Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ DOC. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ DOC. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ηράκλειτος, Για να τον Καταλάβουν πλήρως οι Άνθρωποι θα Χρειαστούν Χρόνια

Φανταστική απεικόνιση του Ηράκλειτου σε πίνακα του  Γιοχάνες Μορέιλσε 
   Ο Ηράκλειτος έγραψε ένα βιβλίο το "Περί Φύσεως" με όλα του τα πιστεύω, επιστημονικά, πολιτ​ικά και θεολογικά, το οποίο όμως δεν διεσώθη, για να γνωρίζουμε ακριβώς,  με ποιά λογική σκέψη κατέληξε στα συμπεράσματα του.

   Έφθασαν όμως μέχρι εμάς, ορισμένα αποσπάσματα του έργου του, με μερικά τελικά συμπεράσματα του μέσω τρίτων συγγραφέων και ιστορικών, οι οποίοι τα μνημονεύουν στα δικά τους έργα για να στηρίξουν κάποια κριτική, η κάποια δική τους ιδέα.

   Το έργο του έκαψε ο Ηρώστρατος για να καταστεί περίφημος το 356 π.χ. τότε δε, έκαψε και τον περίφημο Ναό Τής Αρτέμιδος.  Η πράξη αυτή του Ηρώστρατου έλαβε χώρα την ίδια νύχτα που γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. 


   Στή εποχή του Ηρακλείτου, δεν ήταν γνωστοί φυσικά οι επιστημονικοί όροι: Ηλεκτρόνια, Φωτόνια, πρ​ωτόνια κ.τλ. και στήριζαν τις μελέτες τους στα Τέσσερα (4) στοιχεία μόνο, το πύρ, το νερό, τον αέρα, και την γή.  

   "Εάν σκεφθούμε την δυσκολία αυτή, πρέπει να θεωρήσουμε κυριολεκτικά Θεϊκό το πνεύμα των ανθρώπων εκείνων και δή το πνεύμα του Ηρακλείτου", ο οποίος όχι απλώς θα δικαιωθεί μιά μέρα, αλλά γιά να τον αντιληφθούν πλήρως οι ανθρώποι θα χρειασθούν άλλα 500 χρόνια.

   Ο Ηράκλειτος χρησιμοποιούσε το Πύρ όπως εμείς σήμερα τα φωτόνια, γι'αυτό και οδηγήθηκε σε επιστημονικά συμπεράσματα που θα μείνουν αιωνίως αθάνατα και αξιοθαύμαστα, θα αποτελούν τα θεμέλια και το επιστέγμασμα της φυσικής επιστήμης.

   Ο Ηράκλειτος κατάφερε με δύο (2) μόνο λέξεις και ένα άρθρο να ορίσει το αιώνιο θεμέλιο και συγχρόνως επιστέγμασμα της φυσικής επιστήμης  "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ".

   Όταν ο Σωκράτης διάβασε το βιβλίο του Ηράκλειτου, τον ρώτησαν τι κατάλαβε, και απάντησε:


 "Αυτά που κατάλαβα είναι πολύ σπουδαία, 
αλλά αυτά που δέν κατάλαβα πρέπει να είναι ποιό σπουδαία."
   



Animated φιλόσοφοι Επ. 2 ~ Ηράκλειτος από KRASODAD 



      Ο Ηράκλειτος γεννήθηκε και έζησε στήν Έφεσο, ήταν υιός του Βλάσωνος ή Βαύτωρος, έζησε ώς φυσικός φιλόσοφος και  ονομάσθηκε σκοτεινός.  Δέν μαθήτευσε σε κανέναν διάσημο φιλόσοφο παρά μόνο για λίγο είς τον Ξενοφάνη, όπως αναφέρει ο Σωτίων ότι είπαν μερικοί. 
   Όσα έγραψε τα μελέτησε με βάση την φυσική του ικανότητα και την παρατηρητικότητα του.  Ανήκε στο ποιό αριστοκρατικό γένος της πατρίδος του, κατάγεται από τον οικιστή της Εφέσου Ανδρόκλο, υιό του μυθικού βασιλέως των Αθηνών ΚΟΔΡΟΥ. 

   Οί πρωτότοκοι απόγονοι του Ανδρόκλου έφεραν τίτλο του βασιλέως,  αλλά παραιτήθει υπέρ του νεώτερου αδερφού του.


   Ώς αριστοκράτης και βασιλεύς (έστω και με περιορισμένα δικαιώματα),με την αγωγή και την μόρφωση που του έδωσαν, έπρεπε να είχε γίνει οτιδήποτε άλλο εκτός από φιλόσοφος, και μάλιστα εκπονητής μίας καθαρά προοδευτικής κοσμοθεωρίας.

   Για την εποχή εκείνη, η κοσμοθεωρία του ήταν τόσο προοδευτική, που πολλοί σημερινοί κομμουνιστές, μήδε του Λένιν εξαιρουμένου, προσπάθησαν να τον εμφανίσουν ώς πρόδρομο του Μαρξισμού.

