Βασίλι Καπνίστ, "Στη σκλαβιά θα μείνεις Ελλάδα... ή "Ελευθερία ή θάνατος παιδιά μου", θα πεις ?"



    Έκκληση για βοήθεια στην Έλλάδα

Τι να 'ναι τάχα τούτες οι βροντές;
Στο Νότο ακούγονται, μαζί με κραυγές.
Οι τούφες του καπνού από που βγαίνουν
Και μέχρι τα σύννεφα ανεβαίνουν;
Αυτής της φοβερής μάχης οι οιμωγές,
Των φονιάδων οι άγριες φωνές
Και των θυμάτων, του θανάτου ο ρόγχος,
Τη γη ολόκληρη ταρακουνάει.
Μεγάλες άναψαν του πολέμου οι φωτιές,
Ο ουρανός κοκκίνησε απ' τις πυρκαγιές.

Είναι η Ελλάδα που άλλο δεν αντέχει
Τον ασήκωτο ζυγό που τη βαραίνει,
Δεν ανέχεται πια τη σκληρή φυλακή,
Τις μεγάλες συμφορές της Πατρίδας,
Τον ανέντιμο τύραννο κι αρνητή της ελπίδας.
Έφτασε ως τα άκρα η αγανάκτηση
Το σπαθί ξεγύμνωσε η επανάσταση.
Ο σταυρός την ευλογεί, την προστατεύει.
Το δρόμο των ενδόξων προγόνων πιστά
Ακολουθεί, και βαδίζει μπροστά.

Κι ο εχθρός που τρεις αιώνες ρουφάει
Των δύστυχων θυμάτων του το αίμα,
Εκδίκηση για τον ξεσηκωμό ζητάει,
Δολοφονικό χέρι πάνω τους απλώνει.

Τους ιερούς ναούς βεβηλώνει,
Τα νεογέννητα ελληνόπουλα σφάζει.
Τις κόρες και τις κυρές ατιμάζει.
Γκρεμίζει τις πόλεις, καίει τα χωριά,
Τα πτώματα των ανθρώπων στοιβάζει
Το ένα πάνω στ' άλλο θεόρατα βουνά.

Αλίμονο! Το αίμα ποτάμια,
Μα ο τρομερός εχθρός δεν ξεδιψάει.
Τη χώρα ολόκληρη ποδοπατάει.
Να τη σπείρει θέλει με κεφάλια.
Η αλαζονεία του όριο δεν έχει,
Πολιτείες ολόκληρες καταστρέφει.
Με άγριο κι ανελέητο μίσος απαιτεί
Να σκορπίσει το θάνατο, να θάψει τη ζωή.
Η τρελλή του λύσσα σκοπό έχει βάλει,
Την Ελλάδα όλη μια φωτιά να κάνει.

Όπως ο Βεζούβιος μες στο θυμό του
Τα φλογισμένα χείλη του ανοίγει
Και πυρακτωμένα ποτάμια ξερνάει,
Τα χωριά και τα σπαρτά παρασύροντας,
Κι ότι άλλο στο διάβα του συναντάει,
Τη φρίκη στις πόλεις σκορπίζοντας,
Τον πληθυσμό τους καταβροχθίζοντας
Μαζί με την πρωτεύουσα την πολύβουη,
Θλιβερό πέτρινο θόλο ανεβάζει,
Την ομαδική σαρκοφάγο σκεπάζει.

Σε τέτοιες συμφορές καταδικασμένη,
Ω χώρα, κακότυχη κι εσύ!
Από βαθιές πληγές εξουθενωμένη
Με το αίμα των παιδιών σου βαμμένη,
Με τέτοια μοίρα τι μπορείς να κάνεις;
Στη βαριά σκλαβιά θα μείνεις υποταγμένη,
Ή θα μαζέψεις όλες σου τις δυνάμεις
Τις αλυσίδες από πάνω σου να πετάξεις
Κι ανάμεσα σε άλλους τάφους εχθρικούς
Έναν κι εσύ ακόμα τάφο να σκάψεις;

