαν να αυξάνουν θεαματικά οι αριθμοί των Δυτικών που έρχονταν για να μυηθούν στην φιλοσοφία του. Το 1981 εγκαταστάθηκε στο Όρεγκον των ΗΠΑ όπου οι οπαδοί του ίδρυσαν μια διεθνή κοινότητα με το όνομα Ρατζνισπουράμ. Η κοινότητα αυτή ήρθε σε σύγκρουση με τις αρχές του τόπου και ο Όσσο απελάθηκε από την χώρα με την κατηγορία ότι παραβίασε τον νόμο περί μετανάστευσης. Επέστρεψε στο Πούνε, όπου και πέθανε το 1990. Το ασράμ του (το κέντρο του) είναι σήμερα γνωστό ως "The Osho International Meditation Resort".
__________________________________________

*  Η "Sunday Times" τον έχει χαρακτηρίσει ως έναν από τους 1.000 δημιουργούς του 20ου αιώνα, ενώ η εφημερίδα "Sunday Midday" της Ινδίας ως έναν από τους δέκα ανθρώπους -που μαζί με τον Γκάντι, τον Νεχρού και τον Βούδα- έχουν αλλάξει το πεπρωμένο της Ινδίας.
Η διδασκαλία του επικεντρώθηκε στη σημασία του διαλογισμού, στην αγάπη στη δημιουργικότητα και στην ευδαιμονία. Οι απόψεις του για τη σεξουαλικότητα έγιναν αιτία να του κολλήσουν το παρατσούκλι "ο γκουρού του σεξ".




  Scholeio.com    

Για να Έχουμε Ισορροπία και Σταθερότητα με το Κοινωνικό μας Περιβάλλον...




Συμβουλές για να ζήσετε καλύτερα

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να "ζήσουμε".  

Μπορεί να διασκεδάζουμε μέχρι τελικής πτώσεως. 

Μπορεί να ζούμε μέσα από την περιπέτεια και τον κίνδυνο.  

Μπορεί να δουλεύουμε ακατάπαυστα και να μας αρέσει κιόλας, workaholic. 
   
Μπορεί να συνηθίζουμε να "σκοτώνουμε" την ώρα μας...     Μπορεί να περιμένουμε απλά να "περάσει" ο χρόνος... που μας δόθηκε.  Όπως κι αν ζούμε, όποια κι αν είναι η φιλοσοφία μας... 

Η Κρυφή Κοινωνία της Συναίνεσης



Ας προσπαθήσουμε να Απαγκιστρωθούμε 

Η συναινετική πραγματικότητα είναι η ύστατη κρυφή κοινωνία. 

Είναι τόσο κρυφή ώστε ακόμη και τα ίδια της τα μέλη δεν γνωρίζουν την ύπαρξη της.

 Η συναινετική πραγματικότητα είναι μία συνωμοσία για να συγκρατείται ο κόσμος ως έχει.  

Είναι τα μέσα με τα οποία επικοινωνούμε και συμφωνούμε στο πως έχουν τα πράγματα και πως πρέπει να είναι.

   Όσο είναι ένα μοντέλο που λειτουργεί, μία τέτοια αρχή είναι έγκυρη. Στο βαθμό όμως που ένα τέτοιο μοντέλο δεν είναι λειτουργικό, όπως στην παρούσα φάση που βρίσκεται στα όρια κατάρρευσης, η προαναφερόμενη συναίνεση είναι εξ’ ορισμού άκυρη.

   Σε μία τέτοια περίπτωση είναι αρμοστό δικαίωμα και ευθύνη για κάθε σκεπτόμενο μέλος μίας τέτοιας συναίνεσης να ακυρώσει την συμμετοχή του και να προβάλλει μία νέα, ανώτερη και πληρέστερη αρχή για την πραγματικότητα. 


            Έξω από τα γνωστά πλαίσια


   Η απαγκίστρωση από τη συναινετική πραγματικότητα προϋποθέτει κίνηση έξω από τα γνωστά πλαίσια, έξω από τη κατεστημένη «λογική» και άρα είναι ένα είδος παραλογισμού  ή σχιζοφρένειας. 


   Αυτή η ασυμφωνία είναι το άλμα της φαντασίας προς την σκιαγράφηση της νέα θέσης. Στους μύθους που κατά τον Γιουνγκ είναι αποτυπώματα του συλλογικού ασυνειδήτου, η διαδικασία αυτή της ακροβασίας εμφανίζεται συχνά με αναφορές σε μαγείες, περίεργα σύμβολα / γεγονότα / αντικείμενα. 

   Αυτά χρησιμοποιούνται για να μαρτυρήσουν ένα διαφορετικό τρόπο αντίληψης που βέβαια είναι αναδραστικά υποκείμενη στις αλλαγές των ερμηνειών τους. 

   Η μαγεία στους μύθους, οι μεταφορές και οι αλληγορίες των παραδόσεων, χρησιμοποιήθηκαν εκεί ακριβώς όπου οι αστοιχείωτοι δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν καλύτερα τις τροπές αντίληψης. Τις τροπές από μία συναίνεση σε μία άλλη. 


   Για τον Castaneda o πρωταρχικός στόχος της μαγείας είναι το σταμάτημα του κόσμου. Η λεγόμενη και «στάση εποχής» είναι μία στιγμή κατά την οποία η γνώση μας για τον μέχρι τώρα κόσμο καταρρέει. 

   Δίχως αμφιβολία υπό αυτήν την έννοια ο κόσμος βαδίζει προς μία στάση εποχής.

            Σύγχρονος άνθρωπος


   Παγιδευμένος σε μία συναίνεση μόνο κατά το μέτρο που αυτός την ορίζει, ο σύγχρονος άνθρωπος είναι αντιμέτωπος με ένα σύστημα συμβόλων και μεταφορών που ωφελούν απλά ως ενδείξεις ή σημάδια προς μία υπέρτερη μυθική πραγματικότητα. Γεύεται τον ελάχιστο μύθο (με το μ μικρό) ως την ψευδαίσθηση του συναινετικού 

Μύθου - πραγματικότητας. 

   Ο τελευταίος είναι και η πέτρα που πρέπει να σμιλέψει τον δικό του προσωπικό μύθο. Τα δικά του πιστεύω. Για αρκετές χιλιετίες βέβαια  δε μπορεί ή αρνείται να σχηματίσει και να δημιουργήσει το προσωπικό του ψυχικό ανάγλυφο. Το προσωπικό σύστημα φρονημάτων.


   Ο σύγχρονος πολιτισμός έδωσε έμφαση στην «αλήθεια», είτε ανακαλυμμένη είτε αποκεκαλυμένη, που όμως πλέον φαίνεται πως φτάνει σε σημείο κορεσμού. 


   Η «αλήθεια» φωνάζει από τα media, μπορεί κάποιος να την κάνει download σε gigabytes ή να τη διαβάσει στη ξαπλώστρα της παραλίας. Παρόλα αυτά ο άνθρωπος δε συγκινείται. Αυτό που λείπει δεν είναι η αλήθεια. Γιατί και αυτή πλέον γίνεται αντιληπτό πως είναι μέρος της συναίνεσης. 