__________________________________ 


Scholeio.com

Πυθαγόρας, Η απόκτηση της σοφίας- the movie




Μόνο μέσω της αγάπης 
για τη γνώση μπορούμε να συντονιστούμε με την αρμονία 
του σύμπαντος

 Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, υπήρξε σημαντικός  Έλληνας φιλόσοφος, Μαθηματικός γεωμέτρης  και θεωρητικός της μουσικής.


    Είναι ο κατεξοχήν θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών,  δημιούργησε 
ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις και ήταν ιδρυτής ενός μυητικού φιλοσοφικού 
κινήματος που λέγεται Πυθαγορισμός   Pythagorism  ή  Pythagoreanism.

Αν από τον Πυθαγόρα (570-495 π.Χ.) έχουμε τόσους μύθους και ελάχιστες συγκεκριμένες πληροφορίες, είναι επειδή ο φιλόσοφος έγινε (ήθελε να γίνει) μύθος, ακόμη και πριν τον θάνατο του. Ξέρουμε ότι γεννήθηκε στο νησί της Σάμου, αλλά γύρω στα σαράντα του έφυγε, ίσως για πολιτικούς λόγους και πήγε στον Κρότωνα, στη Μεγάλη Ελλάδα.

   Εκεί ίδρυσε ένα κίνημα, μία πολιτική και θρησκευτική αδελφότητα, η οποία είχε έντονα μυστικιστικά χαρακτηριστικά και σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να κυριαρχήσει σε πολλές αποικίες. Ήταν μία εμπειρία καταστροφική, επειδή η κατά κύριο λόγο αριστοκρατική γενική κατεύθυνση του Πυθαγόρα προκάλεσε έναν σφοδρό λαϊκό ξεσηκωμό, ο οποίος κορυφώθηκε με την καταστροφή της σχολής. Φαίνεται ότι ο φιλόσοφος κατάφερε να σωθεί και πέθανε λίγο καιρό αργότερα στο Μεταπόντιο.



   
   Όπως ο Χριστός, ο Βούδας, και ο Μωάμεθ, έτσι και ο Πυθαγόρας δεν έγραψε ποτέ τίποτε: προτιμούσε να μεταδίδει τη διδασκαλία του είτε μέσω σύντομων αποφθεγμάτων είτε μέσω παραδειγμάτων από τη ζωή. Σε αντίθεση με τους μεγάλους θρησκευτικούς πατριάρχες όμως, καθώς επίσης και με το σύνολο των φιλοσόφων, δεν επιθυμούσε σε καμία περίπτωση να εκλαϊκευθεί η σκέψη του και πολύ περισσότερο να συζητηθεί.
  Διατύπωνε τα αποφθέγματα του ή μαθήματα με τρόπο αυταρχικό και οριστικό (σαν δόγματα), επιτρέποντας μόνο στους μαθητές που βρίσκονταν πολύ καιρό κοντά του να θέσουν ερωτήσεις, ενώ οι αρχάριοι (ακροατές) μπορούσαν μόνο να ακούν. Λόγοι μυστικότητας επέβαλλαν να μην κρατά κανείς σημειώσεις και είναι επομένως λογικό ότι μετά τον θάνατο του φιλοσόφου, ήταν αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς τη δική του διδασκαλία από εκείνην των μαθητών του.

   Επίσης, πολλά ανέκδοτα παρουσιάζουν μία μορφή, η οποία κατά ένα μέρος ήταν ακόμη δεμένη με την προφιλοσοφική παράδοση. Πίστευε στη μετενσάρκωση της ψυχής (μετεμψύχωση), παρουσιάζοντας τους δικούς του προγόνους μέχρι τον Απόλλωνα και φαίνεται ότι μερικές φορές μιλούσε με κάποιο ζώο, υποστηρίζοντας ότι αναγνώριζε σ’ αυτό την ψυχή κάποιου πεθαμένου φίλου του.

    Αν ο Πυθαγόρας κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία της φιλοσοφίας, αυτό οφείλεται στο ότι θεωρούσε τη γνώση το κυριότερο εργαλείο της θρησκευτικής κάθαρσης:
   Μόνο μέσω της αγάπης για τη γνώση μπορούμε να συντονιστούμε με την αρμονία του σύμπαντος (φαίνεται ότι ο όρος φιλόσοφος επινοήθηκε από εκείνον). 
   Μαθαίνουμε από τι συνίσταται η αρμονία για την οποία μιλά ο Αριστοτέλης (Μεταφυσική), στο πρώτο απόσπασμα που παρουσιάζεται: οι λεγόμενοι Πυθαγόρειοι έβλεπαν στον αριθμό την αρχή όλων των πραγμάτων.


