Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ DOC. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ DOC. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πώς θα ήταν η ανθρωπότητα... ''αν το Φως της Ιωνίας είχε επιβιώσει''



Αν δεν είχαν ''αποσιωπηθεί'' οι Αρχαίοι Έλληνες επιστήμονες και φιλόσοφοι;

Πρόσφατα μέσα από τις εξελίξεις της κβαντικής κυρίως φυσικής ο άνθρωπος έχει αρχίσει να κατανοεί πράγματα που γιά τα περισσότερα χρόνια της μακράς πορείας του φαίνονταν αδιανόητα, όπως ότι αυτός «δημιουργεί» αυτό που κατανοεί ως πραγματικότητα και ότι εντέλει αυτή είναι μία ψευδαίσθηση ουσιαστικά και συνεπώς «υφίσταται» «κάτι άλλο» που δεν υπακούει στις γνωστές χωροχρονικές συντεταγμένες… Και όμως αυτήν ακριβώς την θεώρηση για την ύπαρξη είχαν, απ” ότι έχει εκφρασθεί από πολλές πλευρές, και οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί. 

Οι αρχαίοι αυτοί διανοητές, λοιπόν, έβλεπαν το φυσικό σώμα του ανθρώπου όχι ως κάτι ξεχωριστό, όπως λανθασμένα κάνει η επιστήμη έως τώρα, αλλά πάντοτε σε σχέση με την ψυχή που εδρεύει σε αυτό. Γι' αυτούς το σώμα είναι απλά το όργανο που αυτή χρησιμοποιεί και σώμα χωρίς ψυχή είναι κάτι αδιανόητο. 

Για τους Πυθαγόρειους και Πλατωνικούς η λέξη άνθρωπος σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο από τον ορατό άνθρωπο και, στην κυριολεξία, με τον όρο αυτόν εννοούσαν αποκλειστικά τον άνθρωπο, ως το πνεύμα και την ψυχή την ενσαρκωμένη προσωρινά στο ανθρώπινο σώμα. «άνθρωπος εστί ψυχή σώματι χρωμένη» (Πλάτων, Τιμαίος 42 D, Φαίδων 111 Α)



Ποια θα ήταν η εξέλιξη της ανθρωπότητας αν είχαν επικρατήσει οι Αρχαίοι Έλληνες Ίωνες επιστήμονες και φιλόσοφοι;
Την απάντηση την δίνει ο ίδιος ο Carl Sagan στο παρακάτω video, σχετικά με την εξέλιξη που θα είχε τεχνολογικά η ανθρωπότητα ''αν το Φως της Ιωνίας είχε επιβιώσει''. Το απόσπασμα είναι από την σειρά επιστημονικού ντοκιμαντέρ Cosmos (1980) η οποία άφησε εποχή και κέρδισε πολλά βραβεία.
Αυτό που πέτυχε ο Carl Sagan ήταν να εκλαϊκεύσει την επιστήμη ώστε πολύ δύσκολες επιστημονικές έννοιες και θεωρίες να γίνουν προσιτές στο ευρύ κοινό.
Επειδή σε πολλά «Ελληνικά» πανεπιστήμια, «Έλληνες» πανεπιστημιακοί με απίστευτο μένος και επιμονή προσπαθούν να υποβαθμίσουν ή και να εκμηδενίσουν την αξία και την προσφορά των αρχαίων Ελλήνων στην ανθρωπότητα συνίσταται η επίδειξη του παρακάτω βίντεο μαζί με το βιογραφικό του Carl Sagan.











Ποιος ήταν ο Carl Sagan:
Ο Καρλ Έντουαρντ Σαγκάν (ή Σέιγκαν• αγγλ.:Carl Edward Sagan) (9 Νοεμβρίου 1934 – 20 Δεκεμβρίου 1996), ήταν Αμερικανός αστρονόμος και αστροφυσικός, συγγραφέας εκλαϊκευμένων επιστημονικών έργων και ενός έργου επιστημονικής φαντασίας, του Contact (1985), πάνω στο οποίο βασίζεται η ομώνυμη ταινία του 1997.
Επίσης υπήρξε συνιδρυτής της επιστήμης της αστροβιολογίας με τον Τζόσουα Λέντερμπεργκ και συν-συγγραφέας του SETI: Intelligent life in the universe, με τον σοβιετικό αστροφυσικό Ιωσήφ Σάμουελ Σκλόβσκι.
Κέρδισε παγκόσμια φήμη ως ο τηλεπαρουσιαστής και αφηγητής της περίφημης επιστημονικής σειράς 13 επεισοδίων Cosmos A Personal Voyage, η οποία απέσπασε βραβεία Emmy και μεταδόθηκε για πρώτη φορά το 1980.
Τη σειρά παρακολούθησαν περισσότεροι από 600 εκατομμύρια άνθρωποι σε πάνω από 60 χώρες, καθιστώντας τη, την πιο διαδεδομένη στο είδος της. Πολυπράγμων και φωτεινή διάνοια, συνιδρυτής της Πλανητικής Εταιρείας (Planetary Society), έφυγε από τη ζωή στις 20 Δεκεμβρίου 1996 από πνευμονία, πιθανότατα επιπλοκή από τη βαριά ακτινοβολία που είχε υποστεί, εξαιτίας της μυελοδυσπλασίας του.
Δείτε το βίντεο…






  Scholeio.com  

Σωκράτης, Απολογία η ταινία



Σωκράτης, Απολογία

Μια απολογία κόλαφος στη διαβολή. Σε κάνει να αναρωτιέσαι πως μπόρεσαν οι Αθηναίοι να καταδικάσουν την προσωποποίηση του δικαίου. Του καθαρότερου που υπήρξε ποτέ.

Τα επιχειρήματα του Σωκράτη είναι πραγματικά θέσφατα μπροστά στον διαβολικό φθόνο των κατηγόρων του. 

Η απολογία αποτελεί ένα μνημείο σοφίας, ανδρείας και Θείας δικαιοσύνης για την αρχαία ελληνική γραμματεία και ένα ακόμη μάθημα ότι ο κόσμος, τελικά, υποφέρει από την μεγαλύτερη ασθένεια που ακούει στο όνομα ΑΔΙΚΟ...

     



* Σωκράτης,  Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας. Έζησε στην Αθήνα (το 470 π.Χ. ή 469 π.Χ. - 399 π.Χ.) 

Ενδεικτικό της σημασίας του για την Αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι ότι όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν Προσωκρατικοί. 
Αναρίθμητοι είναι οι μελετητές που έχουν ασχοληθεί με τον Σωκράτη, στους αιώνες που ακολούθησαν το θάνατό του, πολλοί από τους οποίους είναι ιδιαίτερα φημισμένοι, έτσι ώστε ο W.K.C. Guthrie να γράψει πως «στο τέλος ο καθένας έχει το δικό του, ως ένα βαθμό Σωκράτη, που δεν είναι ίδιος ακριβώς με τον Σωκράτη κανενός άλλου».  
Είχε έναν πολυάριθμο κύκλο πιστών φίλων, κυρίως νέων από αριστοκρατικές οικογένειες, απ' όλη την Ελλάδα. Ορισμένοι από αυτούς έγιναν γνωστοί ως ιδρυτές φιλοσοφικών σχολών διαφόρων κατευθύνσεων. 
Οι γνωστότεροι ήταν ο Πλάτωνας και ο Αντισθένης στην Αθήνα, ο Ευκλείδης στα Μέγαρα, ο Φαίδωνας στην Ηλεία και ο Αρίστιππος στην Κυρήνη.  Οι κυριότερες πηγές για τη ζωή του είναι κατ' αρχάς ο μαθητής του Πλάτων, ο ιστορικός Ξενοφών, ο φιλόσοφος Αριστοτέλης και ο συγγραφέας κωμωδιών Αριστοφάνης.

To σύνολο της επιρροής του, συχνά τον κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίων προσωπικοτήτων όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη επιρροή, μαζί με τον μαθητή του, τον Πλάτωνα.

Scholeio.com

Οι Πρώτες Βιβλιοθήκες




Οι πρώτες βιβλιοθήκες πρέπει να εμφανίστηκαν στη Μεσοποταμία ήδη από το 3000 π.Χ. Ανασκαφές που έγιναν στη Νινευή το 1850 έφεραν στο φως χιλιάδες πήλινες πινακίδες με σφηνοειδή γραφή, μεθοδικά ταξινομημένες και καταλογογραφημένες, που αποτελούσαν το επίσημο αρχείο του βασιλιά Ασουρμπανιπάλ (668-626 π.Χ.).