            Αυτό που λείπει είναι το νόημα. 


   Ή καλύτερα ο τρόπος να δοθεί ένα νόημα. Η Αλήθεια είναι άπειρη όση η πληροφορία της ύπαρξης και σε όσες δόσεις και να δοθεί είναι άχρηστη χωρίς κάποια φόρμουλα που θα βοηθήσει τον καθένα να τη χωρέσει στα δικά του μέτρα. 

   Είναι πολύ καλύτερα λοιπόν η «αλήθεια» να βρεθεί μέσα από προσωπικές εμπειρίες που δημιουργούν μια μόνιμη εντύπωση και αναπτύσσουν ατομικά ψυχικά φίλτρα δυναμικά προσαρμοσμένα στη ποσότητα αφομοίωσης. After all it’s a matter of capacity.

   Κάποιες φορές ο κόσμος μέσα στην άγνοια του στρέφεται προς την θρησκεία για νόημα. Και αυτό που παίρνει είναι περισσότερη αλήθεια. Κι άλλοτε στρέφεται προς την επιστήμη. Που του απαντά με αλήθεια αποτελούμενη από quartz και μποζόνια Higgs. 


   Αμφότερες και οι δύο έχουν μία κάποια αξία αλλά τελικά δεν φτάνουν σε σύγκριση το νόημα που μπορεί να ενσταλάξει μία «μαγική διαδικασία», όπως θα την έλεγε ο Castaneda, στις μικρές ιδιωτικές μας κολάσεις. Η μαγεία έχει εξοριστεί από την κουλτούρα.


   Σκεφτόμαστε, μιλάμε, ζούμε με τους όρους που καθορίζουν άλλοι. «Πρέπει να σταματήσεις να μιλάς με τους όρους των μαύρων μάγων» προτρέπει ο Δον Χουάν τον Castaneda (ως χαρακτήρας στα βιβλία του Castaneda Ο Δον Χουάν είναι μία σημαντική φιγούρα που περιγράφεται ως ένας Ινδιάνος Γιάκι/ σαμάνος/ μάγος). 


Ποιοι είναι οι μαύροι μάγοι; 


   Αυτοί που στερούν από τους ανθρώπους τη μαγεία. Αυτοί που καθορίζουν τις λέξεις και τον τρόπο που μιλάμε. Τον τρόπο που ζούμε. 

   Έχουμε ανταλλάξει ένα κόσμο με όνειρα με την άνεση του κλουβιού  της καθημερινότητας. Έχουμε πιστέψει πως η ελευθερία είναι το αντίθετο των αναγκών μας και πως οι τροπές συνείδησης και οι κατακτήσεις της αλήθειας είναι κάτι παραμυθένιο. 

   «Δε μπορούμε να μιλήσουμε για τους άλλους με τους όρους τους δικούς τους» θα έλεγε ο Μαρξ. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τους ίδιους μας  τους εαυτούς. Ταυτιζόμαστε με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. 

   Κι έτσι υπάρχει κρίση σε όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής καθώς έχουν διαρρηχθεί όλες εκείνες οι ψυχικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που επιτρέπουν την ολιστική πρόσληψη του λόγου, της τέχνης και εν τέλει της ζωής. 

   Έχει εξοβελιστεί ο χρωματισμός των βιωμάτων, η παραγωγική παρέκκλιση, η γόνιμη αντίδραση, η δημιουργικότητα, η φαντασία. Ο λόγος φθίνει και η τέχνη φαστφουντοποιείται.   

   Αποκλείστηκε ο τρόπος και κατά συνέπεια το νόημα. Η ζωή καταλήγει να είναι μία παράσταση με προσχεδιασμένους ρόλους. Μία παράσταση που οδηγεί στο βρικολάκιασμα της θέλησης της ίδιας της ύπαρξης.

   Η αποδοχή ή συρροή του ενός προσθέτει ή αφαιρεί στις φαντασιακές σημασίες του συνόλου. Σχηματίζει το ερμηνευτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο τα γεγονότα αποκτούν «αντικειμενική» αξία. 


   Κατά τον Γιουνγκ ο άνθρωπος κληρονομεί από το συλλογικό ασυνείδητο τα 

   αρχέτυπα που σχηματίζει ο ίδιος.  

    Στον Καστοριάδη το κοινωνικό φαντασιακό αντιστοιχεί στη κοινωνική ικανότητα

    οντογένεσης. 

   Όλα αυτά συνηγορούν στο ότι ο σύγχρονος άνθρωπος είναι δεσμευμένος με μία συναίνεση μόνο στο μέτρο που αυτός την ορίζει.


   Οι καραβέλες του Κολόμβου και οι ιθαγενείς. 


   Όταν αυτές ο Κολόμβος προσέγγιζε τις ακτές των ιθαγενών της Αμερικής συνέβη το εξής παράξενο. Οι ιθαγενείς ήταν ικανοί να δουν τους εξερευνητές και τις βάρκες τους αλλά όχι και τις καραβέλες.  Αν και τα πλοία ήταν ορατά, βρίσκονταν αρκετά κοντά στην ακτή, τους ήταν αόρατα γιατί δεν υπήρχε το κατάλληλο ''ερμηνευτικό πλαίσιο''. 
Ο σαμάνος της φυλής πήγαινε κάθε μέρα και κοίταζε τον ορίζοντα προσπαθώντας να δώσει εξήγηση στην απορία του από πού ήρθαν οι λευκοί και τελικά έχοντας παρατηρήσει κάποιους κυματισμούς που δεν εξηγούνται από τον καιρό κατάφερε να διακρίνει... να σχηματοποιήσει τις καραβέλες ! 
 Με αυτόν το τρόπο μπόλιασε τη συλλογική αόρατη δεξαμενή σημασιών κι έπειτα από εξηγήσεις και παροτρύνσεις κατάφεραν και οι υπόλοιποι ιθαγενείς να δουν τις καραβέλες που ήταν σε απόσταση όρασης από καιρό. 

Δύο πράγματα καταλαβαίνουμε εδώ. Την ύπαρξη ερμηνευτικού πλαισίου πάνω στο οποίο βασίζεται η συναινετική πραγματικότητα και την ύπαρξη του συλλογικού νου των Ινδιάνων. Αρκούσε ο ένας, ο πιο «προχωρημένος» να κάνει την τροπή ώστε να μεταδοθεί αυτή και στους υπόλοιπους.

Η μελέτη ιθαγενών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου έδειξε ότι πρέσβευαν τις ίδιες βασικές δοξασίες και χρησιμοποιούσαν τις ίδιες βασικές μεθόδους. Η «μαγεία», οι «τελετουργίες» ήταν ένας τρόπος σύνδεσης με τη φύση. 