ΑΡΙΘΜΟΣ

     Ο Πυθαγόρας εντόπιζε στον αριθμό την αρχή, το σημείο εκκίνησης, βάση και αιτία, την οποία οι Μιλήσιοι είχαν εντοπίσει σε ένα φυσικό στοιχείο. 
   Κάθε γεωμετρική μορφή και επομένως κάθε υπάρχον σώμα, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ολοκληρωμένο και αριθμήσιμο σύνολο από ενιαία στοιχεία, τους αριθμούς. Τα πάντα είναι αριθμός και τα πάντα είναι αριθμητικά. 
   Με αυτή τη βεβαιότητα ο Πυθαγόρας δημιούργησε τα πρώτα μαθηματικά και επεξεργάστηκε μία μεταφυσική, ένα ιδανικό τάξης, ορθολογισμού και παγκόσμιας αρμονίας. 
   Η πυθαγόρεια ιδέα των αριθμών, ωστόσο, είναι διαφορετική από τη σύγχρονη: ο αριθμός δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, αλλά κάτι συγκεκριμένο και αληθινό, μία θεμελιώδης διάσταση των πραγμάτων. 
   Για τον λόγο αυτόν ο πυθαγόρειος αριθμός κατείχε επίσης και μία διάσταση στον χώρο: υπάρχουν τριγωνικοί, τετραγωνικοί και ούτω καθ’ εξής.

ΚΟΣΜΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ


   Μια από τις ιδέες του Πυθαγόρα, η οποία γνώρισε μεγάλη ιστορική επιτυχία είναι ότι τα αστέρια κατά την κίνησή τους παράγουν μία μουσική τέλεια και θεϊκή, στην κυριολεξία ουράνια. 
   Αν δεν καταφέρνουμε να την ακούσουμε, είναι μόνο εξ αιτίας της συνήθειας, δηλαδή εκείνου του ψυχολογικού φαινομένου που κάνει έναν συνεχόμενο ήχο να περνά απαρατήρητος από την αντίληψή μας.
ΨΥΧΗ


   Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν ότι ζωή έχουν όλα χα πράγματα που διαθέτουν θερμότητα (επομένως και τα φυτά είναι ζωντανά όντα), και ότι ωστόσο δεν έχουν όλα ψυχή. Πίστευαν ότι η ψυχή είναι ένα μόριο του κρύου αιθέρα και του ζεστού αιθέρα και διαφοροποιείται από τη ζωή, επειδή αποτελείται και από κρύο αιθέρα· και είναι αθάνατη, επειδή αθάνατο είναι αυτό από το οποίο προκύπτει.

   Πίστευαν ότι η ψυχή ξεκινά από την καρδιά και φθάνει στο κεφάλι και ότι το μέρος που Βρίσκεται στην καρδιά είναι η ψυχή, εκείνη που Βρίσκεται στο κεφάλι είναι η νόηση και ο νους· και ότι οι αισθήσεις είναι όπως οι στάλες που έρχονται από αυτά τα μέρη- και ότι το λογικό μέρος είναι αθάνατο, ενώ τα άλλα θνητά.

   Πίστευαν ότι η ψυχή τρέφεται με αίμα και ότι οι συλλογισμοί είναι ανάσες της ψυχής. Και ότι η ψυχή και το σκεπτικό είναι αόρατα επειδή και ο αιθέρας είναι αόρατος…

   Πίστευαν ότι η ψυχή συγκρατείται από τις φλέβες, από τις αρτηρίες και τα νεύρα, αλλά αν έχει δύναμη και αν περιλαμβάνεται μέσα της, τότε την κρατάνε ενωμένη οι συλλογισμοί και τα έργα.

   Πίστευαν ότι όταν η ψυχή εξορίζεται από το σώμα, περιπλανιέται στη γη και στον αέρα, όπως ένα σώμα. Και ότι ο Ερμής είναι ο φύλακας των ψυχών και ότι γι’ αυτό ακριβώς ονομάζεται Συνοδός και Θυρωρός και Χθόνιος, επειδή είναι εκείνος που στέλνει τις ψυχές, οι οποίες έχουν βγει από τα σώματα, στα μέρη εκείνα όπου είναι η μοίρα τους να φθάσουν, είτε από τη γη είτε από τη θάλασσα.

   Πίστευαν ότι οι εξαγνισμένες ψυχές ανυψώνονται στον ουρανό, ενώ οι ακάθαρτες ούτε μπορούν να τις πλησιάσουν ούτε όμως και να ενωθούν μεταξύ τους, αλλά είναι δεμένες από τις Ερινύες με δεσμά που δεν μπορούν να σπάσουν.

   Πίστευαν ότι όλος ο αέρας είναι γεμάτος με ψυχές και ότι τέτοιες ήταν οι δαίμονες και οι ήρωες· και ότι από αυτές αποστέλλονται τα όνειρα στους ανθρώπους και τα σημάδια των ασθενειών, όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στις αγέλες και στα άλλα κοπάδια.

   Και ότι γι’ αυτές (για τις ψυχές των δαιμόνων και των ηρώων) υπάρχουν οι καθάρσεις και οι τελετές και όλη η προφητική τέχνη και οι προφητείες και οι χρησμοί και όλα αυτά που ανήκουν σ’ αυτό το είδος.