   Οι Βιβλιοθήκες στον Αρχαίο Κόσμο έως τη σύγχρονη εποχή

   Π
ήλινες πινακίδες της Μινωικής και της Μυκηναϊκής εποχής, που βρέθηκαν σε ανασκαφές, είναι ότι οι πρώτες ενδείξεις που συνάγουμε για την εμφάνιση βιβλιοθηκών στον ευρύτερο ελληνικό χώρο. 
Οι πρώτες αναφορές σε βιβλιοθήκες εμφανίστηκαν στη Μεσοποταμία γύρω στο 3.000 π.Χ. Πρώτες αναφορές σε βιβλιοθήκες. Η έννοια της βιβλιοθήκης ήταν αντιληπτή ως συλλογή εγγράφων θρησκευτικού, εμπορικού, ιδιωτικού, κυβερνητικού, διοικητικού περιεχομένου στα ανάκτορα των βασιλέων, σε σφηνοειδή γραφή. 

   Στην αρχαία Elba της Συρίας ανακαλύφθηκε το κύριο αρχείο του βασιλικού παλατιού (2.300-2.250 π.Χ.) με διοικητικά έγγραφα, καταγραφές και καταλόγους ζώων, καρπών, αγροτικής γης, ονόματα επαγγελμάτων και γεωγραφικών περιοχών. 


   Στη Nippur της Νότιας Μεσοποταμίας βρέθηκαν πινακίδες του 2.000 π.Χ. με κατάλογο λογοτεχνικών έργων των Σουμερίων, οι οποίοι εφηύραν τη σφηνοειδή γραφή.
Στην εποχή των Χετταίων (17ος –13ος αι. π.Χ.) ανακαλύφθηκαν πινακίδες που υποδήλωναν την κυβερνητική δραστηριότητα. Οι κατάλογοι αυτών των βιβλιοθηκών / αρχείων ήταν πιο σύνθετοι από την απλή καταγραφή που έκαναν οι Σουμέριοι στη Nippur. 

   Κατά τον 9ο αι. π.Χ. ο βασιλιάς της Ασσυρίας Ασουρμπανιπάλ (Ashurbanipal) στη Νινευί ιδρύει βιβλιοθήκη με την πρώτη συστηματική συλλογή εγγράφων στη Μέση Ανατολή. 

Εκεί ανακαλύφθηκε το έπος του Gilgamesh και το Έπος της Δημιουργίας σε σφηνοειδή γραφή, από τα πιο σημαντικά λογοτεχνικά έργα της Μέσης Ανατολής. Από την περιοχή αυτή διασώζονται 20.000 πήλινες πινακίδες.
Την ίδια εποχή στην Αίγυπτο δεν έχουμε ιδιαίτερες αναφορές σε βιβλιοθήκες. Μόνον ο Διόδωρος ο Σικελός τον 1ο αι. π.Χ. αναφέρει ότι επί βασιλείας του Ραμσή Β’ (1.279-1.213 π.Χ.) υπήρχε σε κτήριο μια «ιερή βιβλιοθήκη» που είχε την επιγραφή ''Ψυχής Ιατρείον'', ένδειξη ότι αποτελούσε τμήμα ναού ή θρησκευτικού κέντρου.
Μυκήνες είσοδος, Πύλη των Λεόντων

  Στον ελληνικό κόσμο* τα πρώτα δείγματα ύπαρξης βιβλιοθηκών ανάγονται στη Μινωική και Μυκηναϊκή περίοδο (1400-1100 π.Χ.). Πήλινες πινακίδες και λίθινες επιγραφές βρέθηκαν στις ανασκαφές της Κνωσού από το 1950, γραμμένες στη γραμμική Β γραφή, την παλαιότερη ελληνική γραφή.

Στις Μυκήνες και στην Πύλο βρέθηκαν πήλινες πινακίδες σωριασμένες σε δωμάτια των ανακτόρων και άλλες μέσα σε πιθάρια τοποθετημένα σε ράφια. 


Το Παλάτι της Κνωσού


Αντίθετα στην Κνωσό βρέθηκαν διάσπαρτες οι πινακίδες, γεγονός που συμπίπτει με τη θεωρία της καταστροφής του Μινωικού πολιτισμού από σεισμό και επακόλουθη πυρκαϊά.


   
   Οι βιβλιοθήκες μέχρι την κλασική περίοδο στην Ελλάδα

   Γύρω στα μέσα του 8ου αι. π.Χ. συντελέστηκε στον ελληνικό χώρο ένα σημαντικό γεγονός. Η δημιουργία του ελληνικού αλφαβήτου. Η ιστορική καταγραφή αναφέρει ότι οι Έλληνες δανείστηκαν από τους Φοίνικες το αλφάβητο και το προσάρμοσαν στις ανάγκες τους. Νέα ευρήματα, τα τελευταία χρόνια, σχηματίζουν νέες απόψεις μεταξύ των ιστορικών το αμφισβητούν. Όπως και νάχει, έπρεπε να υπάρξουν σχολεία, δάσκαλοι, βιβλία για την εκμάθηση της γραφής και τη διάδοση της γνώσης. Τα πρώτα δείγματα ύπαρξης συλλογών βιβλίων ήταν οι ιδιωτικές μικρές συλλογές.

   Οι βιβλιοθήκες στην Αθήνα


   Ερείπια από κτήρια βιβλιοθηκών δεν έχουμε στην Αθήνα για να αποδείξουμε την ύπαρξή τους. Η εικόνα για τις βιβλιοθήκες βασίζεται στην έρευνα των πηγών από την αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία. Έτσι κατά τον 6ο αι. π.Χ. είχε προετοιμαστεί το έδαφος για να υποδεχθεί μια βιβλιοθήκη. Το πιο παλιό ελληνικό βιβλίο βρέθηκε στον τάφο του Αμπουκίρ στην Αίγυπτο, περιείχε τους Πέρσες του Τιμοθέου και χρονολογείται το 2ο μισό του 4ου αι. π.Χ. 




Ο αρχαιότερος ελληνικός πάπυρος είναι του Δερβενίου έξω από τη Θεσσαλονίκη που βρέθηκε το 1960 (4ος αι).

Σύμφωνα με τον Aulus Gelius, η Αθήνα είχε δημόσια βιβλιοθήκη γύρω στο 560 π.Χ. Ο τύραννος Πεισίστρατος (605-527 π.Χ.) φέρεται ότι είχε συγκεντρώσει μια συλλογή βιβλίων που αργότερα δώρισε στην Αθήνα και λειτούργησε ως δημόσια βιβλιοθήκη. 
Ο Gelius αναφέρει επίσης ότι η βιβλιοθήκη αυτή λειτουργούσε μέχρι το 480 π.Χ. όταν ο Ξέρξης κατέλαβε την Αθήνα και μετέφερε τη βιβλιοθήκη ως λάφυρο στην Περσία. Όταν η χώρα κατακτήθηκε αργότερα από τον βασιλιά Σέλευκο, επέστρεψε τα βιβλία πίσω στην πατρίδα τους την Αθήνα.

Ο Αθηναίος στο έργο του Δειπνοσοφιστές αναφέρει ότι τον 6ο αι. π.Χ. ο τύραννος Πολυκράτης ο Σάμιος φέρεται να ίδρυσε δημόσια βιβλιοθήκη στη Σάμο με έργα ίσως των φιλοσόφων της Ελεατικής Σχολής, που γράφτηκαν σε παπύρινους κυλίνδρους. Ο Αθηναίος αναφέρει τον αρχαιότερο κατάλογο με ιδρυτές ιδιωτικών και βασιλικών βιβλιοθηκών στον ελληνικό κόσμο, όπου περιλαμβάνονται ονόματα όπως ο Πολυκράτης ο Σάμιος, ο Πεισίστρατος ο τύραννος των Αθηνών, ο Ευκλείδης ο Αθηναίος, ο Νικοκράτης ο Κύπριος, οι βασιλείς της Περγάμου, ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης, ο Αριστοτέλης, ο μαθητής του Θεόφραστος και ο Νηλέας. 
Από τον 5ο αι. π.Χ. εμφανίζονται αρκετές ιδιωτικές βιβλιοθήκες: 

Πλάτων, Ισοκράτης (436 π.Χ.), αργότερα ο Δημοσθένης (384 π.Χ.), Ζήνων (333 π.Χ.). Κατά τον 5ο αι. π.Χ. οι ενδείξεις για ύπαρξη βιβλιοθηκών εξακολουθούν να είναι ασαφείς.