Αυτή τη μεγάλη απόφαση πήρες:
Το ζυγό τινάζω ή πέφτω είπες.
Και τα γενναία τέκνα σου εκάλεσες.
"Ελευθερία ή θάνατος, παιδιά μου"!
Κι αυτά με θάρρος τα σπαθιά ζωστήκαν.
Οι στρατιές φυτρώσανε από τη γη.
Νέους και γέρους το ίδιο νεύμα οδηγεί
Και οι γυναίκες στη μάχη ριχτήκαν,
Τα χέρια τους άπλωσαν κατά κει
Και τα χτυπήματα πίσω γυρίσαν.

Στα μέρη όπου οι δοξασμένοι πρόγονοί τους
Δάφνες χρυσές φυτέψανε στη γη τους,
Στις στάχτες έχουν ρίξει το σπαθί
Και το σκήπτρο του Ξέρξη,
Τις Θερμοπύλες αθάνατο έκαναν μνημείο
Μια χούφτα Έλληνες με μια ψυχή,
Τις περσικές δυνάμεις τρέψαν σε φυγή,
Εκεί που για της πατρίδας τη σωτηρία
Χωρίς να υποχωρήσουν ούτ' ένα βήμα
Περήφανα στήθηκε ο βωμός των ανδρείων.

Εκεί η γενναία καινούργια στρατιά
Στο πεδίο της ένδοξης μάχης ξαναγυρνά,
Κατά του θηριώδη άρχοντα και πάλι
Της Σπάρτης η φυλή σηκώνει το κεφάλι.
Τις αλυσίδες λιώνουν, τις κάνουν σπαθιά
Έτοιμοι για τη μάχη όπως παλιά.
Πανοπλίες, περικεφαλαίες κι ασπίδες δεν έχουν,
Με το δίκιο του αγώνα το κεφάλι στέφουν,
Τα μπράτσα και το στήθος το φαρδύ- πανοπλία,
Κι ασπίδα έχουν του Κυρίου την προστασία.

Εμπρός με τόλμη της ανδρείας παιδιά
Συσπειρωμένοι στην ορθοδοξη στρατιά,
Οι δυνάμεις του Άδη στο σταυρό μπροστά
Πως θα μπορέσουν ν' αντισταθούν τώρα πια!
Οι θάλασσες τη σημαία σας ξέρουν καλά,
Εκεί που οι γενναίοι πρόγονοί σας έπνιξαν
Αμέτρητα καράβια περσικά.
Στα μέρη αυτά τα ίδια που οι εχθροί σας
Έπεσαν, το σπαθί σας πάντα θα λαμπυρίζει.
Κι ο αέρας τα δικά σας ιερά λάβαρα θ' ανεμίζει.

Πώς εσείς, λοιπόν, φυλές παντοδύναμες
Που όρκο δώσατε στο σταύρο,
Να στερηθείτε τη δόξα σας
Στον αγώνα τον ιερό;
Να μείνετε άπραγοι και υπομονετικά
Να θωρείτε την ομόθρησκη δική σας χώρα
Ο εχθρός μ' αλαζονεία να καταπατά;
Πως μπορεί του ψευτοπροφήτη το χέρι
Στις στάχτες το Σταυρό της Ανατολής να ρίχνει
Και να λατρεύει τη θεά του σκότους τη Σελήνη!

Εμπρός λοιπόν! Ριχτείτε στον αγώνα,
Η δύναμη της πίστης σας ενώνει
Και η μοιραία του Μωάμεθ η ώρα
Με τη δική σας λαμπρή νίκη σιμώνει.
Έχουν ανοίξει για σας της δόξας οι δρόμοι,
Δείτε πώς τρέμει του Σαρακήνα η ψυχή
Από το φόβο και την προαίσθηση την κακή.
Εμπρός! Το τέρας της ασυδοσίας χτυπήστε
Με της εκδίκησης τους κεραυνούς.
Του ιερού σταυρού τους εχθρούς.
Από προσώπου γης ν' αφανίστε.