   Πίστευαν ότι το πιο μεγάλο επίτευγμα των ανθρώπων είναι να πείσουν μία ψυχή να στραφεί προς το καλό, απομακρύνοντάς την από το κακό· ότι ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος όταν έχει μία καλή ψυχή, αλλά ότι δεν είναι ποτέ ήσυχος ούτε ακολουθεί πάντα τον ίδιο δρόμο.

   Πίστευαν ότι τα ζώα γεννιούνται από τα ζώα μέσω του σπέρματος, και ότι η γη δεν μπορεί να γεννήσει- και ότι το σπέρμα είναι μία σταγονίτσα του κεφαλιού, η οποία περιέχει ζεστό ατμό. Όταν αυτός μπαίνει στη μήτρα, μεταφέρει υγρασία και αίμα από το κεφάλι, και εκεί αυτά αργότερα σχηματίζουν τη σάρκα και τα νεύρα και τα οστά και τα μαλλιά και ολόκληρο το σώμα, ενώ από τον ατμό γεννιούνται η ψυχή και η λογική.

   Πίστευαν ότι το παιδί έχει μέσα του όλες τις σχέσεις της ζωής- και ότι αυτές, καθώς είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους, το κρατάνε ενωμένο, ενώνοντας το κάθε μέρος τη δεδομένη στιγμή σύμφωνα με τις σχέσεις της αρμονίας.

   Δεδομένου ότι μπορούμε να δούμε ακόμη και μέσα από το νερό, η όραση πρέπει να περιλαμβάνει ένα υγρό πολύ ελαφρύ, όπως έναν ζεστό ατμό.

   Πίστευαν ότι οι αισθήσεις γενικώς, και ιδιαιτέρως η όραση, αποτελούνται από έναν ατμό πολύ ζεστό, μέσω του οποίου μπορούμε να δούμε μέσα από τον αέρα και το νερό, επειδή η ζέστη διατηρείται συμπαγής από το κρύο που την περιβάλλει, ενώ αν ο ατμός που βρίσκεται στα μάτια ήταν κρύος, θα διαλυόταν όταν θα ερχόταν σε επαφή με τον αέρα που θα ήταν το ίδιο κρύος. Γι’ αυτό μερικές φορές ονομάζουν τα μάτια πόρτες του ήλιου. Το ίδιο λένε και για τις άλλες αισθήσεις.


   
   Η Τετρακτύς (τετράδα) του Πυθαγόρα, σημαίνει το άθροισμα των τεσσάρων πρώτων αριθμών, δηλαδή ο αριθμός 10=(1+2+3+4). Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν ως ρίζα και πηγή κάθε δημιουργίας την τετράδα αυτή των αριθμών και αποτελούσε τον μέγιστο και ιερότερο όρκο τους

   Ότι η δικαιοσύνη είναι πίστη στους όρκους και ότι γι’ αυτό ο Δίας ονομάζεται προστάτης. Και ότι η αρετή είναι αρμονία, το ίδιο και η υγεία και το καλό και η θειότητα: και ότι γι’ αυτό τα πάντα συνθέτονται σύμφωνα με τους κανόνες της αρμονίας. Ότι η φιλία είναι αρμονική ισότητα.

   Πίστευαν ότι είναι ανάγκη να τιμούμε τους θεούς και τους ήρωες, όχι όμως με τον ίδιο τρόπο: τους θεούς με ύμνους, με λευκά ρούχα και καθαρότητα· τους ήρωες από τη μέση της ημέρας και μετά. Ότι μπορούμε να επιτύχουμε την καθαρότητα μέσω των τελετών κάθαρσης, τα λουτρά, το πλύσιμο, με την αποχή από το πένθος και τη σεξουαλική επαφή και από κάθε άλλη μίανση, από την αποχή από το σαπισμένο κρέας και από εκείνο ζώων που έχουν πεθάνει από φυσικό θάνατο και από τα μπαρμπούνια και από τα μελανούρια και από τα αβγά και από τα ζώα που βρίσκονται σε ωοτοκία και από τα κουκιά και από τα άλλα πράγματα από τα οποία καλούνται να απέχουν και αυτοί, οι οποίοι πραγματοποιούν τις μυήσεις στους ναούς.

   Είναι θαυμαστή ακόμη και η προσπάθειά τους να διατηρήσουν μυστικές τις διδασκαλίες τους. Επειδή σε τόσες γενιές μέχρι και τον Φιλόλαο, κανείς δεν είχε μνήμες από τους Πυθαγόρειους: ο Φιλόλαος ήταν ο πρώτος που γνωστοποίησε τα τρία διάσημα βιβλία, για τα οποία λέγεται ότι αποκτήθηκαν για εκατό μνες από τον Δυώνη τον Συρακούσιο με εντολή του Πλάτωνα, όταν ο Φιλόλαος βρέθηκε σε μεγάλη και σκληρή φτώχεια. Ο Φιλόλαος ήταν μέλος της φατρίας των Πυθαγόρειων και για τον λόγο αυτόν είναι πιθανόν να κατείχε τα βιβλία.


ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ

   Είναι η θεωρία σύμφωνα με την οποία η ψυχή είναι αθάνατη και μετά τον θάνατο ενός σώματος πηγαίνει σε ένα άλλο. 
   Το δόγμα της μετενσάρκωσης, το οποίο πρεσβεύεται στην Ανατολή ακόμη και σήμερα από την Ινδουιστική και Βουδιστική θρησκεία, έφθασε στην Ελλάδα με τη μυστηριακή φατρία των Ορφικών και με τη διδασκαλία του Πυθαγόρα. 
   Η σημασία της στην ιστορία της φιλοσοφίας βρίσκεται στο ότι μετά την πήρε ο Πλάτων και τη χρησιμοποίησε ως μυθικο-φιλοσοφική εξήγηση της ανάμνησης.
Από το βιβλίο 
Ανθολογία της Φιλοσοφίας Ubaldo Nicola 
(εκδ. Ενάλιος)  via science archives
___________________________________


Αναλυτικότερα για τον Πυθαγόρα στο  http://scholeio.blogspot.gr/2013/12/blog-post_7700.html
Πυθαγόρεια Χρυσά Έπη στο  http://scholeio.blogspot.gr/2013/03/blog-post_14.html
Η κούπα του Πυθαγόρα στο  http://scholeio.blogspot.gr/2013/10/blog-post_4478.html


Scholeio.com

Η κούπα του Πυθαγόρα



   Καλό είναι να ξέρεις που να σταματήσεις....
      Καλό είναι να ξέρεις ή να μπορείς να βάζεις  το όριο...
      Καλό είναι να μην είσαι άπληστος...

Η «κούπα του Πυθαγόρα» ή η «δίκαιη κούπα» είναι είναι μια ανακάλυψη του Πυθαγόρα για να πίνει  με μέτρο το κρασί του αλλά και για να σερβίρει τους μαθητές του, υπερτονίζοντας την έννοια του μέτρου και των ορίων. 

   Η ιδέα του Πυθαγόρα ήταν απλή:  Έπρεπε να περιοριστεί η απληστία στο ποτό!   Πώς θα γινόταν αυτό;  Το πήλινο ποτήρι αδειάζει κατά έναν «μαγικό» τρόπο όταν εκείνος που το κρατάει αποδειχτεί… πλεονέκτης και το γεμίσει περισσότερο απ’ όσο πρέπει.

   Στην κούπα υπάρχει χαραγμένο ένα όριο, μια γραμμή. Αν το υγρό που περιέχει δεν υπερβεί τη γραμμή αυτή, ο πότης απολαμβάνει το κρασί του. Εάν, όμως, ξεπεράσει τη γραμμή του ορίου, τότε η κούπα αδειάζει και το κρασί χύνεται από τη βάση. Αδειάζει όλη η κούπα, όχι μόνο η  επιπλέον ποσότητα. Πως όμως γίνεται αυτό; 

   Στο κέντρο της κούπας βρίσκεται μια στήλη τοποθετημένη ακριβώς πάνω από έναν σωλήνα, ο οποίος οδηγεί στο κάτω μέρος της. Εκεί βρίσκεται η κρυφή οπή. Ενώ γεμίζουμε την κούπα,  η στάθμη του κρασιού ανεβαίνει και στο εσωτερικό της κεντρικής στήλης, ακολουθώντας το νόμο του Pascal για τα συγκοινωνούντα δοχεία.

   Όσο η στάθμη του κρασιού δεν ξεπερνά τη γραμμή που είναι χαραγμένη στο εσωτερικό της κούπας, «δεν τρέχει τίποτα». Εάν όμως την ξεπεράσει, ταυτόχρονα φτάνει και στην κορυφή της εσωτερικής στήλης, έτσι μέσω του σωλήνα το παραπανίσιο κρασί χύνεται κάτω από την κούπα. 
   Τότε η υδροστατική πίεση δημιουργεί ένα σιφόνι στον εσωτερικό σωλήνα, το οποίο αδειάζει όλο το περιεχόμενο της κούπας από την οπή που υπάρχει. 