Ο Πλάτων (427-347 π.Χ.), φιλόσοφος και δάσκαλος του Αριστοτέλη, είχε ιδιωτική βιβλιοθήκη για να τη χρησιμοποιούν οι μαθητές του στην Ακαδημία.
 Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης ίδρυσε στην άλλη άκρη της Αθήνας το 325 π.Χ. (έμεινε ανοικτή μέχρι το 425 μ.Χ.) τη σχολή του που αρχικά ονομάστηκε Λύκειον και από τα χρόνια του Θεόφραστου, μαθητή και διαδόχου του στη διεύθυνση της σχολής, ονομάστηκε Περίπατος. 
Το Λύκειον λειτουργούσε παράλληλα με την Ακαδημία. Στις σχολές αυτές διασώζονται πολλά έργα και παραδόσεις των ίδιων των ιδρυτών τους, αλλά και της παλαιότερης ελληνικής γραμματείας. 



Αναπαράσταση της πόλεως, 
στο βάθος βρισκόταν η βιβλιοθήκη 
   Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. 

   Με τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου η δόξα της Ελλάδος ξεπέρασε τα όριά της. Η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου γρήγορα όμως διαμελίστηκε μετά τον θάνατό του. 

Στην Αίγυπτο το βασίλειο των Πτολεμαίων με πρωτεύουσα την Αλεξάνδρεια ξεκίνησε το 305 π.Χ. 

Ο Πτολεμαίος Α’ ο Σωτήρ (366-283 π.Χ.) έκτισε περίλαμπρα κτήρια και προσέλκυσε επιστήμονες και ανθρώπους των γραμμάτων από όλο τον ελληνικό κόσμο.
Ο Πτολεμαίος Α’ ίδρυσε το Μουσείον δηλαδή τον ναό των Μουσών. Ο βασιλιάς όριζε τον ιερέα του Μουσείου (Στράβων, XVII 794). Ιδρύθηκε κατά τα πρότυπα της Ακαδημίας του Πλάτωνα και του Λυκείου (Περίπατος) του Αριστοτέλη, που είχαν χώρους με βωμούς αφιερωμένους στις Μούσες. Στο Μουσείο σύχναζαν όχι φιλόσοφοι όπως στις αθηναϊκές σχολές, αλλά άνθρωποι των γραμμάτων και επιστήμονες. Ζούσαν αμέριμνη ζωή, είχαν γεύματα δωρεάν, υψηλούς μισθούς και υπηρέτες. Οι επιστήμες που καλλιεργούνταν στο Μουσείο ήταν μαθηματικά, φυσιογνωστικά, αστρονομία, φυσική, ιατρική, φιλολογία.

Την περίφημη Βιβλιοθήκη ίδρυσε ο Πτολεμαίος Β’ ο Φιλάδελφος (309-246 π.Χ.), κοντά στα συγκροτήματα των βασιλικών ανακτόρων, στο Βρουχείον, για να εξυπηρετεί τους λογίους του Μουσείου, μετά από προτροπή του Δημητρίου Φαληρέα. 


Η βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας
Δεν διασώζονται μαρτυρίες για την περιγραφή του κτηρίου, αλλά πληροφορίες για την οργάνωση της βιβλιοθήκης. Ο βιβλιοθηκονόμος ήταν ο διευθυντής της βιβλιοθήκης, ο οποίος οριζόταν από τον βασιλιά και είχε επιπλέον το καθήκον της διδασκαλίας των παιδιών της βασιλικής οικογένειας. 

Στόχος της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας ήταν να αποτελέσει παρακαταθήκη των ελληνικών έργων και εργαλείων έρευνας, αλλά και να συγκεντρώσει τη γραμματεία όλων των λαών (π.χ. Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι) και όλων των εποχών, μεταφρασμένη στα ελληνικά.
Από τον βυζαντινό λόγιο Ιωάννη Τζέτζη μαθαίνουμε ότι επί Πτολεμαίου Β’ του Φιλαδέλφου η βιβλιοθήκη είχε 490.000 βιβλία-ρόλους. Ο αριθμός των 490.000 κυλίνδρων ήταν τεράστιος για την εποχή. Είναι εμφανές ότι υπήρχαν διπλά αντίτυπα.


   Βιβλιοθήκη της Περγάμου

   Το αντίπαλον δέος, η ανταγωνίστρια βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ήταν η βιβλιοθήκη της Περγάμου, που σχετίζεται με την ιστορία του οίκου των Ατταλιδών.

Ο Ευμένης Β’ (197-159 π.Χ.) θεωρείται ιδρυτής της βιβλιοθήκης της Περγάμου, που συγκέντρωσε παπύρινα βιβλία για να ικανοποιήσει τις φιλολογικές ανάγκες των λογίων. Έκτισε τη βιβλιοθήκη δίπλα στο μεγάλο ιερό της Αθηνάς στην ακρόπολη της Περγάμου. 
Ο Κράτης ίσως να βοήθησε τον βασιλιά στην οργάνωση και διοίκηση της βιβλιοθήκης. 

Η βιβλιοθήκη σχεδιάστηκε για να χρησιμοποιείται από το ευρύ κοινό, σε αντίθεση με την κλειστή κοινότητα των λογίων του Μουσείου και της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Και οι δύο βιβλιοθήκες κτίστηκαν κοντά σε ναό και πλησίον των βασιλικών ανακτόρων. Και οι δύο βιβλιοθήκες διεκδίκησαν βιβλία από τη βιβλιοθήκη του Αριστοτέλη. Ωστόσο η βιβλιοθήκη της Περγάμου δεν έφτασε ποτέ σε μέγεθος και σε αίγλη εκείνη της Αλεξάνδρειας.

   Οι βιβλιοθήκες στην ύστερη αρχαιότητα και στη ρωμαϊκή εποχή   

   Κατά την ελληνιστική περίοδο υπήρχαν βιβλιοθήκες σε διάφορες πόλεις όπως στην Αθήνα στο γυμνάσιο Πτολεμαίον (με κατάλογο βιβλίων), στη Ρόδο, στην Έφεσο, στην Κω, στην Πάτρα, στους Δελφούς, στην Επίδαυρο (ιατρική βιβλιοθήκη, το Ασκληπιείον). Ο ρόλος της βιβλιοθήκης στην ελληνική κοινωνία εξακολουθούσε να είναι σημαντικός. Διασώζονται ελάχιστα στοιχεία για τις βιβλιοθήκες αυτές και ιδίως για την αρχιτεκτονική τους, ενώ χάθηκε το μεγαλύτερο τμήμα της βιβλιακής παραγωγής.

Μετά την κατάκτηση της Ελλάδος από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ. πολλά βιβλία αλλά και Έλληνες μεταφέρθηκαν ως σκλάβοι μορφωμένοι (servi literati) στη Ρώμη. Η πρώτη βιβλιοθήκη της Ρώμης εγκαινιάστηκε από τον Asinius Pollio το 39 π.Χ. υλοποιώντας επιθυμία του Ιουλίου Καίσαρα που είχε πεθάνει. Το 28 π.Χ. ο Αύγουστος ίδρυσε την Παλατινή βιβλιοθήκη που επιβίωσε μέχρι το 191 μ.Χ. και τη βιβλιοθήκη της Οκταβίας το 80 μ.Χ. στο ναό του Δία. Στην εποχή της ακμής της υπήρχαν 28 δημόσιες βιβλιοθήκες στη Ρώμη.


   Οι βιβλιοθήκες του Πανταίνου, του Αδριανού και του Κέλσου

   Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες εκτός από τη Ρώμη, ίδρυσαν βιβλιοθήκες σε διάφορες πόλεις της αυτοκρατορίας. 

Στην εποχή του Αδριανού φημολογείται ότι είχε ιδρυθεί βιβλιοθήκη στην Κόρινθο, δίπλα σε γυμναστήριο. Στην εποχή του Τραϊανού υπήρχε στην Αθήνα η βιβλιοθήκη του Πανταίνου, νότια της στοάς του Αττάλου.
Ο ιστορικός Παυσανίας αναφέρει στην Αθήνα την ύπαρξη της βιβλιοθήκης του Αδριανού, από την οποία σώζονται σήμερα αξιόλογα τμήματα. Ήταν ένα από τα αρχιτεκτονικά μνημεία που χάρισε ο αυτοκράτορας στην Αθήνα. Η βιβλιοθήκη βρίσκεται βόρεια της Ακρόπολης και της ρωμαϊκής αγοράς. Θεμελιώθηκε ίσως το 132 μ.Χ.