Και συ έτοιμος με τη δύναμη σου τη Θεία*
Να καταστρέψεις αυτήν την αλαζονεία
Τιμωρός όπως πάντα της φρικτής τυραννίας,
Των λαών ξέρεις να σπάζεις τα ξένα δεσμά.
Βιάσου! από το άρμα σου το τρομερό
με το δυνατό χτύπημα της γερής παλάμης
Τσάκισε του δυνάστη το σηκωμένο κεφάλι.
Γκρέμισε των κακούργων τη φωλιά
Και των Αχαιών τα βαριά δεσμά
Σαν το εύθραυστο γυαλί σπάσε πάλι.

Αυτή η μοίρα σε σένα έχει γραφτεί!
Να πολεμήσεις και να βγεις νικητής.
Με το στιβαρό χέρι που κρατάς το θρόνο,
Να φέρεις τη γαλήνη στην Ανατολή,
Ο ίδιος ο Θεός θα σου δείξει το δρόμο.
Γιατί γνωρίζει πως δεν είναι η δόξα η γλυκιά
Μήτε η πολεμική λεία που σου δίνουν χαρά.
Στην ειρήνη του κόσμου βρίσκεις ευτυχία
και σ' όλων των λαών την ευημερία.
Θρίαμβος δικός σου. η νίκη του Σταυρού!

                           1821

* Ο ποιητής απευθύνεται στον τσάρο της Ρωσίας καλώντας τον να βοηθήσει την Ελλάδα στον αγώνα της. (Σημ. του Μεταφραστή). 
_______________________





      Στον Επαναστατημένο Ελληνικό Λαό

Προς τα πού άραγε κατευθύνονται
Τάγματα στις μάχες δοκιμασμένα,
Για ποιούς οι φωτιές προορίζονται
Και τα σπαθιά που κρατάνε στα χέρια;

Μήπως και πάλι την Ευρώπη σκέπτεται*                                 * Ο Ναπολέοντας
Ο αιχμάλωτος που στους αμμόλοφους στέκεται,
Μήπως η αχτίδα των ελεύθερων ημερών
Σβήνει και πάλι μετά τη λάμψη των Σπαρτιατών;

Αν έτσι είναι. Ω! ευλογημένες
Σκιές του λεωνίδα και του Μιλτιάδη,
Χαρείτε! Η ώρα τώρα σημαίνει
Στις στάχτες να χαθεί της Πόλης ο δυνάστης!

Μπροστά σ' ενός τέτοιου λαού τις ελπίδες
Πώς θα μπορέσει ο τύραννος ν' αντισταθεί,
Ποιος μπορεί να δέσει μ' αλυσίδες
Αυτόν που τη σκλαβιά και το θάνατο κάνει ζωή;

Ω φίλοι! το σπαθί σας το αιχμηρό
με το αίμα των τυράννων κοκκινίστε.
'Οσοι για την ελευθερία πολεμούν τον εχθρό
Ευτυχισμένοι ακόμα και στο χώμα αν μπείτε.

                                    1821 
__________________________________________________
Μετ.: Ρούλα Κακλαμανάκη,
"Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 στον καθρέφτη της Ελληνικής Ποίησης"
Επιλογή, εισαγωγή, επιμέλεια Σόνα Ιλίνσκαγια 




* Vassily Kapnist, 1757 – 1823. Ρώσος συγγραφέας, ελληνικής καταγωγής, απόγονος της βυζαντινής οικογένειας Καπνίση. Αρχικά υπηρέτησε ως αξιωματικός, αλλά στη συνέχεια παραιτήθηκε από το στράτευμα για να επιδοθεί στη λογοτεχνία. Διετέλεσε διευθυντής του αυτοκρατορικού θεάτρου της Ρωσίας και το 1820 εξελέγη ακαδημαϊκός. Από τα θεατρικά του έργα τα πιο αξιόλογα είναι Η στρεψοδικία και η Αντιγόνη.