   Έτσι, ο άπληστος τιμωρείται. Καλείται επίσης «κούπα του δικαίου» διότι πλην της 
υδραυλικής, αντανακλά και μία από τις βασικές αρχές του δικαίου, αυτήν της Ύβρεως 
και Νεμέσεως. 
   Όταν το όριο ξεπερνιέται (ύβρις), δεν χάνονται μόνον όσα έχουν ξεπεράσει 
το όριο, αλλά και όλα τα προηγούμενα που είχαν αποκτηθεί (νέμεσις). Με μια απλή εφαρμογή της υδραυλικής, ο Πυθαγόρας μας διδάσκει απ” τα βάθη του χρόνου, να δεχόμαστε το άριστο μέτρο και να απολαμβάνουμε τον οίνο που ήδη έχουμε στην κούπα μας αντλώντας την μέγιστη ωφέλεια!
___________________________

Scholeio.com

H Αρχαία Ελληνική Οικία


Αίθριο μιας πολυτελούς αρχαίας ελληνικής οικίας


Η τυπική διάρθρωση των σπιτιών της αρχαιότητας από τα πρώιμα παραδείγματα μέχρι και τα μεταγενέστερα, με πρώτα σχετικά δείγματα τα μινωικά ανάκτορα, αφορά πρωτίστως τον πυρήνα της κεντρικής εσωτερικής αυλής, το αίθριο  δηλαδή, γύρω από το οποίο αναπτύσσεται το σπίτι. 

Το αρχαίο ελληνικό σπίτι είναι κατ' εξοχήν εσωστρεφές, με κάθε δυνατότητα πολυτέλειας να εξαντλείται στο εσωτερικό, ενώ το εξωτερικό παραμένει απλό και ακόσμητο με μικρά ανοίγματα για το φωτισμό. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα σπίτια των πλουσίων να μην διαφέρουν εξωτερικά από τα σπίτια των απλών αστών. 

Η αυλή αποτελούσε το κέντρο της ζωής της οικογένειας, χωρίς κήπο, συνήθως με κάλυψη από πέτρες ή ψηφιδωτά, λειτουργώντας ως βασική πηγή αερισμού και φωτισμού της οικίας. Μέσα στην αυλή υπήρχε συχνά το πηγάδι και πάντοτε ο βωμός -ορισμένες φορές μαρμάρινος- για την τέλεση της οικιακής λατρείας, ενώ εκεί πραγματοποιούνταν και διάφορες οικιακές εργασίες.

Από το αίθριο ξεκινούσαν και σ' αυτό ανοίγονταν κάποια από τα δωμάτια των κατοίκων, καθώς και τα δωμάτια των επισκεπτών. Η παρουσία δευτέρου ορόφου στις οικίες της κλασικής εποχής μαρτυρείται από τα κείμενα και τα αρχαιολογικά λείψανα. 

Στην Όλυνθο δεν είναι βέβαιο εάν ο δεύτερος όροφος κάλυπτε μία η περισσότερες πτέρυγες της οικίας, ενώ στη Δήλο κάλυπτε συνήθως όλες τις πτέρυγες. Στην οικία της Αρπαγής της Ελένης και στην Οικία του Διονύσου από την Πέλλα κάλυπτε μόνο τη βόρεια πτέρυγα, γεγονός που ερμηνεύει το σχετικό χωρίο του Ξενοφώντα. Η δίοδος προς τον επάνω όροφο γινόταν μέσω της αυλής, με αστέγαστες ξύλινες ή και με εσωτερικές προστατευόμενες σκάλες.

Στο σπίτι υπήρχαν καθημερινά δωμάτια, κρεβατοκάμαρες, αποθήκες, δωμάτιο για το μαγείρεμα, ίσως κάποιο μαγαζί με δική του είσοδο από το δρόμο, αλλά και γυμναστήρια και μπάνια σε σπίτια βέβαια πολυτελή τα οποία αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς. 

Γενικά ο προσανατολισμός του σπιτιού ήταν με πρόσωπο προς το νότο, μία πρακτική που περιγράφεται από τον Ξενοφώντα και τον Αριστοτέλη, γεγονός που έδινε τη δυνατότητα στην αυλή, τα βόρεια δωμάτια και τον επάνω όροφο να εκμεταλλεύονται το μέγιστο του φυσικού φωτός το χειμώνα και να αποφεύγουν τον πολύ ήλιο το καλοκαίρι, όταν ο αυτός βρίσκεται πολύ ψηλά.

Μια ενδιαφέρουσα προσομοίωση για την Αρχαία Ελληνική Κατοικία.



Η αυλή διαμορφωνόταν έτσι ώστε να διαθέτει δωμάτια και στις τρεις και σπανιότερα και στις τέσσερις πλευρές της. Το δάπεδό της ήταν από ανθεκτικά και σχετικά φτηνά υλικά, συνήθως από βότσαλα ή από τσιμέντο -υλικό χαρακτηριστικό στα σπίτια της Πριήνης- ή ακόμη από μωσαϊκό, χαρακτηριστικό στα καλύτερα σπίτια της Δήλου. 

Για την αποστράγγιση των υδάτων της αυλής υπήρχε πρόβλεψη μέσω της κλίσης του εδάφους προς μία κατεύθυνση, ώστε να αδειάζουν τα νερά στο δρόμο ή στο διπλανό άνοιγμα, απευθείας, μέσω ενός καναλιού από βότσαλο ή μέσω αυλακώσεων από πέτρα, συχνά μέσα από σωλήνες που κατέβαιναν από τις σκεπές. Δεξαμενές νερού βρέθηκαν στα 7 από τα 8 σπίτια της Ολύνθου.
Βωμοί υπήρχαν επίσης στις αυλές προς τιμήν του Έρκειου Δία, η θέση των οποίων υποδηλώνεται συνήθως από την παρουσία μίας βάσης ή ενός κενού χώρου στο δάπεδο.