Η Βιβλιοθήκη του Κέλσου στην Έφεσο
Τέλος η βιβλιοθήκη του Κέλσου στην Έφεσο είναι από τα καλύτερα διατηρημένα κτήρια βιβλιοθηκών. Ιδρύθηκε το 110 μ.Χ. ως ιδιωτικό ίδρυμα σε περίοδο ακμής της ρωμαϊκής επαρχίας της Εφέσου. 

Σήμερα σώζεται η διώροφη πρόσοψη. Ιδρυτής αναφέρεται ο Τιβέριος Ιούλιος Ακύλας Πολεμαιανός προς τιμή του πατέρα του Τιβέριου Ιουλίου Κέλσου Πολεμαιανού.

Από τις ανασκαφές στο Ηράκλειο της Ιταλίας (Herculaneum) τον 19ο αι. βρέθηκε βιβλιοθήκη με 1800 ρόλους παπύρου στη Villa dei Papiri, που καταστράφηκαν το 79 μ.Χ. μετά την έκρηξη του ηφαιστείου στην Πομπηία.



   Οι Βιβλιοθήκες στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία

   Μετά την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας καταστράφηκαν πολλά βιβλία από τις βιβλιοθήκες. Οι λόγοι για τους οποίους το βιβλίο δεν διακινήθηκε στους ρυθμούς των προηγουμένων χρόνων αναζητούνται στην προσπάθεια της Εκκλησίας να επιβάλει τη χριστιανική θρησκεία, εξοβελίζοντας έργα που θεώρησε ειδωλολατρικά.


Οι πρώτες χριστιανικές κοινότητες είχαν ενοριακές βιβλιοθήκες με βιβλία θεολογικά για την υποστήριξη της πίστης, όπως στην ενορία της Ρώμης και των Ιεροσολύμων.
Από τις γνωστές βιβλιοθήκες που εμφανίζονται στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους είναι η βιβλιοθήκη που ίδρυσε στα Ιεροσόλυμα τον 3ο αι. μ.Χ. ο επίσκοπος Αλέξανδρος.


   Οι βιβλιοθήκες της Κωνσταντινούπολης


Το 330 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας στη Νέα Ρώμη, στον μυχό του Κερατίου Κόλπου, στην πόλη που πήρε το όνομά του.


   

Η πρώτη μεγάλη αυτοκρατορική ή παλατινή βιβλιοθήκη στην Κωνσταντινούπολη φαίνεται ότι κτίστηκε επί αυτοκρατορίας του Κωνσταντίου Β’, γιου του Κωνσταντίνου τον 4ο αι. Ο Θεμίστιος (Orationes, 4, 59b-61d) αναφέρει ότι ο Κωνστάντιος Β’ συγκρότησε συνεργείο με καλλιγράφους για να αντιγράψουν και να διασώσουν από την εξαφάνιση τα έργα της ελληνικής γραμματείας που ήταν σκορπισμένα σε ιδιωτικές συλλογές. Πλάι στα ελληνικά και λατινικά συγγράμματα άρχισε να αναπτύσσεται τμήμα με τη χριστιανική γραμματεία, ενώ διέθετε τοπογραφικό και θεματικό κατάλογο.

Η αυτοκρατορική βιβλιοθήκη κάηκε από πυρκαϊά το 473, όταν το περιεχόμενό της ανέρχονταν σε 120.000 βιβλία (Ζωναράς, Επίτομη Ιστορία, 14.2) κυρίως περγαμηνοί κώδικες. Μετά την πυρκαϊά ιδρύθηκε νέα βιβλιοθήκη, η οποία κατά τον Μιχαήλ Γλυκά είχε 36.500 τόμους με έργα της ύστερης αρχαιότητας και θεολογικά. Το 726 επί Λέοντος του Ισαύρου καταστράφηκε ξανά. Η αυτοκρατορική βιβλιοθήκη επέζησε περίπου μέχρι το 1453.


   Οι Βιβλιοθήκες στους νεότερους χρόνους (19ος αι. κ.ε.)


Φθάνοντας στον 19ο αι. οι δημόσιες βιβλιοθήκες κάνουν την εμφάνισή τους στην Ευρώπη, με την έννοια της γενικής συλλογής την οποία οποιοσδήποτε μπορεί να επισκεφθεί και να χρησιμοποιήσει. Τον 19ο και τον 20ο αι. οι βιβλιοθήκες ακολουθούν τη λογοτεχνική παραγωγή και την εξέλιξη της επιστημονικής έρευνας. Υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για μελέτη και έρευνα.



Στο ίδρυμα στεγάστηκαν η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Εθνικό 

Αρχαιολογικό Μουσείο, η πρώτη συλλογή ορυκτών 

στην Ελλάδα και το Εθνικό Τυπογραφείο, .
    Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος

   Ιδρύθηκε το 1829 από τον κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια μαζί με το Μουσείο στο Ορφανοτροφείο της Αίγινας, με πρώτο διευθυντή του Μουσείου και της Βιβλιοθήκης τον Ανδρέα Μουστοξύδη. 

Από το 1832 η βιβλιοθήκη χωρίστηκε από το Μουσείο του Ορφανοτροφείου και έγινε ανεξάρτητη με διευθυντή τον διδάσκαλο του Γένους Γεώργιο Γεννάδιο. 

Στην Αθήνα μεταφέρθηκε το 1834 επί Όθωνος. Το 1838 ιδρύθηκε η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου και το 1842 οι δύο βιβλιοθήκες ενώθηκαν τοπικά και διοικητικά στο κτήριο του Πανεπιστημίου. Το 1866 οι δύο βιβλιοθήκες ενώθηκαν σε μια, στην Εθνική Βιβλιοθήκη, όπου τα βιβλία σφραγίζονταν διαφορετικά για κάθε βιβλιοθήκη. Το 1884 προστέθηκε η νομισματική συλλογή, η οποία το 1890 αποσχίστηκε και αποτέλεσε το Νομισματικό Μουσείο. 
Το 1903 μεταφέρθηκε στο κτήριο επί της οδού Πανεπιστημίου, που οικοδομήθηκε με σχέδια Χάνσεν και εκτέλεση Ε. Τσίλερ ως δωρεά των αδελφών Βαλλιάνων.


   Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων

   Ιδρύθηκε το 1845 με πρώτο διευθυντή τον Γεώργιο Τερτσέτη. Το 1860 κάηκε από πυρκαϊά, το 1875 μεταφέρθηκε στο κτήριο της Βουλής και το 1935 στο κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων, που έχει μετατραπεί σε Μέγαρο της Βουλής στην πλατεία Συντάγματος. Έχει πλούσια συλλογή περιοδικών και εφημερίδων. Η κεντρική βιβλιοθήκη στο Μέγαρο της Βουλής περιέχει βιβλία για πολιτικές και οικονομικές επιστήμες, νομική, κοινωνιολογία, φιλολογία, ιστορία και γεωγραφία. Στη συλλογή της περιλαμβάνονται σπάνια βιβλία, χάρτες και χαρακτικά, τα πρωτότυπα των Ελληνικών Συνταγμάτων, πρωτόκολλα ορκωμοσίας βασιλέων και προέδρων της Δημοκρατίας, εφημερίδες, χειρόγραφοι κώδικες και ιστορικά έγγραφα της νεότερης ελληνικής ιστορίας.


   Ευρώπη


   Στην Ευρώπη έχουμε παραλλήλως μετά την Αναγέννηση την ίδρυση νέων βιβλιοθηκών, που με το πέρασμα των αιώνων, απέκτησαν πλούσιο και πολύτιμο υλικό.
Η Μαρκιανή Βιβλιοθήκη στη Βενετία ιδρύθηκε με βάση την προσωπική συλλογή κωδίκων και εντύπων του καρδινάλιου Βησσαρίωνα. Έτσι «γεννήθηκε» η Βιβλιοθήκη του Αγίου Μάρκου, με 746 κώδικες (482 ελληνικούς και 264 λατινικούς).

Η Βοδληιανή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, φέρει την ονομασία του κτήτορά της Sir Thomas Bodley. Έτσι, όταν εγκαινιάστηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1602, υπήρχαν στα ράφια της 299 χειρόγραφα και 1.700έντυπα.


Άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες είναι οι εξής:


• Εθνική Βιβλιοθήκη Παρισιού 1364
• Εθνική Βιβλιοθήκη Βιέννης 1526
• Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη Μονάχου 1558
• Βασιλική Βιβλιοθήκη Στοκχόλμης 16ος αιώνας
• Βασιλική Βιβλιοθήκη Κοπεγχάγης 17ος αιώνας
• Βιβλιοθήκη Αγίας Γενοβέφας Παρισιού 1624
• Βασιλική Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Ουψάλας 1620
• Κρατική Βιβλιοθήκη Βερολίνου 1659
• Εθνική Βιβλιοθήκη Εδιμβούργου 1682
• Βιβλιοθήκη Βρετανικού Μουσείου 1753
• Βιβλιοθήκη Σορβόνης 1762
• Βιβλιοθήκη Κογκρέσου Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1808
• Κρατική Βιβλιοθήκη Λένινγκραντ 1814
• Βιβλιοθήκη Λένιν Μόσχας 1828
• Βασιλική Βιβλιοθήκη Βρυξελλών 1838
• Εθνική και Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη Στρασβούργου 1871
• Δημόσια Βιβλιοθήκη Λειψίας 1912


Βιβλιοθήκες και πολιτισμός είναι αλληλεξαρτώμενες έννοιες δια μέσω των αιώνων. 
Οι βιβλιοθήκες είναι οι  θεματοφύλακες της ανθρώπινης γνώσης και το εφαλτήριο του ανθρώπου για πρόοδο στην αντιληπτική του ικανότητα, ωρίμανση της κρίσης του, πλουραλισμό στη σκέψη, στοιχεία χρήσιμα σ’ όλους τους τομείς.  
Οι βιβλιοθήκες παρέχουν γνώση και δυνατότητα διαμόρφωσης άποψης πέρα από δογματισμούς και φανατισμό. 
________________________







Αρχαία Αθήνα, Οι διάφορες οικοδομικές φάσεις της  πόλης των Αθηνών, από τη Μυκηναϊκή περίοδο (1600 π.Χ.) μέχρι τα νεώτερα χρόνια (1800 μ.Χ.)εδώ, μέσα από τρισδιάστατες απεικονίσεις των διαφόρων μνημείων της εκάστοτε εποχής.
    Οι αναπαραστάσεις των κτηρίων βασίζονται όλες σε ακριβή αρχιτεκτονικά σχέδια και αναπαριστούν τα μνημεία με βάση τις πιο σύγχρονες μελέτες που έχουν εκπονηθεί γι αυτά. Εξαίρεση αποτελούν κτήρια των οποίων τα υπολείμματα είναι ελάχιστα για να μας δώσουν πληροφορίες (π.χ.: το Μυκηναϊκό ανάκτορο στην Ακρόπολη) και κάποια άλλα (σπίτια κυρίως) τα οποία τοποθετήθηκαν για μία πιο ολοκληρωμένη άποψη του χώρου. Όμως, παρά την μεγάλη προσοχή που δόθηκε στην ακρίβεια των αναπαραστάσεων είναι πολύ φυσικό να υπάρχουν λάθη και παραλείψεις. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε επισήμανση ή συμβουλή είναι ευπρόσδεκτη.


Σχετικά post: 

Αρχαία Ελλάδα, Δημόσιες Βιβλιοθήκες
Η Γραφή των Πελασγών




  Scholeio.com  


Οι Περιπέτειες των Σημειώσεων του Αρχιμήδη μέσα στους Αιώνες

Το Παλίμψηστο του Αρχιμήδη στο Walters Art Museum στη Βαλτιμόρη


Η Περιπέτεια της Γνώσης

Ηλικίας χιλίων ετών είναι αυτό το χειρόγραφο μετρώντας από τον 10ο αιώνα που ένας ανώνυμος γραφέας της Κωνσταντινούπολης αντέγραψε έργα του Αρχιμήδη πάνω σε περγαμηνή κρατώντας τα ελληνικά του πρωτοτύπου! 

   Δυόμισι αιώνες αργότερα ένα μοναχός στην Ιερουσαλήμ θα έσβηνε το κείμενο του Αρχιμήδη, θα έκοβε τις σελίδες του χειρόγραφου και περιστρέφοντας τα φύλλα του, θα τα δίπλωνε στη μέση για να γράψει προσευχές. 
   Δεν είναι περίεργο λοιπόν, που και μόνο για να διαλυθεί το παλίμψηστο χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια ενώ σύγχρονες τεχνολογίες, όπως η πολυφασική απεικόνιση και ακτίνες Χ χρησιμοποιήθηκαν για την ανάγνωση του κειμένου, που βρισκόταν κάτω από τις ιερές προσευχές.






Scholeio.com

Μηχανισμός Αντικυθήρων, Άριστο Παράδειγμα Νανοτεχνολογίας


Στον Μηχανισμό Υπάρχει η Υπογραφή του Πυθαγόρα

«Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ο αρχαιότερος υπολογιστής που γνωρίζουμε και το αρχαιότερο προηγμένης τεχνολογίας αστρονομικό όργανο. Το αρχαιότερο tablet...»  μας λέει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Φυσικής Ξενοφών Δ. Μουσάς.

«Είναι δηλαδή ένας υβριδικός υπολογιστής, ψηφιακός και αναλογικός. Μοιάζει με παλιό ρολόι με δείκτες και κυκλικές αλλά και ελικοειδείς κλίμακες και στις δύο όψεις του. Είναι το αρχαιότερο επιστημονικό όργανο που έχει κλίμακες.
Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων αποτελεί την επιτομή της ελληνικής φιλοσοφίας, διότι για να φτιάξεις ένα μηχανικό Σύμπαν, όπως ο Μηχανισμός, χρειάζεται να έχεις αφομοιώσει την ελληνική φιλοσοφία, την φιλοσοφία των Ιώνων και να την έχεις κάνει πράξη», ισχυρίζεται ο καθηγητής Φυσικής. 

Μετά λόγου γνώσεως υποστηρίζει ότι στον Μηχανισμό υπάρχει η υπογραφή του Πυθαγόρα. Μάλιστα «...σε ένα από τα γρανάζια του είναι χαραγμένο το πεντάγωνο των Πυθαγορείων...», το οποίο διέκριναν στο σκουριασμένο εσωτερικό του Μηχανισμού μετά την επιφανειακή τρισδιάστατη φωτογράφηση (έχουν γίνει χιλιάδες φωτογραφήσεις) και τομογραφία με ακτίνες Χ που ανέπτυξε για την περίσταση η Χ-tek (ο Roger Hadland και οι συνεργάτες του).

          Πως λειτουργεί ο Μηχανισμός

«Λειτουργεί με προσεκτικά σχεδιασμένα και κατασκευασμένα γρανάζια με τριγωνικά δοντάκια. Τα γρανάζια εκτελούν συγκεκριμένες μαθηματικές πράξεις, καθώς κινούνται γύρω από άξονες. Η κίνηση των γραναζιών κινεί δείκτες που δίνουν τη θέση διαφόρων ουρανίων σωμάτων, του Ηλιου, της Σελήνης και πιθανώς των πλανητών. 

Δηλαδή ήταν το πρώτο μηχανικό Σύμπαν, το πρώτο Πλανητάριο. Είναι ένας πολύπλοκος ακριβής αναλογικός και ψηφιακός υπολογιστής, τα bit είναι τα δόντια των γραναζιών και τα byte είναι αυτά καθαυτά τα γρανάζια, δηλαδή έχουμε μεταβλητά byte. Είναι ένας υβριδικός υπολογιστής, ψηφιακός και αναλογικός. Είναι το αρχαιότερο επιστημονικό όργανο, το οποίο έχει κλίμακες και ένα εκπληκτικό μηχάνημα, που αποτελεί άριστο παράδειγμα νανοτεχνολογίας».

Στη μία όψη του τηρούνται πέντε πολύπλοκα πολιετή ημερολόγια, τα οποία μεταξύ άλλων προσδιορίζουν τις κινητές εορτές των Ελλήνων, προσδιορίζουν πότε θα γίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες και προβλέπουν τις εκλείψεις Ηλίου και Σελήνης, την ημερομηνία και τη θέση που θα είναι ορατές πάνω στη Γη. Έχει δηλαδή την ιδιότητα να προβλέπει εκλείψεις με βάση την περιοδικότητά τους, την περίοδο του Σάρου, διάρκειας 223 μηνών ή 6585,3213 ημερών ή 18 ετών 11 ημερών και 8 ωρών. Υπάρχει δείκτης που κινείται σε ελικοειδή κλίμακα και δείχνει τις εκλείψεις με απόλυτη ακρίβεια. Όταν για παράδειγμα στη διάρκεια ενός σεληνιακού μηνός αναμένεται έκλειψη Ηλίου ή Σελήνης αναφέρεται η ώρα που θα συμβεί.