Διαβάστε: Αν οι αντρειωμένες ψυχές ομονοήσουν
                  Εκεί που κατέβαινε ο Ζευς κ' έσπερνε γυιούς και κόρες
                  Η πόλη που στέκει στου Αιγαίου την ακρογιαλιά
                  Σ' ονείρατα η ζωή μου παραδέρνει
                  "...κάτω από τον ουρανό σου Ελλάδα... ήρθα να πεθάνω" 



  Scholeio.com 

Από έναν βράχο στο Αιγαίο...



Το πρώτο αποδεικτικό στοιχείο της ανθρώπινης ζωής στην Ελλάδα χρονολογείται από την Παλαιολιθική περίοδο μεταξύ του 120000-10000 π.Χ.
Ωστόσο, οι αρχές της ανάπτυξης του Ελληνικού πολιτισμού εντοπίζονται στη Νεολιθική περίοδο, περίπου το 7000 - 3000 π.Χ. Πολλά ερείπια οικισμών και τάφων αυτής της περίοδου έχουν ανακαλυφθεί στη Θεσσαλία, τη Μακεδονία και την Πελοπόννησο. Τα πρώτα αστικά κέντρα ιδρύωνται κατά τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού (3000-1100 π.Χ.) Αποδεικτικά στοιχεία αυτών έχουν βρεθεί σε όλη την σύγχρονη Ελλάδα, για παράδειγμα, στα Βορειοανατολικά νησιά του Αιγαίου, τις Κυκλάδες, την Κρήτη και την ηπειρωτική Ελλάδα.



 
Κατά τη Μινωική περίοδο στην Κρήτη (περίπου, 2η χιλιετία π.Χ.), μια πιο εκσυγχρονισμένη και πιο οργανωμένη κοινωνία με μεγάλο πολιτισμό αναπτύχθηκε ειδικά σε αυτήν την περιοχή.

Οι πρώτες γραφές ανακαλύφθηκαν και άρχισε η εμπορική και πολιτιστική επικοινωνία μεταξύ των Μινωιτών με λαούς από χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό οδηγεί σε μια ανταλλαγή ιδεών και πολιτισμού το οποίο οχι μόνο καθιερώθηκε ως μέρος του Μινωικού πολιτισμού, αλλά εξαπλώνεται και στην επιρροή των πολιτισμών, της θρησκείας και των κυβερνήσεων σε όλο τον νησιά του Αιγαίου και την ηπειρωτική Ελλάδα.
Σε αυτό το διάστημα η Κρήτη γίνεται ο κυριότερος εξαγωγέας κοσμημάτων, εξειδικευμένων βιοτεχνικών έργων, λαδιού και κρασιού, καθώς και μεγάλος εισαγωγέας τροφίμων και πρώτων υλών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αναπτύχθηκε στην Κρήτη ο πρώτος μεγάλος εμπορικός στόλος....

... και έτσι φτάνουμε μέχρι περίπου το 1500 π.Χ. όταν συμβαίνει αυτή τραγική καταστροφή της Κρήτης λόγω της έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης.
Οι Μυκηναίοι, με βάση την ηπειρωτική Ελλάδα ήταν σε θέση να επωφεληθούν από αυτή την κατάρρευση του Κρητικού-Μινωικού πολιτισμού και να εδραιωθούν ως ηγετική δύναμη σε ολόκληρο το Αιγαίο κατά τους τελευταίους αιώνες της 2ης χιλιετίας π.Χ.
Οι πόλεις τους, Μυκήνες, Πύλος, Τίρυνθα, Θήβα, Ιολκός, Αθήνα, έγιναν τα γραφειοκρατικά κέντρα του τεράστιου Βασιλείου. Αυτή είναι η περίοδο που οι Έλληνες μέσω του Μυκηναϊκού πολιτισμού εδραιώνουν την εξουσία τους.
Οι κοινωνίες τους βασίζονται στην ελίτ τάξη των πόλεμικων Αρχηγών.