Ζωντανεύοντας τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων
Τρισδιάστατο μοντέλο μίας τυπικής αρχαίας ελληνικής κατοικίας δημιούργησαν μαθητές λυκείου του Ελληνικού Κολλεγίου Θεσσαλονίκης, στο οποίο αναπαριστούν τους χώρους αλλά και τα συνήθη αντικείμενα της καθημερινής ζωής, ζωντανεύοντας τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων, σε μία πολύχρωμη και πολυσύνθετη εικονική περιήγηση.

Προτού ξεκινήσει η μοντελοποίησης της κατοικίας, η σχεδιαστική ομάδα των μαθητών της Α’ Λυκείου αναζήτησε κατάλληλη βιβλιογραφία, για να αντλήσει πληροφορίες σχετικά με τη δομή, τη λειτουργία, και τους χώρους μιας αρχαίας ελληνικής ιδιωτικής κατοικίας. 










Πηγές άντλησης πληροφοριών για την ομάδα αποτέλεσαν περιγραφές για τις συνοικίες της Δήλου, της Πριήνης, της Ολύνθου, αλλά και της Πέλλας που έχουν έρθει στο φως από ανασκαφές, των οποίων οι οικίες καλύπτουν μία μεγάλη χρονικά περίοδο.


http://www.tmth.edu.gr

Scholeio.com

Παρθενώνας..."Βλέπαμε όλοι το Υπέροχο Γλυπτό να Σηκώνεται από τη Θέση του..", the movie



       Έφταναν...  Με το καράβι....  Μόλις έφταναν στην Αθήνα, αφού ξεκουραζόντουσαν λίγο, θα ανέβαιναν στην Ακρόπολη....


   Όταν πρωτοείδαν την Ακρόπολη ένιωσαν να  τους κόβεται η ανάσα.

   Απογοητεύθηκαν, όμως, από το θέαμα των Τούρκων στρατιωτών που βρίσκονταν παντού,  έχοντας στήσει τις σκηνές τους στα ιερότερα μέρη, ενώ έμποροι όλων των ειδών περνούσαν μέσα από το πυκνό πλήθος πουλώντας καφέ και διάφορες άλλες πραμάτειες. 

   Ο Έλγιν ανέβαινε καθημερινά στην Ακρόπολη για να προσέχει τους καλλιτέχνες.

   Κάτω από τη φιλόξενη ομπρέλα του Λουζιέρι.  Συνήθως συνοδευόταν από τη σύζυγο του.


   Τις πρώτες μέρες του Μαΐου η Αθήνα πήρε νέα όψη. Τα σπίτια ασβεστώθηκαν, η καθαρότητα του ουρανού έκανε όλα να φαίνονται αλλιώτικα....
Τα φύλλα των ελαιόδεντρων γυάλιζαν, και χόρευαν λες, στη μουσική που είχαν
ξεκινήσει με τις συναυλίες τους, τα πουλιά, και οι καμπάνες των εκκλησιών για
την Ανάσταση του Χριστού.

   Ήταν σχεδόν μεσημέρι όταν η λαίδη έφτασε τελικά στην Ακρόπολη....


   Η ταινία που ακολουθεί αναφέρεται σ' αυτό το ταξίδι της καταστροφής του λόρδου, που απήγαγε ότι αξιόλογο -κατά τη γνώμη του- έβλεπε το μάτι του.






   Αμέτρητες νέες σκαλωσιές είχαν στηθεί στο ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα και δεκάδες εργάτες τραβούσαν σκοινιά και τροχαλίες, ενώ άλλοι πάλευαν με τα βαρούλκα και τα μεγάλα δοκάρια.

   Πάνω στα ικριώματα, μερικοί πρασπαθούσαν με σκαρπέλα να βγάλουν μια μετόπη που βρισκόταν ανάμεσα στα τρίγλυφα. 

   Σε λίγα λεπτά το μάρμαρο είχε αφαιρεθεί και άρχισε να αιωρείται στον αέρα από τα σκοινιά με τα οποία ήταν δεμένο.


   Ξαφνικά, όμως, υποχώρησε απότομα το υπέροχο γείσο που το στόλιζε και η μετόπη έγινε χίλια κομμάτια στο έδαφος, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό ανάμεσα στους κίονες.

   Ο Έντουαρντ Ντάνιελ Κλάρκ* που βρισκόταν εκεί, περιγράφει: 

"Μερικοί εργάτες υπό την επίβλεψη του Λουζιέρι είχαν αρχίσει τις προετοιμασίες, με σκοινιά και τροχαλίες, για να κατεβάσουν όσες μετόπες είχαν μείνει σχεδόν άθικτες. 