             Αν ήταν αναποτελεσματική γιατί δεν εγκαταλείφθηκε για χιλιάδες χρόνια; Υπάρχει μία παρεξήγηση εδώ. Η αντίληψη της πραγματικότητας ήταν διαφορετική. Το ίδιο και του χρόνου. Υπήρχε μία αίσθηση ενότητας και η εντύπωση συμμετοχής  σε ένα ενιαίο οργανισμό. 
Η μαγεία ήταν ένα είδος τηλεπάθειας της σύγχρονης ορολογίας. Ένα είδος ενόρασης. Ένα διαφορετικό αντιληπτικό σύστημα. «Προφανώς αυτοί (οι Ινδιάνοι) βίωναν το συλλογικό ασυνείδητο ως άμεση πραγματικότητα και όχι ως διανοητικό κατασκεύασμα»  γράφει ο Andrew Weil ερευνητής του Χάρβαρντ.
Το άτομο είναι  ένας κόμβος 
ενός πυκνού δικτύου ενέργειας.

   Δεν είναι τυχαίο πως τέτοιοι τρόποι εκδήλωσης έχουν χαρακτηριστεί ως αποτελέσματα λειτουργίας του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου.  Κάπου στη πορεία της ιστορίας κάποιες εκδηλώσεις του δεξιού ημισφαιρίου εξοστρακίστηκαν  από άλλες του αριστερού. 

   Ήρθε η αριστεροεγκεφαλική έκρηξη της ανάλυσης και της λογικής να αντικαταστήσει τους τρόπους της «συγχρονικής» αντίληψης του απώτερου παρελθόντος. Κάποιοι αυτή την απώλεια της επαφής με το δεξιό ημισφαίριο, το ποιητικό και παράλογο, την παρομοίασαν με βύθιση ή πτώση. 


   Ο άνθρωπος παγιδεύτηκε σε μία «περιορισμένη» μορφή συνείδησης. Η θρησκευτική του παρόρμηση που δεν ήταν παρά η δίψα του να ανακαλύψει όλα τα μυστικά του κόσμου, ερχόμενος  σε επαφή με τους ρυθμούς και τις αρμονίες των ενεργειών του σύμπαντος, έχασε τον προσανατολισμό της στο τρόπο και στο βίωμα που καθιστούσε μία διεργασία ιερή ή μαγική. 

   Αντικαταστάθηκε από στατικούς κανόνες που ακρωτηρίασαν την πνευματικότητα. 
Σιγά σιγά ξεχάστηκε πως το άτομο είναι ένας κόμβος ενός πυκνού δικτύου ενέργειας.

   Η θρησκεία κάποτε ήταν ο τρόπος που ταυτιζόταν με τη γνώση. Τροπογνώση. 
Τώρα η αίσθηση ελέγχου του κυρίαρχου αριστερού ημισφαιρίου δημιουργεί μία αποστασιοποίηση από τον τρόπο και μία αλαζονεία παντογνωσίας. 

   Ο «πολυχρονικός χρόνος» των ιθαγενών όπως αναφέρθηκε από τον ανθρωπολόγο Edward T.Hall, ή το «αιώνιο παρόν» του Colin Wilson, έδωσε τη θέση του στο μονοχρονικό χρόνο του δυτικού πολιτισμού που συνεχίζει να τον βυθίζει ταχύτερα στη κίνηση της ιστορίας. 


   Ειρωνικά και αναπόφευκτα η συσσώρευση της ιστορίας οδηγεί στη κάθοδο ενός πεπληρωμένου φρέατος που θα ξανασυμπυκνώσει σε ένα μοναδικό συμβάν –εμπειρία κορύφωσης- την αίσθηση της μοναδικότητας (singularity). 

   Η συμπίεση της εκδήλωσης του δεξιού ημισφαιρίου δε μπορεί παρά να μην προκαλέσει την ορμητική  επιστροφή του σε μία «στάση εποχής».

   Δεν συνηγορώ υπέρ κάποιας επιστροφής σε κάποια άλλου τύπου μαγική αντίληψη-συνείδηση του χρόνου, του κόσμου, του εαυτού. 

   Η «λογική» του αριστερού εγκεφαλικού ημισφαιρίου υπηρέτησε εξαίσια τον άνθρωπο τα τελευταία χιλιάδες χρόνια απλά φαίνεται πλέον το κοινωνικό εκκρεμές να συγκλίνει προς μία εξισορρόπηση μεταξύ των διαφόρων διαστάσεων της πραγματικότητας. 

   Και αυτό γιατί ο δυτικός νους έχει φτάσει σε σημείο κατακερματισμού. Η συνείδηση του αριστερού ημισφαιρίου καθηλώνει σε ένα σύμπαν μουντό και ανιαρό. Η θετικιστική αίσθηση του χρόνου έχει ανάγκη την αντίθετη βαθιά βιωμένη σχέση μαζί του. 


   Μόνο έτσι θα επιτραπεί αυτό που οι Ινδιάνοι ένοιωθαν ως εμπειρική επιβράδυνση του χρόνου, ένωση και συγχρονικότητα. 

Ο Γιουνγκ αναφερόμενος στην συγχρονικότητα την αποκάλεσε «μη αιτιατή συνδετική αρχή». 

   Το τι σημαίνει αυτό ίσως το εξηγεί καλύτερα η ερώτηση του Αγίου Αυγουστίνου. «Τι είναι ο χρόνος?  Όταν δε σκέπτομαι γνωρίζω την απάντηση». Ρωτώντας δηλαδή ο άνθρωπος του αριστερού ημισφαιρίου ξέχασε το «ρυθμό της ζωής». 


   Αν θεωρήσει κανείς πως κύριο χαρακτηριστικό της φύσης είναι η διαρκής διακύμανση της και άρα η «πτώση» του ανθρώπου ήταν αναπόφευκτη καθώς η «συλλογική συνείδηση» είχε φτάσει σε κάποιο όριο, εξίσου αναμενόμενη πρέπει να θεωρείται και η επόμενη αλλαγή. Και η αλήθεια είναι ότι ήδη συμβαίνει. 


   Ο παγιδευμένος στη συνείδηση του αριστερού ημισφαιρίου «πεπτωκός άνθρωπος», βυθισμένος στην αλυσίδα ερωτήσεων και αναλύσεων που τον αποξένωσαν από την «πρωτόγονη μαγεία», έχει αρχίσει να αναστοχάζεται την μυθοποιητική του σκέψη, το ίδιο και την τεχνοκρατική, και είναι ήδη σε τροχιά προς ένα σημείο τομής. 

   Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς τη στιγμή που η προϊούσα αποσύνθεση της τωρινής συναινετικής πραγματικότητας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. 