          Σύγχρονη ανακατασκευή του Μηχανισμού

Στο εγχειρίδιο του Μηχανισμού, το οποίο υπάρχει εντός αυτού, όπως επίσης επιγραφές και άλλα αρχαία κείμενα, διάβασαν τον όρο σφαιρίον, π.χ. Χρυσούν σφαιρίον, προφανώς για το δείκτη του Ηλίου.  Άρα υπήρχε κάποιος δείκτης που κατέληγε σε χρυσή σφαίρα και δεν αποκλείεται να υπήρχαν κι άλλες σφαίρες για τους πλανήτες. 

Ο κ. Μουσάς επισημαίνει πως μερικές σφαίρες από ημιπολύτιμους λίθους που βρέθηκαν στο ναυάγιο και θεωρούνται από τους αρχαιολόγους πιόνια παιχνιδιού, ταιριάζουν με τις περιγραφές αρχαίων μηχανισμών που βρίσκουν στη βιβλιογραφία. Στην αρχαιότητα ανάλογα μηχανήματα ονομάζονταν πάντως Σφαίρες και αργότερα Πίνακες ή Πινακίδια.

Στο ερώτημα ποιος μπορεί να έφτιαξε ένα τόσο πολύπλοκο όργανο και σε ποια ακριβώς εποχή, ο κ. Μουσάς υποστηρίζει πως «ο μέγας μαθηματικός και μηχανικός Αρχιμήδης και ο σημαντικότατος αστρονόμος Ίππαρχος είναι πιθανότατα οι πατέρες αυτού μηχανήματος». 

Καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα γιατί υπάρχουν περιγραφές του ρολογιού του Αρχιμήδη που έχει ομοιότητες με τον Μηχανισμό. 

«Ξέρουμε επίσης από τα βιβλία ότι ο Αρχιμήδης είχε φτιάξει δύο αστρονομικά μηχανήματα, το ένα από αυτά ονομαζόταν πλανητάριο και έδινε τις θέσεις 
των ουρανίων σωμάτων στον ουρανό».

Ωστόσο, πιστεύει ότι πιθανότατα φτιάχτηκε μερικά χρόνια μετά το θάνατο του Αρχιμήδη (212 π.Χ.).

Κατασκευαστής του πρέπει να είναι κορυφαίος μαθηματικός, αστρονόμος και μηχανικός, ίσως ο Ιππαρχος, ο οποίος πρέπει να συνεργάσθηκε με τεχνίτες, μεταλλουργούς και μηχανουργούς, ίσως και με καλλιτέχνες, γιατί τα γράμματα που είναι χαραγμένα στο εσωτερικό του είναι σχεδόν του Τύπου, πολύ μικρά και καλλιτεχνικά γραμμένα.

Οι αρχαιολόγοι με βάση και τα άλλα ευρήματα του ναυαγίου στα Αντικύθηρα, ιδίως τα νομίσματα, προσδιορίζουν τη βύθιση του πλοίου ανάμεσα στο 80-60 π.Χ., αλλά επί τη βάσει των γραμμάτων του ίδιου του Μηχανισμού ο τ. διευθυντής του Επιγραφικού Μουσείου Χαράλαμπος Κριτζάς τον χρονολογεί ανάμεσα στο 150-100 π.Χ.




Ο κ. Μουσάς παραδέχεται πως ο Μηχανισμός που βγήκε από τη θάλασσα το 1901-02, δηλαδή ύστερα από 21 αιώνες, οδήγησε πολλούς να γίνουν επιστήμονες και να ασχοληθούν με τα διαστημικά για να κατανοήσουν τη λειτουργία του.

Ενας από αυτούς υπήρξε και ο ίδιος καθώς από παιδί επειδή το σπίτι του ήταν κοντά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο πήγαινε συχνά να θαυμάσει μαζί με τους άλλους θησαυρούς του μουσείου, τον περίφημο Αστρολάβο, όπως ονομαζόταν τότε. 

«Απορούσα αστρολάβος τι σήμαινε, πώς λαμβάνεις άραγε τα άστρα με αυτόν; Αργότερα έμαθα ότι αστρολάβος είναι όργανο που λαμβάνεις τις θέσεις των άστρων στον ουρανό. Ηθελα λοιπόν να μάθω περισσότερα για το μηχανισμό, να μάθω πώς λειτουργεί, πώς είναι φτιαγμένος, πώς ο άνθρωπος συνέλαβε την ιδέα να προβλέψει φυσικά φαινόμενα που εθεωρείτο ότι τα ρύθμιζαν οι θεοί, πώς σκέφτηκε να φτιάξει ένα μηχανικό Σύμπαν, πώς το σχεδίασε, πώς το κατασκεύασε. Αυτό το σύνθετο ερώτημα το απάντησα τελικά βαθμιαία με τις μελέτες μας, τις αξονικές τομογραφίες των γραναζιών και των επιγραφών, του εγχειριδίου χρήσης του Μηχανισμού και των αρχαίων κειμένων που εμπεριέχονται σε αυτόν».

  

*  Την ομάδα μελέτης του Μηχανισμού αποτελούν ο καθηγητής του ΑΠΘ Γιάννης Σειραδάκης, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ουαλίας στο Κάρντιφ Mike Edmunds και ο κ. Μουσάς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
*  Η υποβρύχια έρευνα στα Αντικύθηρα συνεχίζεται κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες και με κόντρα τον άνεμο από την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων και τον Αμερικανό ερευνητή δρα Μπρένταν Φόλεϊ για τον εντοπισμό και άλλων ευρημάτων του αρχαίου ναυαγίου και καθώς ετοιμάζεται η πόλη της Βασιλείας στην Ελβετία να υποδεχθεί (την άνοιξη του 2015) την έκθεση του Μηχανισμού των Αντικυθήρων.
πηγή

Scholeio.com

Η Αθήνα και ο θρύλος της, η ταινία




Αθήνα, η πόλη της θεάς της Σοφίας

Η ίδρυση της Αθήνας χάνεται στην αχλύ του μύθου, καθώς είναι γενικά αποδεκτό ότι προϋπήρχε της Μυκηναϊκης Εποχής.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα στον Τίμαιο,  Αιγύπτιοι ιερείς της Ίσιδος  αποκάλυψαν στον Σόλωνα που τους  επισκέφτηκε ότι, σύμφωνα με τα αρχεία τους, υπήρχε πόλη ακμάζουσα με το όνομα «Αθήνα» πριν από το 9600 π.Χ. 

Φυσικά η ακρίβεια της αναφοράς αμφισβητείται, όπως και ο υπολογισμός του έτους, αλλά ελλείψει ακριβέστερων στοιχείων και αναφορών, διατηρεί κάποια ενδεικτική αξία.
Πρώτοι κάτοικοι της περιοχής θεωρούνται οι Πελασγοί. Πρώτος βασιλιάς της πόλης, σύμφωνα με τη μυθολογία,  ήταν ο Κέκροπας κατά τη 2η χιλιετία π.Χ. ή 3η χιλιετία π.Χ., από τον οποίο ονομάστηκε το τμήμα κείμενο μεταξύ Ακροπόλεως, Αχαρνών και Ελευσίνος Κεκροπία (Κεχρωπία). Οι κάτοικοι ήταν Ίωνες  που εγκαταστάθηκαν στην αττική γη.
Ο μύθος του Θησέα και του Μινώταυρου φανερώνει την ύπαρξη σχέσης υποτέλειας της Αθήνας προς τη Μινωική Κρήτη, που έσπασε μετά την παρακμή του πολιτισμού αυτού. Πατέρας του Θησέα ήταν ο Αιγέας, βασιλιάς των Αθηνών μέχρι τον θάνατό του, οπότε και πέρασε ο θρόνος στον γιο του τον Θησέα.

Τον θρόνο αμφισβήτησαν οι Παλλαντίδες  γιοι του Πάλλαντος, αδελφού του Αιγέα, αλλά σφαγιάστηκαν από τον Θησέα, ο οποίος παρέμεινε βασιλιάς και κέρδισε ξανά την εύνοια των πολιτών του.
Κατά την Εποχή του Τρωικού Πολέμου  η Αθήνα πήρε το μέρος των Μυκηνών, εκστρατεύοντας κατά της Τροίας  με επικεφαλής τον Μενεσθέα  και σημαντική στρατιωτική και ναυτική δύναμη 50 πλοίων (κατ' εκτίμηση 1.650-2.750 άνδρες) όπως αναφέρεται στον κατάλογο πλοίων  που αναφέρεται στην Ιλιάδα. 