Ο Μυκηναϊκός πολιτισμός άκμασε περίπου τετρακόσια ετη. Οι πόλεις των Μυκηναίων ήταν μεγάλες και ισχυρέςς, η τέχνη και η γεωργία άνθισε και υπήρχε μεγάλη ευημερία. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις προηγούμενες Μινωικές κοινωνίες, ο πλούτος δεν ήταν κατανεμημένος στους κόλπους του πληθυσμού. Ως μοναρχική κοινωνία, οι βασιλιάδες ηταν αυτοί που ειχαν συσσωρευμένο τον πλούτο της κοινωνίας και δαπανούσαν τεράστια ποσά σε μάχες, εκστρατείες και εισβολές.
Φτάνοντας στο 1200 π.Χ. περίπου η εξουσία των Μυκήναιων βασιλέων αρχίζει να μειώνεται. Αποδίδεται ότι αυτοό οφείλεται στην εισβολή των Δωρικών φυλών από τη βόρεια Ελλάδα. Εναλλακτικά, θεωρείται ότι η Μυκηναϊκή εξουσία αποδυναμώθηκε και τελικά ανατρέπεται από άλλες ομάδες του μυκηναϊκου πληθυσμού οι οποίες στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν σε πολλές περιοχές που πρώην ελέγχονταν από αυτούς.

Εδώ συναντούμε μια μακρά περίοδο οικονομικής και πολιτιστικής στασιμότητας η οποία διήρκεσε από το 1150-900 π.Χ. περίπου. Αυτή η σκοτεινή εποχή, ωστόσο, έληξε με την εμφάνιση και την έναρξη της ελληνικής Αναγέννησης, που είναι γνωστή ως...
Γεωμετρική Περίοδος (9ος-8ος αιώνας π.Χ.). Οι ελληνικές πόλεις-κράτη διαμορφώθηκαν και υπήρξε μια μεγάλη ανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών.
Τα Ομηρικά Έπη και το ελληνικό αλφάβητο δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων του Διαφωτισμού. Η Αρχαϊκή περίοδος που ακολούθησε κατά τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ. είδε θεμελιώδεις πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Η Ελληνικές πόλεις κράτη άρχισαν την ίδρυση αποικιών στη Βόρεια Αφρική προς τα νότια, τη Μαύρη Θάλασσα στα βόρεια και στα δυτικά στην Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία.
Αυτή ήταν η αρχή της Κλασσικής περίοδου. Τον 5ο-4ο αιώνα π.Χ. η Αθήνα κυριαρχούσε τόσο πολιτικά όσο και πολιτιστικά. Στην περίοδο αυτή δημιουργήθηκε αυτό που ονομάζεται η «χρυσή εποχή του Περικλή». Οι επιστήμες, το θέατρο, η γλυπτική και η αρχιτεκτονική και κυρίως η Φιλοσοφία γνωρίζουν μια τεράστια πρόοδο. Κατά την περίοδο του χρυσού αιώνα χτίζεται ο Παρθενώνας και άλλα μεγαλουργήματα της γλυπτικάς και αρχιτεκτονικής. Η Ελληνική φιλοσοφία φθάνει στο απόγειο της με φιλοσόφους όπως ο Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Αναξαγόρας, Ζήνων κ.λπ. Μεγάλοι δραματουργοί όπως ο Ευριπίδης, Σοφοκλής, Αριστοφάνης δημιουργούν Αθάνατα εργα, ενώ μεγάλοι γλύπτες και αρχιτέκτονες όπως ο Φειδίας, ο Ικτίνος, ο Πραξιτέλης δημιουργούν μνημεία και αγάλματα που θα μείνουν για πάντα ωσ τα μεγαλουργήματα του κλασσικού Ελληνικού πολιτισμού.
Η παρακμή και η απώλεια κυριαρχίας της Αθήνας γίνεται στο τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου το 404 π.Χ. Ο 4ος π.Χ. αιώνας είδε την ανάπτυξη των Μακεδόνων ως μια νέα δύναμη στον Ελληνικό κόσμο.
Ο Φίλιππος ΙΙ, βασιλιάς της Μακεδονίας και ο γιος του Αλέξανδρος έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Στο 388 π.Χ. ο δεκαοκτώ ετών Αλέξανδρος οδήγησε το Μακεδονικό ιππικό του σε νίκη στην μάχη της Χαιρώνειας. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του Φίλιππου, το 336 π.Χ., κατά την εκστρατεία για την απελευθέρωση των ελληνικών κρατών της Μικράς Ασίας από τους Πέρσες, υπήρχε αναταραχή μεταξύ Ελλήνων και Μακεδόνων στην Θήβα..
Τελικά Έλληνες και Μακεδόνες ενώσαν τις δυνάμεις τους και με αρχηγό τον Αλέξανδρο κατακτήσαν την Περσία, την Αίγυπτο και περιοχές μέχρι τον Ινδό ποταμό. Η τεράστια αυτή αυτοκρατορία άλλαξε ριζικά την πολιτική και πολιτιστική κατάσταση στον τότε γνωστό κόσμο.
Μετά τον πρώιμο θάνατο του Αλέξανδρου σε ηλικία τριάντα τριών η τεράστια αυτοκρατορία του διαιρέθηκε μεταξύ των στρατηγών του και παρά το γεγονός ότι η πολιτική οντότητα που δημιουργήθηκε δεν συνεχίστηκε, η κληρονομιά του ήταν ένας ενιαίος οικονομικός και πολιτιστικός κόσμος που εκτείνονταν από τα Στενά του Γιβραλτάρ έως τον ποταμό Ινδό στις Ινδίες.
Είναι η Ελληνιστική Εποχή (3ος- 1ος αιώνα π.Χ.) οι ελληνικές πόλεις-κράτη είχαν χάσει τη θέση τους σε ισχύ και κύρος, αν και παραμένουν αυτοδιοικούμενες και ανεξάρτητες μεταξύ τους. Κατά την Ελληνιστική Εποχή οι επιστήμες και οι τέχνες γνωρίζουν μεγάλη ακμή.