   Αυτό που  καλείται να συλλάβει είναι ένα πολιτισμό μέσω πια της επανάστασης στην αντίληψη. Επανάσταση με σκοπό τον τρόπο. 
Καλείται να ενώσει τα δεξιόστροφα μοντέλα της συναδελφικότητας με τα αριστερόστροφα της κυριαρχίας. Καλείται να σχηματίσει ένα ισορροπημένο σύστημα από πιστεύω το οποίο θα το ζει όσο το εξηγεί. 
   Και τότε εναπόκειται στον ίδιο να χρησιμοποιήσει αυτά τα πιστεύω ώστε να προετοιμαστεί για τον θάνατο. Ακόμη και το «παράλογο» δεξιό ημισφαίριο γνωρίζει πως δε μπορεί να γίνει το άλμα πάνω από την άβυσσο του θανάτου. Είναι πολύ μεγάλη. 
   Αντί αυτού πρέπει να κατασκευαστεί μία γέφυρα κι ας είναι γνωστό πως ποτέ δε θα φτάσει ώστε να γίνει το άλμα πάνω από την άβυσσο. 

   Ξεκινώντας με την ελπίδα ότι μπορεί να φτάσει αρκετά μακριά ώστε να γίνει το άλμα στην αιωνιότητα, ο άνθρωπος ίσως και να ξεπεράσει την ναρκισσιστική ανάγκη για διαιώνιση της ταυτότητας στους πρόποδες μίας μαγικής συνεχούς μεταμόρφωσης. 

                                                     Dimitrios Krontsos  Κίνηση Ιδεών
__________________________________________________________________


Scholeio.com

Αφηρημένες Έννοιες, Απλή Μέθοδος Κατανόησης



Ο Εγκέφαλος μπορεί να Επηρεάσει τις Μετά-Γνωστικές του Λειτουργίες
Πολλοί από μας μπορεί να έχουμε "θέματα κατανόησης" με τις αφηρημένες έννοιες. 

Είναι ένα συχνό φαινόμενο 
και όμως πηγή τόσων επικοινωνιακών προβλημάτων. 

Πολλές φορές ο ψυχαναγκασμός της γρήγορης κατανόησης (του προφορικού λόγου) οδηγεί σε συμπεράσματα της στιγμής, άκαμπτο και ανελαστικό τρόπο σκέψης (μη δημιουργικό) αλλά και σε λάθος αποφάσεις. 

Ευτυχώς, μια νέα έρευνα προσφέρει το αντίδοτο σε αυτήν την εγκεφαλική δυσλειτουργία. Διαβάστε διηγήματα!  Μια νέα Καναδέζικη έρευνα ανακάλυψε πως η ανάγνωση σύντομων διηγημάτων βοηθάει στην άνεση με τα ασαφή ή αφηρημένα νοήματα.

Μπορείς να Είσαι... ΟΤΙ Εσύ Αποφασίσεις να Είσαι !


Μπορεί..... Ευτυχισμένος

Μετάφραση – Επιμέλεια: Όλγα Ψωμιάδη
    Η "ευτυχία", όπως κι αν τη θεωρεί ο καθένας μας... Αποτελεί κοινή επιδίωξη όλων των ανθρώπων.   Κανείς δεν θέλει να είναι σκυθρωπός και λυπημένος.
   Όλοι έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που καταφέρνουν να είναι ευτυχισμένοι, ακόμη και εν μέσω κάποιας αγωνιώδους δοκιμασίας στη ζωή τους.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν νιώθουν πόνο, θλίψη ή λύπη – απλά, "δεν αφήνουν" αυτά τα συναισθήματα να κατακλύσουν την ζωή τους.  

Τι σημαίνει όμως δεν "αφήνουν";


Έρευνες αποκαλύπτουν ότι: 


Εκτιμούν την ζωή

   Είναι ευγνώμονες που ξυπνούν κάθε πρωί.
Αναπτύσσουν μία παιδική αίσθηση θαυμασμού για τη ζωή και εστιάζουν στην ομορφιά της κάθε στιγμής.
Δεν παίρνουν τίποτε ως δεδομένο – προσπαθούν να αδράξουν την κάθε στιγμή και αγνοούν τις μικρές αναποδιές.



Επιλέγουν με σοφία τους ανθρώπους που θα συναναστραφούν


   Περιτριγυρίζονται από άλλους χαρούμενους, θετικούς ανθρώπους που μοιράζονται τις αξίες, την ηθική και τους στόχους τους. Ανθρώπους που τους ενθαρρύνουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους.
Φίλους που τους αγαπούν και τους αποδέχονται για αυτό που είναι και που είναι εκεί όταν χρειάζονται ένα χέρι βοηθείας.



Είναι ανεκτικοί

   Αποδέχονται και σέβονται τους άλλους για αυτό που είναι και για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Προσεγγίζουν τους συνανθρώπους τους με καλοσύνη και γενναιοδωρία.
Βοηθούν όταν μπορούν, χωρίς να προσπαθούν να αλλάξουν τον άλλον.



Μαθαίνουν συνεχώς

   Ενημερώνονται για ότι έχει να κάνει με την καριέρα και τα ενδιαφέρονται τους και δοκιμάζουν συνεχώς νέα, και πολλές φορές τολμηρά, εγχειρήματα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον τους.



Εστιάζουν στην λύση, όχι στο πρόβλημα

   Αντί να …βουλιάξουν στην αυτολύπηση, με το που έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα, καταπιάνονται με το να βρουν λύση.
Δεν αφήνουν τις αντιξοότητες να επηρεάζουν την διάθεσή τους και εστιάζουν στην καλή πλευρά των όποιων προβλημάτων – βλέπουν κάθε εμπόδιο σαν μία ευκαιρία να κάνουν μία αλλαγή προς το καλύτερο.
Άλλωστε, ουδέν κακόν αμιγές καλού!




Κάνουν την δουλειά που αγαπούν

   Ορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι ως και 80% των ανθρώπων δεν αγαπούν την δουλειά τους – με τέτοιο ποσοστό, δεν είναι έκπληξη που υπάρχουν τόσοι δυστυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο!

Η πραγματικότητα είναι ότι περνάμε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μας δουλεύοντας, επομένως είναι πολύ σημαντικό να επιλέξουμε μια δουλειά που μας αρέσει, όπως επίσης και να βρίσκουμε χρόνο για τα άλλα ενδιαφέροντά μας και τις ασχολίες που μας ευχαριστούν.


Απολαμβάνουν τη ζωή

   Ξέρουν να ζουν στο παρόν και να απολαμβάνουν τις μικρές χαρές της ζωής: ένα ηλιοβασίλεμα, μία βόλτα στη φύση, την παρέα ενός αγαπημένου προσώπου, μια μέρα κοντά στη θάλασσα, την μυρωδιά των λουλουδιών.
Δεν μένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν, ούτε ανησυχούν διαρκώς για το μέλλον.



Γελούν συχνά

   Δεν παίρνουν τον εαυτό τους ή την ζωή …πολύ σοβαρά!
Αντιμετωπίζουν με χιούμορ τις καταστάσεις, ακόμα και τα προβλήματα, και δεν διστάζουν να γελάσουν με τον εαυτό τους. Στο κάτω κάτω, ουδείς τέλειος!
Προσπαθούν, όταν βέβαια το επιτρέπουν οι περιστάσεις, να βλέπουν την αστεία πλευρά των πραγμάτων και με το χιούμορ τους να …ελαφραίνουν την ατμόσφαιρα.