Τα γεγονότα αυτά κατατάσσουν την Αθήνα, που καταλάμβανε τότε την Αττική, χωρίς τη Μεγαρίδα (που υπαγόταν στη Σαλαμίνα), και τον Ωρωπό  (που ανήκε στη Βοιωτία), σε μια πολύ σημαντική ελληνική πόλη.  
Λειτουργούσαν όμως ήδη από το 3000 π.Χ.  τα μεταλλεία Λαυρίου παρέχοντας στην πόλη μόλυβδο και άργυρο (αργότερα την Εποχή του Σιδήρου και σίδηρο. 

Η παραγωγή κεραμικών, λαδιού, μελιού, και κρασιού, και καθώς και μαρμάρου από την Πεντέλη, σε συνδυασμό με την εμπορική δραστηριότητα, σηματοδοτούν μια οικονομικά ακμάζουσα πόλη. Ο βαθμός ανεξαρτησίας της, όμως, λόγω της ηγεμονίας των Μυκηνών, ήταν μάλλον μικρός, μέχρι και την παρακμή του πολιτισμού αυτού.

Η Αθήνα διέφυγε πάντως την καταστροφή ή υποδούλωση από την Κάθοδο των Δωριέων και συμμετείχε μάλλον χαλαρά στην «Πελοποννησιακή Συμμαχία». 
Πρώτος νομοθέτης της πόλης ήταν ο Δράκων, ο οποίος θέσπισε τον 7ο αιώνα π.Χ. τους Δρακόντιους Νόμους,  γραμμένους σε μαρμάρινες πλάκες. Κατά την παράδοση, οι νόμοι ήταν τόσο αυστηροί, που ο όρος «δρακόντεια μέτρα» δήλωνε μέτρα αμείλικτα και σκληρά. Τη νομοθεσία του Δράκοντα διαδέχθηκαν οι νόμοι του Σόλωνα. Βασικότεροι όλων ήταν η "σεισάχθεια", κατάργηση της υποδούλωσης ελεύθερων πολιτών για χρέη και ο αναδασμός της γης.Γύρω στον 6ο αιώνα π.Χ. στην Αθήνα επικράτησαν οι Αλκμεωνίδες, αριστοκρατικό γένος με σημαντικό ρόλο στην πολιτική και κοινωνική ζωή της πόλης, τους οποίους εξόρισε ο Πεισίστρατος, όταν εγκατέστησε την τυραννίδα.  

Μετά τον θάνατο του Πεισιστράτου, ο Κλεισθένης, μεταρρυθμιστής των Αθηνών από το γένος των Αλκμεωνιδών, εφάρμοσε την ισονομία και την ισοπολιτεία, καταργώντας τις παλαιές φυλές και ιδρύοντας τεχνητές, με ονόματα που προέρχονται από τον τοπικό ήρωα της κάθε περιοχής. Χώρισε δε την αττική γη στο άστυ, τη μεσογαία και την παράλια χώρα, κατανέμοντας ισάριθμα τον πληθυσμό της κάθε φυλής σε δήμους κι από τις τρεις ζώνες, ενώ παράλληλα νομοθέτησε υπέρ της ποινής του εξοστρακισμού.

Κατά τη «Χρυσή Εποχή» της Ελλάδας από το 500 π.Χ. μέχρι το 300 π.Χ. η Αθήνα ήταν σημαντικό κέντρο πολιτισμού και διανόησης στον ευρωπαϊκό χώρο. 
Αυτό που αποκαλούμε σήμερα «Δυτικός πολιτισμός» στηρίζεται σε πολλές από τις ιδέες και τις πρακτικές της αρχαίας Αθήνας. Φυσικά πολλές από αυτές εξήχθησαν κατά περιόδους και σε άλλες ελληνικές πόλεις-κράτη, ίσως και στην Ρώμη, όπου όμως επικράτησε ιδιόμορφη δημοκρατία  που ίσως να ήταν δική της επινόηση. Πάντως οι δυο πόλεις είχαν σαφώς εμπορικές σχέσεις και επομένως και ενεργή ανταλλαγή ιδεών.

Η Αθήνα έστειλε βοήθεια 20 πλοίων (4.000 άνδρες) κατά την Ιωνική Επανάσταση, 
499 π.Χ. - 493 π.Χ.   Αυτό αποτέλεσε την αφορμή για τις Περσικές Εκστρατείες κατά της ηπειρωτικής Ελλάδας. 

Η Αθήνα απέκρουσε με επιτυχία, μαζί με τις Πλατειές,  τη δεύτερη εκστρατεία του Δάτη  και του Αρταφέρνη,  κατά την οποία ήταν ο κύριος περσικός αντικειμενικός στόχος. Η πόλη παρέταξε 10.000 οπλίτες στη Μάχη του Μαραθώνα. 

Κατά την εκστρατεία του Ξέρξη  η πόλη παρέταξε 8.000 οπλίτες στη Μάχη των Πλαταιών  και 200 τριήρεις  στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Ο  Περικλής  ανέλαβε περί το 462-461 π.Χ. την ηγεσία της Αθήνας με απόφαση της Εκκλησίας του Δήμου  και σε συνεργασία με τον Εφιάλτη του Σοφωνίδου  και τον Αρχέστρατο, στους οποίους οφείλεται και η εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στην Αθήνα, αφαίρεσε από τον ολιγαρχικών αποκλίσεων Άρειο Πάγο την εποπτεία για τη διοίκηση και τους υπαλλήλους και την ανέθεσε στη Βουλή των Πεντακοσίων. 

Η πολιτική του Περικλή εδραίωσε την αθηναϊκή ηγεμονία, που πρακτικά άρχισε λίγο νωρίτερα με τον Κίμωνα,  που συνέχισε τον πόλεμο με την Περσική Αυτοκρατορία  μετά την απόσυρση των Σπαρτιατών  από αυτόν, αλλά σε μεγάλο βαθμό προκάλεσε την έναρξη του καταστροφικού για τον Ελληνισμό Πελοποννησιακού πολέμου. 

Πράγματι, το 431 π.Χ.  εισέβαλαν οι Σπαρτιάτες  στην Αττική και κατέστρεψαν την ύπαιθρο χώρα, ξεκινώντας τον οδυνηρό αυτό πόλεμο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, λοιμός  που ξέσπασε αφάνισε το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Αθήνας. 


το video ξεκινάει από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας





Κατά τη μέγιστη στρατιωτική της ισχύ η Αθήνα παρέτασσε (χωρίς να συνυπολογίζονται ξένοι μισθοφόροι) 14.000 οπλίτες,  2.000 τοξότες,  1.000 ιππείς,  400 ιπποτοξότες  και 470 τριήρεις.  

Με βάση τα δεδομένα αυτά και ανάλογους υπολογισμούς υπολογίζεται συνολικός πληθυσμός της τάξης των 400.000 ψυχών (συνυπολογίζοντας γυναίκες, λογικό αριθμό ανηλίκων, μετοίκους, ξένους, και δούλους) κατά την Κλασσική εποχή. Η Αθήνα έχασε τελικά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Scholeio.com

Θεμελιώδες ερώτημα, Γιατί και πώς επικράτησε ο χριστιανισμός;



Πόλεμος κατά της συλλογικής Μνήμης των Εθνών

Αρχικώς το ζήτημα της θρησκείας τακτοποιήθηκε μέσα μου βάσει ψυχολογικών και εθνικών κριτηρίων, και όχι πολιτικών.
Όμως όσο περνούσε ο καιρός, μέσα στο μυαλό μου ετίθετο διαρκώς ένα θεμελιώδες ερώτημα:   
Γιατί επικράτησε ο χριστιανισμός; Και γιατί σήμερα δεν αναγνωρίζουν την Θρησκεία μας και δεν την νομιμοποιούν ώστε να θρησκεύονται οι Έλληνες επισήμως κατά τα Πάτρια Έθιμα.

Διαβάζοντας τα βασικά κείμενα της Ελληνικής Θρησκείας δεν πήρα απάντηση στο ερώτημά μου. Οπότε άρχισα να μελετώ επισταμένως τα κείμενα του ιουδαϊσμού και του χριστιανισμού.
Ύστερα άρχισα να μελετώ θρησκευτική ιστορία. Επιπλέον άρχισα να μελετώ οξυδερκείς φιλοσόφους όπως ο Φρειδερίκος Νίτσε οι οποίοι είχαν ασχοληθεί με το ζήτημα του χριστιανισμού.
Όσο περνούσε ο καιρός τόσο διεπίστωνα ότι η θρησκεία αποτελεί κοινωνικο-φιλοσοφικο-πολιτικό σύστημα, και όποιος δηλώνει ότι "έκαστος μπορεί να πιστεύει όπου θέλει", είναι άσχετος με κοινωνιολογικά προβλήματα.