Το 146 π.Χ., η Ελλάδα κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους και η χώρα απορροφάται απο τη διευρυνόμενη αυτοκρατορία τους. Η κατάληψη του Ελληνικού χώρου από τη Ρώμη δεν ήταν απόλυτα αρνητική, ο θαυμασμός του ελληνικού πολιτισμού από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες ήταν μεγάλος και υπήρχε σεβασμός και θαυμασμός για τις ελληνικές πόλεις, κυρίως την Αθήνα.
Η Ρώμη γενικά επηρεάστηκε πολιτιστικά από τους Ελληνες σε σημείο που σήμερα να μιλάμε παγκοσμίως για τον Εληνορωμαϊκό πολιτισμό που δημιουργήθηκε κατή την περίοδο αυτή.
Ο Απόστολος Παύλος στο πρώτο αιώνα π.Χ. έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξάπλωση του Χριστιανισμού σε όλη την Ελλάδα.
Τον 4ο αιώνα μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος αποφάσισε να μεταθέσει την πρωτεύουσα της Ρωμαικής αυτοκρατορίας μακριά από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή η μετατόπιση του κέντρου βάρους στο ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας προανήγγειλε την έναρξη της Βυζαντινής περιόδου στην Ελλάδα.

Για χίλια χρόνια, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν μια από τις πιο ισχυρές στρατιωτικές, οικονομικές και πολιτιστικές δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη. Η αυτοκρατορία πήρε Ελληνικό χαρακτήρα και η ελληνική γλώσσα έγινε η επίσημη γλώσσα της απέραντης Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Κατά την περίοδο αυτή ήκμασε η θρησκευτική αρχιτεκτονική, μουσική και η αγιογραφία. Μεγαλοπρεπείς εκκλησίες και μοναστήρια χτίζονται σε πολλές περιοχές του κράτους με αποκορύφωμα το ναό της Αγίας Σοφίας στη Κωνσταντινούπολη.