Ξέρουν να συγχωρούν

   Η κακία και το μίσος πληγώνουν, πρωτίστως, …εμάς τους ίδιους.
Η συγχώρεση προσφέρει γαλήνη και ηρεμία.
Και βέβαια, εκτός από το να συγχωρούμε τον διπλανό μας, πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε και τον εαυτό μας για τα λάθη ή τις παραλείψεις του.



Αισθάνονται ευγνωμοσύνη

   Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την αξία όσων έχουν, αισθάνονται ευγνωμοσύνη για αυτά και την εκφράζουν.
Ακόμα και για τα πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένα: για την υγεία τους, το σπίτι, τη δουλειά τους, την οικογένεια τους και τους φίλους τους.



Επενδύουν στις σχέσεις

   Καλλιεργούν και προστατεύουν τις σχέσεις τους με την οικογένεια και τους φίλους τους, αφιερώνοντας τον απαραίτητο χρόνο και ενδιαφέρον.
Είναι υποστηρικτικοί με τους άλλους, δείχνουν κατανόηση και αγάπη και κρατούν τις υποσχέσεις τους.



Είναι ειλικρινείς

   Η ειλικρίνεια …απλοποιεί την ζωή!
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και με τους άλλους και βασίζουν τις πράξεις και τις αποφάσεις τους στην εντιμότητα.



Ασχολούνται με το εαυτό τους, όχι με τους άλλους

   Εστιάζουν στο να φτιάξουν την δική τους ζωή όπως την θέλουν και στην φροντίδα του εαυτού τους και των αγαπημένων τους προσώπων.
Δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με το τι λένε ή κάνουν οι άλλοι, δεν κρίνουν και δεν καταπιάνονται με κουτσομπολιά και δολοπλοκίες.
Αποδέχονται ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να ζει τη ζωή του όπως θέλει – όπως και οι ίδιοι άλλωστε!



Είναι αισιόδοξοι

   Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι βλέπουν πάντα το ποτήρι μισογεμάτο.
Εστιάζουν στην θετική πλευρά κάθε κατάστασης – υπάρχει, ακόμα και αν ορισμένες φορές είναι, αρχικά, αδύνατον να την εντοπίσουμε.
Διώχνουν συνειδητά τις αρνητικές σκέψεις και τις αντικαθιστούν με θετικές.
Αποδέχονται ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, τον οποίο μπορεί βέβαια ποτέ να μην μάθουν.



Αγαπούν άνευ όρων

   Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δέχονται τους άλλους για αυτό που είναι και δεν βάζουν όρια ή προϋποθέσεις για την αγάπη τους.
Ακόμα και όταν δεν συμφωνούν ή δυσαρεστούνται από τις πράξεις των αγαπημένων τους, δεν παύουν να τους αγαπούν.



 Είναι επίμονοι

   Δεν το βάζουν κάτω.
Αντιμετωπίζουν την κάθε δυσκολία ως ένα ακόμα βήμα πιο κοντά στον στόχο τους.  Δεν σταματούν να προσπαθούν ποτέ, εστιάζουν στις επιθυμίες τους και τις διεκδικούν.



Προλαμβάνουν τις καταστάσεις που μπορούν να ελέγξουν

   Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν χάνουν χρόνο προσπαθώντας να αλλάξουν καταστάσεις που είναι εκτός του ελέγχου τους και αποδέχονται αυτά που δεν μπορούν να αλλάξουν.
Για αυτά όμως που μπορούν, φροντίζουν να προλαμβάνουν τις καταστάσεις και να παίρνουν τον έλεγχο, προκειμένου να δημιουργήσουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν.
Δεν περιμένουν να τους προλάβουν οι εξελίξεις.


Φροντίζουν τον εαυτό τους

   Φροντίζουν την υγεία τους, το σώμα και το πνεύμα τους.
Προσέχουν την διατροφή τους, ασκούνται, ξεκουράζονται, κάνουν προληπτικούς ελέγχους της υγείας τους και κρατούν το μυαλό τους σε εγρήγορση.
Αφιερώνουν χρόνο στον εαυτό τους και στα ενδιαφέροντα τους.




Έχουν αυτοπεποίθηση

   Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αποδέχονται τον εαυτό τους για αυτό που είναι – δεν προσπαθούν να προσποιηθούν κάτι διαφορετικό.
Γνωρίζουν τον εαυτό τους, τις επιθυμίες τους, τα πιστεύω και τα θέλω τους, τα όρια και τις αδυναμίες τους.
Αισθάνονται σίγουροι για τον εαυτό τους και τις επιλογές τους και δεν διαμορφώνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να ευχαριστούν τους γύρω τους.




Είναι υπεύθυνοι

   Πάνω από όλα, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι είναι 100% υπεύθυνοι για τη ζωή τους.
Αναλαμβάνουν την ευθύνη για την διάθεσή τους, την νοοτροπία τους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις πράξεις και τα λόγια τους.

Παραδέχονται τα λάθη τους και αναλαμβάνουν την ευθύνη εξίσου για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους.
Σας φαίνονται …απλοϊκά και προφανή;
Ίσως στη θεωρία – δοκιμάστε, όμως, να τα εφαρμόσετε στη ζωή σας και …θα αναθεωρήσετε!
Σε κάθε περίπτωση, η ευτυχία είναι απόφαση.
Το πρώτο βήμα είναι να αναλάβουμε την ευθύνη για την ευτυχία μας και να σχεδιάσουμε την κατάκτησή της!

______________________________

Μετάφραση – Επιμέλεια: Όλγα Ψωμιάδη


Scholeio.com

Κατάθλιψη, Πως Να Κάνουμε Φίλο τον Εχθρό



Επιτέλους... Η Κατάθλιψη Δεν Είναι Ασθένεια

Φυσικά και δικαιούσαι να παραιτηθείς, να είσαι θλιμμένος, να θέλεις να δραπετεύσεις αυτή την ηλίθια πραγματικότητα που ζούμε ως κοινωνία. 

Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις είναι να απορρίψεις τον εαυτό σου 
γι’ αυτό ή να προσπαθήσεις να τον «διορθώσεις» με θεωρίες «αγάπης και φωτός» που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την αληθινή ζωή!

   Τι νόημα έχουν οι θεωρίες όταν δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει το επόμενο σου γεύμα, όταν δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με κανέναν, όταν έχεις τόσο θυμό μέσα σου, όταν έχεις χάσει τη δουλειά σου, όταν τίποτα δεν έχει καμία σημασία πια; 

   Τι νόημα έχει να προσπαθείς να οραματιστείς «κάτι θετικό», όταν όλες οι εικόνες που έρχονται κατακλυσμιαία στο νου σου είναι εικόνες φρίκης, καταστροφής, ματαιότητας και απόρριψης; 


   Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεσαι και που μπορείς να ανεχτείς είναι κάποιον εξυπνάκια να σου λέει να είσαι αισιόδοξος, να «βλέπεις τη φωτεινή πλευρά της ζωής». ΔΕΝ υπάρχει φωτεινή πλευρά! Συνειδητοποίησέ το, αποδέξου το! Κυλιέσαι στα σκατά και στριφογυρίζεις χαοτικά γύρω από αρνητικές διαδικασίες σκέψης. Αυτό είναι μόνο!