 Βλέπαμε όλοι ένα υπέροχο γλυπτό να σηκώνεται από τη θέση του ανάμεσα στα τρίγλυφα.  Καθώς όμως οι εργάτες αγωνίζονταν να το φέρουν στο κατάλληλο σημείο ώστε να μπορέσουν να το κατεβάσουν στη γη, ένα τμήμα της λιθοδομής χαλάρωσε και το υπέροχο πεντελικό μάρμαρο έπεσε με βρόντο ανάμεσα στα ερείπια και έγινε χίλια κομμάτια. 

 Μόλις το είδε αυτό, ο δισδάρης δεν μπόρεσε πλέον να συγκρατήσει την οργή του. Δακρυσμένος, έβγαλε την πίπα από το στόμα του και φώναξε με έντονο ύφος: 

    Τέλοoς.... !  δηλώνοντας έτσι, ότι τίποτα δεν μπορούσε πλέον να τον αναγκάσει να συγκατατεθεί σε περαιτέρω καταστροφή του ναού. 

 Αργότερα, ο Έλγιν χρησιμοποίησε "τα πάντα" για να συνεχίσει.  Αργότερα, ο ίδιος ο βοεβόδας έδωσε τη συγκατάθεσή του. 

 Κοιτάξαμε ψηλά και είδαμε με θλίψη το κενό που είχε δημιουργηθεί. Ένα κενό το οποίο όλοι οι πρέσβεις της γης, μαζί με όλους τους βασιλιάδες που εκπροσωπούν και με όλη τη βοήθεια που μπορεί να τους προσφέρει ο πλούτος και το ταλέντο, δεν θα καταφέρουν να καλύψουν ποτέ".





  Scholeio.com    

Ο Διωγμός της Θεάς Συνεχίζεται στην Αίγινα




   Ο ναός της Αφαίας βρίσκεται σ' ένα κατάφυτο από πεύκο ύψωμα που δεσπόζει σε όλη τη βορειοανατολική περιοχή της Αίγινας. Για το ναό, αλλά και για τη θεότητα Αφαία, στην οποία ήταν αφιερωμένος ο ναός, είχε γράψει λαμπρό ύμνο ο Πίνδαρος.  Στη θέση του σωζόμενου ναού υπήρχε έως τα τέλη του 7ου, αρχές 6ου αιώνα π.Χ. υπαίθριος βωμός  και ναός.

Σάμος, Ταινία για ένα σπουδαίο μηχανικό έργο των Αρχαίων Ελλήνων






«Τα μαθηματικά φέρνουν κοντά το νερό στη Σάμο» είναι ο τίτλος  της εικονοκινητικής ταινίας που δημιούργησαν οι Θ.Π Τάσιος, ο Ν. Μήκας και ο Γ. Πολύζος της
Εταιρείας Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (ΕΜΑΕΤ) που χρηματοδοτήθηκε από τον Σύνδεσμο Τεχνικών Εταιριών Ανωτέρων Τάξεων (ΣΤΕΑΤ).

Η ταινία είναι αφιερωμένη στο Ευπαλίνειο όρυγμα, μια σήραγγα 1.036 μέτρων κοντά στο Πυθαγόρειο της Σάμου, η οποία κατασκευάστηκε έπειτα από εντολή του τυράννου Πολυκράτη τον 6ο αιώνα π.Χ. με σκοπό να μεταφερθεί νερό από την πηγή που βρισκόταν πίσω από το βουνό στην πρωτεύουσα της Σάμου. 

Το υδραγωγείο λειτουργούσε στο νησί για περίπου 1.000 χρόνια.





Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει αιώνες μετά την κατασκευή του είναι το γεγονός ότι η σήραγγα διανοίχθηκε από τα 2 άκρα της συγχρόνως. Η συνάντηση των 2 τμημάτων κάτω από την κορυφή του βουνού πραγματοποιήθηκε με μαθηματική ακρίβεια, παρά το γεγονός ότι οι γεωλογικές συνθήκες ανάγκασαν τον Μηχανικό Ευπαλίνο να εκτραπεί πολλές φορές από την ευθυγραμμία.

Η θετική έκβαση του έργου οφείλεται στην γνώση της Γεωμετρίας, της Τοπογραφίας, της Γεωδαισίας και της Οπτικής που κατείχαν οι αρχαίοι Έλληνες από τον 6ο αιώνα π.Χ.

Μοναδική πηγή για το Ευπαλίνειο όρυγμα είναι ο Ηρόδοτος, ο οποίος περιγράφει και την κύρια αλλά και τη βοηθητική σήραγγα. Ο ίδιος, εντυπωσιασμένος από αυτό που είχαν κατασκευάσει οι Σάμιοι, είχε αναφέρει, «Οι Σάμιοι έχουν κατασκευάσει τα σημαντικότερα τεχνικά έργα όλης της Ελλάδος».
Ένα μικρό μέρος του υδραγωγείου είναι επισκέψιμο!


Scholeio.com