Αυτό που μου προξένησε φοβερή εντύπωση ήταν ότι ο χριστιανισμός δεν γκρέμισε μόνον τους Ναούς των Πατρώων Θεών.


Έκαψε τις βιβλιοθήκες και τα περισσότερα συγγράμματα των Ελλήνων. Απηγόρευσε τα δημόσια λουτρά. Γιατί μία θρησκεία να απαγορεύσει τα δημόσια λουτρά; Μόνο από σεμνοτυφία; 

Έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές. 
Έσπασε τα αγάλματα Θεών και Ηρώων. 
Απηγόρευσε την οιωνοσκοπία. 
Απηγόρευσε τις ζωγραφιές των Θεών. 
Απηγόρευσε την Ελληνική ιατρική. 
Απηγόρευσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. 
Απηγόρευσε το θέατρο. 
Επέβαλε την αλλαγή των ονομάτων και τον νηπιοβαπτισμό. 
Απηγόρευσε να τιμώνται οι νίκες των Ελλήνων στους Μηδικούς πολέμους. Απηγόρευσε την αστρολογία. 
Απηγόρευσε την αρχαία μουσική και τους αρχαίους χορούς των Ελλήνων. Ποινικοποίησε μέχρι θανάτου την χρήση βοτάνων με την κατηγορία της μαγείας. Απηγόρευσε την αρχαία Ελληνική κόμμωση και ενδυμασία. 
Έκαψε ζωντανούς φιλοσόφους, επιστήμονες, ιέρειες.

Γιατί; Γιατί να κάνει τέτοια εγκλήματα; Ποιός ο λόγος; Δεν αρκούσε στον χριστιανισμό το μίσος κατά των Αθανάτων Θεών;
Τα ίδια ακριβώς εγκλήματα διέπραξε ο χριστιανισμός σε όσες χώρες επικράτησε. Όχι μόνον στην Ελλάδα.

Γιατί;

Μετά από πολλή μελέτη βρήκα την απάντηση. Ο χριστιανισμός ως αφύσικη και αντεθνική αίρεση, για να ριζώσει στους λαούς έπρεπε πρώτα να ξεριζώσει ό,τι θύμιζε στους λαούς τις προχριστιανικές τους Παραδόσεις. 


Γι’ αυτό κατέστρεψε ακόμη και τα θέατρα. Γι’ αυτό απηγόρευσε ακόμη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ήταν ένας πόλεμος ΜΝΗΜΗΣ. Ο χριστιανισμός κήρυξε πόλεμο κατά της συλλογικής μνήμης των Εθνών.
Ήταν ένας πόλεμος ενάντια στο συλλογικό υποσυνείδητο και στην φυλετική ψυχή των Εθνών.
Ήταν μία οργανωμένη γενοκτονία με πολιτισμικούς όρους. Μία εθνοκτονία. Ένα διαρκές Ολοκαύτωμα.
Περιττό να πούμε ότι τις ίδιες ακριβώς μεθόδους με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό χρησιμοποίησε και η ιουδαϊκή αίρεση του μωαμεθανισμού στις περιοχές που επικράτησε.

Οι σημερινοί χριστιανοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα της ιουδαϊκής τους αιρέσεως, ισχυριζόμενοι ότι τάχα τα διέπραξαν κάποιοι αυτοκράτορες, και άρα ο χριστιανισμός δεν φέρει ευθύνη.
Η εγκληματολογία χρησιμοποιεί τον όρο modus operandi, ήτοι η μέθοδος του εγκληματίου αφήνει ίχνη και σκιαγραφεί την προσωπικότητά του.

Η συστηματική, διαρκής, και επαναλαμβανόμενη καταστροφή κάθε μνημείου που θυμίζει τις Αρχαίες Παραδόσεις είναι η τρανταχή απόδειξη ότι ο χριστιανισμός δεν σκόπευε να γκρεμίσει μόνον τους Ναούς των Εθνικών Θρησκειών. Σκόπευε να αφανίσει ο,τιδήποτε θυμίζει στους λαούς την καταγωγή και την ταυτότητά τους.
Γι’ αυτό απηγόρευσε ήθη και έθιμα, όπως οι αθλητικοί αγώνες και οι χοροί, που φαινομενικώς δεν έπρεπε να τον πειράζουν.

Το χριστιανικό ιερατείο ήξερε αυτό που ξέρω εγώ σήμερα και το διδάσκω στα μαθήματα προπαγάνδας: ο,τιδήποτε θυμίζει αρχαίες αναμνήσεις είναι πεδίο πολέμου. Ο,τιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιεί ως όχημα διαδόσεως την ιδεολογία μας, είναι πεδίο πολέμου.
Ακόμη και τα αρώματα που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες για να αλείφουν το σώμα τους μετά το λουτρό ήταν πεδίο πολέμου για τους χριστιανούς.

Όταν συνειδητοποίησα ότι ο μονοθεϊσμός έχει εξαπολύσει έναν ιερό πόλεμο κατά της συλλογικής μνήμης των λαών, το ζήτημα δεν μπορούσε πιά για μένα να παραμείνει αυστηρώς θρησκευτικό. Μετετράπη σε μείζον πολιτικό ζήτημα.

Οι χριστιανοί ιεροεξεταστές ήξεραν αυτό που γνωρίζω εγώ σήμερα. Αν καταστρέψεις την συλλογική μνήμη και τις παραδόσεις ενός λαού, δεν χρειάζεται να τον εξαλείψεις σωματικώς. Είναι ήδη ένας άλλος λαός.
Σε αυτό το σημείο αποκτά ενδιαφέρον η εξομολόγηση ενός «ειδωλολάτρη» Ιδεολάτρη.
Παρά το ότι αρκετές φορές καταφέρομαι εναντίον των πατέρων της χριστιανικής εκκλησίας, οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν οι καλύτεροι καθηγητές μου.

Αυτοί με δίδαξαν θρησκευτικό πόλεμο. Αυτοί με δίδαξαν γιατί να κτυπάω τον εχθρό. Αυτοί με δίδαξαν πού να κτυπάω τον εχθρό.
Όπως ακριβώς οι τρεις ιεράρχες Χρυσόστομος, Βασίλειος, και Νανζιανζηνός, μελέτησαν τον Ελληνισμό για να μπορούν να τον πολεμήσουν, το αυτό έπραξα και εγώ για τον χριστιανισμό.

Σε όσους με κατηγορούν αδίκως ότι υποδαυλίζω εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Ελλήνων και χριστιανών, τους απαντώ ότι έμαθα καλώς το μάθημά μου από τους χριστιανούς ιεράρχες.
Ο καλύτερος τρόπος να επιτευχθεί η πολυπόθητη εθνική ενότητα είναι η καταστροφή της συλλογικής χριστιανικής μνήμης. Ο,τιδήποτε θυμίζει ή αναπαράγει τον χριστιανισμό πρέπει σταδιακώς να εξαλειφθεί. Χριστιανικά βιβλία, εικόνες, μοναστήρια, ψαλμοί, ταινίες, σύμβολα, ήθη, έθιμα, κοσμήματα, θεατρικά έργα θα εξοβελιστούν από την δημόσια ζωή.






Διεξάγουμε έναν πόλεμο μνήμης, με αντίθετη κατεύθυνση αυτή την φορά. 
Για να ριζώσει ο Ελληνισμός, θα ξεριζωθεί ο χριστιανισμός από την συλλογική μνήμη του Λαού. Αυτός ο τρόπος πολέμου είναι ο πιό ειρηνικός με τις λιγότερες προστριβές σε φυσικό επίπεδο. Όταν ξεριζωθεί από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ο,τιδήποτε αναπαράγει τον χριστιανισμό, μετά από 2-3 γενεές ουδείς Έλλην θα θυμάται ποιός ήταν ο ραββίνος Τζεσουά.

Το έργο μας είναι ευκολότερο σε σχέση με τους χριστιανούς ιεράρχες. Αυτοί προσπάθησαν να ξεριζώσουν τον φυσικό εθνισμό των Ελλήνων. Εμείς θα ξεριζώσουμε τον αφύσικο ιουδαιοχριστιανισμό που έχει μολύνει την Ελληνική Ψυχή.
Πόλεμο μνήμης στον πόλεμο μνήμης που διεξάγει εις βάρος μας ο χριστιανισμός.


Ένας Ιδεολάτρης

Scholeio.com