   Προσπαθώντας να το πολεμήσεις, να το αλλάξεις ή όταν ανέχεσαι χαζές συμβουλές, το μόνο που καταφέρνεις είναι να βυθίζεσαι όλο και περισσότερο προς τον πυθμένα. Κατάλαβε ότι αυτό που προβάλλεις στους άλλους είναι αυτό ακριβώς που φοβούνται να δουν στον εαυτό τους. 

   Είναι τόσο απλό! Θέλουν να «βγεις» από αυτή την κατάσταση γιατί δεν τολμούν εκείνοι να βρίσκονται μέσα. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, έχουμε έναν «καταθλιπτικό εαυτό», μια αίσθηση ματαιότητας, μια σκοτεινή, πυκνή πλευρά του εαυτό μας που οι περισσότεροι τρέμουν να αναγνωρίσουν ή να παραδεχτούν. Απομυθοποίησε τις λέξεις που το σύστημα σου επιβάλλει.


   Το να βυθίζεσαι στην κόλαση, ξέροντας ότι δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ διέξοδος, δεν είναι ευχάριστη υπόθεση. Μόνο όσοι έχουν τολμήσει να επιτρέψουν την αποσύνθεση του εαυτού τους – και το εννοώ ολιστικά και κυριολεκτικά – γνωρίζουν σε τι αναφέρομαι, γιατί, μόνο αυτό έχουν δημιουργήσει, τον εαυτό τους από την αρχή, κυριολεκτικά από τις στάχτες τους.  Αλλά, δεν βρίσκεσαι ακόμα εκεί, είναι ανώφελο να σκέφτεσαι τη δημιουργία.



              Ψυχοθεραπεία

   Αν ενταχθείς σε ψυχοθεραπεία για να «θεραπεύσεις» τον εαυτό σου, τον έχεις εξ’ ορισμού καταδικάσει. Αν πάρεις κάτι (υποκατάστατο) για να σε βοηθήσει «να ξεχάσεις», απλά βυθίζεσαι περισσότερο, όταν ακριβώς πίστευες πως έχεις πιάσει πάτο. 

   Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα για να «βγεις» από την κατάθλιψη. Δεν «βγαίνεις»! Βυθίζεσαι όλο και περισσότερο, όσο χρειάζεσαι! Κανείς δεν βρίσκεται εκεί που είσαι εσύ. Κανείς δεν σε καταλαβαίνει. Είσαι μόνος! Η τυραννία του νου σου είναι δυσβάστακτη και εξουθενωτική και ΑΥΤΟ ακριβώς είναι που χρειάζεται να αντιμετωπίσεις: γυμνός, με ευθύτητα και ακριβώς όπως είσαι!


   Δεν υπάρχουν θεραπείες γιατί δεν είσαι άρρωστος! Είσαι φυσιολογικός και αυτό που περνάς είναι απόλυτα φυσιολογικό επίσης. Δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής γιατί εδώ ακριβώς χρειάζεται να βρίσκεσαι. Δεν υπάρχει κανείς μαζί σου γιατί χρειάζεται να βρεθείς με τον εαυτό σου.

   Ξέχασε όλες τις προϋποθέσεις και τις ιδέες σου, όλες τις προηγούμενες θεωρίες και απόπειρες να ζήσεις. Τίποτα δεν λειτουργεί σε αυτή την άβυσσο, αυτό το απόλυτο σκοτάδι που φαίνεται να διαρκεί για πάντα. 

   Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, τα πράγματα φαίνονται ότι χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο. Δεν υπάρχει ελπίδα; Όχι! Πέταξε και την ελπίδα. Είναι απλά η παρηγοριά του ανόητου. Μην στηρίζεσαι σε τίποτα που είναι ψεύτικο και προσωρινό. Μην προσπαθήσεις να βρεις το «χάπι» που μόνο θα επιμηκύνει το λάκκο και το κενό.


   Σε έχουν παραπλανήσει, όλοι έχουν παραπλανηθεί. Η κατάθλιψη δεν είναι αρρώστια. Είναι διαδικασία από-προγραμματισμού και αποσύνθεσης, η οποία πονάει και είναι δύσκολη. Έχει ονομαστεί και καταχωρηθεί ως ασθένεια, την οποία χρειάζεται «να θεραπεύσουμε», για να ΜΗΝ εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, για να δειλιάζουμε από την εμπειρία η οποία θα μας φανερώσει όλα όσα χρειάζεται να δούμε, να χρησιμοποιήσουμε και να είμαστε.



           Ο καθένας μας είναι διαφορετικός

   Ο καθένας βιώνει την κατάθλιψη με τον δικό του τρόπο. Δεν είναι ένας κατάλογος συμπτωμάτων που μπορείς να εναρμονιστείς με αυτόν για να χωρέσεις στο κουτί που βάλανε μπροστά σου. Δεν χρειάζεται να διαβάσεις βιβλία για την κατάθλιψη, δεν θα σου φανερώσουν τον εαυτό σου. Θα σε δελεάσουν να προσπαθήσεις να «φορέσεις» τα συμπτώματα καθώς και να τσιμπήσεις στην αναγκαιότητα μας «θεραπείας», με τα οποία το σύστημα σε αποπλανά.

   Περισσότερο από όλα, όταν βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση ύπαρξης, θέλεις να δραπετεύσεις ή να φύγεις από τη ζωή εντελώς. Έχεις κουραστεί να παλεύεις, έχεις κουραστεί να προσπαθείς, να πέφτεις και να σηκώνεσαι απρόθυμα ξανά… τα ξέρω. 

   Έχεις παρατεταμένες στιγμές, ώρες και μέρες, μέσα στις οποίες τίποτα δεν έχει σημασία, τίποτα δεν αξίζει και τίποτα δεν βγάζει νόημα. Θέλεις να σε αφήσουν όλοι απόλυτα μόνο αλλά ταυτόχρονα καίγεσαι για αληθινή συμπόνια και κατανόηση. Οι μέρες μοιάζουν ατελείωτες και νοιώθεις σαν μόλυβδος, εντελώς ανίσχυρος να μετακινήσεις είτε το σώμα είτε το νου σου.


   Το μόνο σου λάθος είναι να απορρίψεις τον εαυτό σου μέσα σε όλο αυτό. Αυτό είναι το ΜΟΝΟ σου λάθος! Η απόρριψη σε οδηγεί στο ψέμα. Δεν «είσαι καλά»! Να λες στον εαυτό σου την αλήθεια. Με τον εαυτό σου να είσαι απόλυτα ειλικρινής. Μόνο αυτό χρειάζεται να κάνεις!