Η αρχή της πτώσης του Βυζαντινού κόσμου άρχισε το 1204, όταν η Κωνσταντινούπολη καταλήφθηκε και λαφυραγωγήθηκε από τους Σταυροφόρους. Περιοχές της Ελλάδας χαρίστηκαν σε δυτικούς ηγέτες, ενώ παράκτιες περιοχές και πολλά νησιά καταλήφθηκαν από τους Ενετούς. Η αποκατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας έγινε στα 1262 μόνο για να διαλυθεί και πάλι από τους Τούρκους με αποκορύφωμα την ολοσχερή καταστροφή το 1453. Αυτή η περίοδος της ελληνικής ιστορίας είδε την κατάληψη της Ελλάδας απο την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία αρχίζει με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1453, ακολουθούμενη από τη κατάληψη της Αθήνας το 1456 και, κατά τη δεκαετία 1460-1470, της Αχαΐας, Πελοπόννησου, Εύβοιας και Μυστρά. Η Κρήτη ήταν η τελευταία περιοχή της Ελλάδας που θα κατάληφθή το 1669.
Η Οθωμανική κυριαρχεία στην Ελλάδα κράτησε τετρακόσια χρόνια μέχρι την Ελληνική Επανάσταση (1821-1829). Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που κατάφερε να εξασφάλιση την ανεξαρτησία της από την τουρκική κατοχή. Μετά από μια μακρά περίοδο με πολέμους και αιματηρές συγκρούσεις, το 1830, το ανεξάρτητο ελληνικό βασίλειο έχει πια σχηματιστεί, το οποίο τελικά επικυρώθηκε από τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης τον Ιούλιο του 1832. Αυτό το βασίλειο, ωστόσο, δεν κάλυπτε όλες της περιοχές της σύγχρονης Ελλάδας. Ο αγώνας για την απελευθέρωση όλων των περιοχών της Ελλάδας συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τα Ιόνια νησιά ενσωματώθηκαν το 1864, ακολουθούμενα από μέρη της Ηπείρου και της Θεσσαλίας το 1881.

Το 1913 κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων και υπό την ηγεσία του μεγάλου Έλληνα πολιτικού Ελευθερίου Βενιζέλου, η Μακεδονία, Ηπειρος και το Ανατολικό Αιγαίο συμπεριλήφθηκαν ακολουθούμενα το 1919 από τη Δυτική Θράκη. Ήταν ωστόσο μια περισσότερο πολύπλοκη διαδικασία ενσωμάτωσης για το νησί της Κρήτης. Τα τελικά βήματα για την ανεξαρτησία της ξεκίνησαν το 1898 και συνεχίστηκαν μέχρι το 1913, όταν η Κρήτη ενώθηκε με την Ελλάδα επιτέλους. Τα Δωδεκάνησα ήταν η τελευταία ομάδα νησιών που εντάχθηκε στην Ελλάδα το 1948.

Στη διάρκεια του Β' παγκόσμιου πολέμου 1940-41 η Ελλαδα ήταν μια απο τις λίγες χώρες που αντιστάθηκαν για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα. Ο πόλεμος κυρήχθηκε στις 28 του Οκτώβρη 1940 και τελικά η Ελλάδα καταλήφθηκε ολοκληρωτικά τον Ιούνιο του 1941 με την κατάληψη της Κρήτης.
Λόγω της στρατηγικής θέσης, και σαν φυσικό όριο της Ευρώπης με Ανατολή και της Δύση, η Ελλάδα είχε θεωρηθεί ανέκαθεν ένας ζωτικής σημασίας χώρος.
Από το 1981 η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αποδεικτικά στοιχεία της μακριάς και πολυτάραχης ιστορίας της Ελλάδας μπορούμε να δούμε σε ολη την την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά. Αμέτρητοι αρχαιολογικοί χώροι, μουσεία και συλλογές αντικειμένων, από την προιστορική, την αρχαία, την κλασική, την Ελληνιστική, την Ρωμαϊκή και τη Βυζαντινή περίοδο, αρχαίοι ναοί, θέατρα, μοναστήρια, κάστρα και άλλα κτίρια και μνημεία σε κάθε περιοχή της Ελλάδας μας θυμίζουν το μεγαλείο της χώρας μας.


  Scholeio.com