   Όσο κι αν διαρκέσει, όσες κολάσεις κι αν επισκεφθείς ή χαθείς μέσα τους, όσο κι αν ο νους σου βασανίζει την ίδια την ύπαρξή σου, χρειάζεται να επιτρέψεις και να αποδεχτείς. Δύσκολες λέξεις για να τις κατανοήσεις αρχικά… 

   Να επιτρέψεις την καταστροφή; 


   Αυτό ακριβώς!  Να αποδεχτείς τον αρνητικό, παθητικό, αποτραβηγμένο εαυτό που έχει παραιτηθεί, που δεν έχει ενδιαφέρον για οτιδήποτε; Ναι, απόλυτα και χωρίς όρους!


   Δεν μπορείς να μοιραστείς αυτόν τον εαυτό με ΚΑΝΕΝΑΝ, ειδικά όχι με την οικογένειά σου, όσους είναι γύρω σου, οι οποίοι τρέμουν αυτό που αντικρίζουν και ζουν μαζί σου. 

   Μπορείς μόνο να τον μοιραστείς με κάποιον που έχει βρεθεί εκεί και έχει βγει… κάποιον που δεν σε λυπάται και μπορεί να "περάσει μέσα" από τον καταθλιπτικό σου εαυτό, χωρίς να σταματά εκεί από φόβο. 


   Μπορείς να εκμυστηρευτείς μόνο σε κάποιον που γνωρίζει τα σκοτεινά σοκάκια, που έχει αντιμετωπίσει τους δαίμονες του δικού του νου και έχει επιζήσει για να το διηγηθεί. Κάποιον που γνωρίζει πώς βγήκε, πώς επέζησε και έχει γίνει πιο δυνατός μέσα από αυτή τη διαδρομή.


   Για άλλη μια φορά, το να αντιμετωπίζεις τους εσωτερικούς σου δαίμονες, δεν είναι βόλτα στα σύννεφα. 

   Επίσης, φαίνεται να διαρκεί αιώνια. Θα συμβεί ακριβώς αυτό αν το πολεμάς! 


   Θα συμβεί αν πιστεύεις ότι η λύτρωση θα έρθει έξωθεν! 


   Θα συμβεί αν νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο έλεος του νου σου ή ότι αυτή η πραγματικότητα που αντιλαμβάνεσαι είναι η μόνη που υπάρχει. 


   ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΒΙΩΝΕΙΣ και τη στιγμή που θα το 

αποδεχτείς αυτό και θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να εξερευνήσει 
ΑΥΤΗΝ την πραγματικότητα, είναι η στιγμή που ξεκινάς το ταξίδι σου 
προς την έξοδο, σε άλλες πραγματικότητες, και στην κατάκτηση 
του ίδιου σου του νου!



Scholeio.com

Αρνητικές Σκέψεις, Η Μεγάλη Απόδραση


Πως Διώχνουμε τις Επίμονες Αρνητικές Σκέψεις

Οι παρακάτω συμβουλές για Καλύτερη Ζωή. 

Οι "Ιδέες", οδηγίες καλύτερα, είναι διαπιστώσεις επιστημόνων που έκαναν μέσα από την τριβή, την ερευνητική παρατήρηση. 

Δεν ισχυριζόμαστε ότι είναι οι μοναδικές ή καλύτερες, μπορεί να υπάρχουν κι άλλες. 

Δεν λέμε ότι είναι καινούργιες... Κάνουν όμως "δουλειά"...
Αν δεν σας αρέσουν κάποια πράγματα, σε σας ή στο τρόπο που ζείτε.  Αν πραγματικά θέλετε να γυρίσετε σελίδα στη ζωή σας...  Αν θέλετε... μπορείτε, να αλλάξετε,   π ο λ λ ά,   στη ζωή σας.   
Πάντα υπάρχει κάτι "Νέο" να ασχοληθείτε 

Η ψυχοθεραπεύτρια Rebecca Gladding, 
υποστηρίζει ότι το να ασχολείσαι με κάτι με το οποίο είσαι αρκετά εξοικειωμένος ενεργοποιεί τα κέντρα του εγκεφάλου που έχουν να κάνουν με τη "συνήθεια". Η δραστηριότητα σας, πλέον, γίνεται μηχανικά. Έτσι, η τοξική σκέψη επανέρχεται στο προσκήνιο και συνεχίζετε να ταλαιπωρήστε. 

Πνευματική Αφύπνιση, Τα πρώτα δείγματα






Τα Συμπτώματα της Πνευματικής Αφύπνισης

Τα τελευταία χρόνια αρκετοί πνευματικοί δάσκαλοι, ο καθένας με το δικό του τρόπο, έχουν καταλήξει σ' ένα κοινό συμπέρασμα. 

Πιο συγκεκριμένα, η εκτίμηση (προφητεία)  λέει ότι: τα συμπτώματα της πνευματικής αφύπνισης θα ενισχυθούν και θα επιταχυνθούν στο τρέχον έτος καθώς η μεγάλη αλλαγή στη συνείδηση πλησιάζει.

   Για παράδειγμα σύμφωνα με τον James Tyberonn, κάποιες από τις αλλαγές συμπεριλαμβάνουν:  Εναλλαγές της διάθεσης, ζάλη, αϋπνία, άγχος, απάθεια και κόπωση.
   Άλλοι πνευματικοί δάσκαλοι έχουν τους δικούς τους καταλόγους συμπτωμάτων που μπορεί να περιλαμβάνουν πονοκεφάλους και άλλους σωματικούς πόνους, ξεσπάσματα, εφίδρωση, αλλαγές στα επίπεδα ενέργειας, στον ύπνο, στην εργασία, στις σχέσεις και στην απόκτηση και απώλεια βάρους. Όλα αυτά δεν ακούγονται αστεία.

"Όσσο", Αν δεν Mπορείς να Δεις την Αλήθεια, δεν Οφείλεται σε 'Κείνη




Η αλήθεια δεν είναι καλυμμένη. Δεν είναι κρυμμένη. 
Είναι πάντα εκεί. 

Βρίσκεται πάντοτε μπροστά στα μάτια σου. 

Αν δεν μπορείς να τη δεις, δεν οφείλεται σ' εκείνη, αλλά στο ότι τα μάτια σου είναι κλειστά. 

 Υπάρχει δηλαδή ένα εμπόδιο.


Ξέρεις πολλά πράγματα, εξακολουθείς όμως να κάνεις πως δεν τα βλέπεις. 

Και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να νικήσεις ποτέ την αλήθεια.  Κανένας δεν μπορεί ποτέ να νικήσει την αλήθεια. Μπορείς να επιχειρήσεις πολλές ζωές ακόμη, όπως έχεις επιχειρήσει και πολλές ζωές μέχρι τώρα, εναντίον της αλήθειας όμως δεν υπάρχει νίκη. 

   Η νίκη είναι πάντοτε μαζί με την αλήθεια.

   Μπορείς να δημιουργείς ψευδαισθήσεις, μπορείς να ζεις στον κόσμο των ονείρων σου, μπορείς να ζεις με κλειστά τα μάτια, αυτό όμως δεν κάνει καμία διαφορά. 

   Ο πλασματικός σου κόσμος είναι πλασματικός και η αλήθεια περιμένει εκεί. Κι όσο περισσότερο ζεις μέσα στα αποκυήματα της φαντασίας, τόσο περισσότερο θα φοβάσαι μην κομματιαστούν.  Αυτή είναι η επένδυση.

   Για παράδειγμα, πιστεύεις πως είσαι κάποιος. Ο καθένας πιστεύει πως είναι κάτι ιδιαίτερο. Και ξέρεις πως αυτό δεν είναι αλήθεια, πως δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Κατά βάθος, αντιλαμβάνεσαι το γεγονός ότι κανένας δεν είναι κάποιος. 


   Ο κανένας είναι κανένας!


   Αυτό το εγώ είναι μια ψεύτικη οντότητα, ένα αποκύημα της φαντασίας.  Εσύ προσκολλάσαι πάνω του, γνωρίζοντας πολύ καλά πως δεν υπάρχει. 

   Εξακολουθείς όμως να ελπίζεις, εξακολουθείς να υποκρίνεσαι ή εξακολουθείς να επιχειρείς να υποστηρίξεις μια ψεύτικη οντότητα -με χρήματα, με κύρος, με δύναμη, με γνώση, με πειθαρχίες.

   Εξακολουθείς να επιχειρείς να αποδείξεις ότι είσαι κάποιος.

Εξακολουθείς να αποδεικνύεις ότι εσύ είσαι το κέντρο ολόκληρου του κόσμου και ξέρεις καλά πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Πως μπορείς εσύ να είσαι το κέντρο του κόσμου;
Ο κόσμος βρισκόταν εκεί και θα βρίσκεται εκεί όταν εσύ δεν θα βρίσκεσαι εκεί. Εσύ είσαι απλώς ένα κύμα και το κύμα έρχεται και φεύγει. 

   Μόνο ο ωκεανός υπάρχει. 


   Εσύ δεν έχεις κανένα κέντρο. Δεν μπορείς να έχεις, επειδή το κέντρο ανήκει στο όλο. Το μέρος δεν μπορεί να έχει κέντρο. Μπορεί το χέρι μου να έχει ένα κέντρο από μόνο του;

Αν το χέρι μου έχει δικό του κέντρο, τότε δεν είναι πια μέρος από μένα, λειτουργεί ανεξάρτητα.

   Μπορεί το πόδι μου να έχει δικό του κέντρο; 

Τότε δεν είναι μέρος από μένα. Τότε, όταν εγώ λέω ότι θέλω να πάω μια βόλτα, αυτό μπορεί να μην αρέσει στο πόδι μου, αφού έχει δικό του κέντρο και να πει, "όχι, εγώ δεν το θέλω. Τουλάχιστον όχι αυτή τη στιγμή. Θα πρέπει να περιμένεις".  
Και είμαι πεινασμένος και θέλω να φάω, το χέρι μου όμως λέει, "όχι, εγώ νυστάζω και δεν θέλω να κουνηθώ."  
   Όχι όταν νιώθεις πεινασμένος, το χέρι κινείται. Ακόμη και χωρίς να του δοθεί καμία ιδιαίτερη εντολή, το χέρι κινείται. 
   Όταν θέλεις να πας μια βόλτα, τα πόδια απλώς κινούνται. Δεν τους δίνει εντολή, απλώς ακολουθούν.    
   Είναι μέρη, δεν λειτουργούν διαχωρισμένα.  Λειτουργούν μέσα σε μία οργανική ενότητα. 

   Ο άνθρωπος υπάρχει ως μέρος του όλου, ένα οργανικό μέρος. Δεν μπορείς να έχεις δικό σου κέντρο. Αν νομίζεις ότι μπορείς, κάνεις λάθος. Αν το χρησιμοποιείς μόνο γλωσσικά, τότε είναι εντάξει. 

   Αν όμως νιώθεις πως έχεις ένα "εγώ" μέσα σου, τότε ζεις μέσα σε μια ψευδαίσθηση. Και πως μπορείς να αποφύγεις την αλήθεια;
    Υπάρχουν πολλές στιγμές που ξαφνικά συνειδητοποιείς πως είσαι απλώς ένα κομμάτι από το όλο, ένα κύμα, εσύ όμως εξακολουθείς να αναβάλλεις αυτή τη συνειδητοποίηση, εξακολουθείς να αναβάλλεις την αναγνώριση του γεγονότος και εξακολουθείς να υποκρίνεσαι. 

Αυτή η υποκρισία είναι το εμπόδιο.

______________________________________   Όσσο 



  * Η "Sunday Times" τον έχει χαρακτηρίσει ως έναν από τους 1.000 δημιουργούς του 20ου αιώνα, ενώ η εφημερίδα "Sunday Midday" της Ινδίας ως έναν από τους δέκα ανθρώπους -που μαζί με τον Γκάντι, τον Νεχρού και τον Βούδα- έχουν αλλάξει το πεπρωμένο της Ινδίας.
Η διδασκαλία του επικεντρώθηκε στη σημασία του διαλογισμού, στην αγάπη στη δημιουργικότητα και στην ευδαιμονία. Οι απόψεις του για τη σεξουαλικότητα έγιναν αιτία να του κολλήσουν το παρατσούκλι "ο γκουρού του σεξ".

  * Όσσο, Ήταν Ινδός μυστικιστής φιλόσοφος και πνευματικός διδάσκαλος που κέρδισε διεθνή αναγνώριση.  Το πραγματικό του όνομα ήταν Τσάντρα Μοχάν Ζαΐν (Chandra Mohan Jain) αλλά έγινε γνωστός με το όνομα Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς (Bhagwan Shree Rajneesh), το οποίο άλλαξε σε Όσσο (Osho) το 1989.

Δίδαξε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Τζαμπαλπούρ πριν ιδρύσει την κοινότητά του στην Πούνα της Ινδίας. Σύντομα η Κοινότητα εξελίχθηκε στο πιο διάσημο σημείο συνάντησης για χιλιάδες αναζητητές που θέλουν να βιώσουν την εμπειρία του διαλογισμού και της εσωτερικής μεταμόρφωσης. 

Σχετικά με το έργο του, ο ίδιος ο Όσσο έχει πει ότι βοηθάει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη γέννηση ενός καινούργιου είδους ανθρώπου. Αυτός ο καινούργιος άνθρωπος, που τον είχε χαρακτηρίσει ως ο «Ζορμπάς ο Βούδας», είναι ικανός να χαίρεται και τις γήινες απολαύσεις του Έλληνα Ζορμπά και τη σιωπηλή γαλήνη ενός Γκωτάμα Βούδα.
Δεν έγραψε βιβλία, αλλά μετά το θάνατό του οι μαθητές του εξέδωσαν περισσότερο από 600 βιβλία μεταφρασμένα σε παραπάνω από 40 γλώσσες.

Scholeio.com